چرا اعتصاب عمومی ضروریست!؟

از دی ماه ۱۳۹۷ تا کنون اعتراضات و شعار براندازی حاکمیت ایران در دستور روز است و هر از چند گاهی اعتراضات و اعتصاباتی رخ میدهد و بعد از مدتی یا فرو کش میکند و یا بعلت دستگیری و ایجاد تفرقه در صف اعتصاب کنند گان اعتصاب نا کام میماند.

اولا لازم است کمی به اهمیت اعتصاب و اعتراضات عمومی بپردازم زیرا در این مورد هنوز جا نیافتاده که اعتصاب چه نقشی در رشد سیاسی جامعه و حتی متحد شدن خود اعتصاب کنندگان دارد. در رابطه با اعتصاب که مدرسه انقلاب است هزاران نوشته و متن وجود دارد که در تاریخ کنونی دست اندرکان انقلابهای بزرگ مثل انقلاب اکتبر بدان پر داخته اند. روشن است که اعتصابات همیشه تنها جواب موجود نیست اما برای شروع هر اعتراض و انقلاب اجتماعی اعتصاب و اعتراضات جمعی و سازمان داده شده لازم و ضروری است. بهمین خاطر است که میگویند اعتصاب مدرسه انقلاب است.

چرا اعتصاب ضروریست؟

۱- در اعتصاب انسانها احساس همبستگی و اتحاد میکنند و تجمعها امیدی میشود که حتی آدمهای نا فعال راآگاه ودر این اتحاد انسان خودرا تنها حس نمیکند. این حالت بنوعی از خود بیگانگی معترضان را پاییین می آورد و دلیلی میشود که انسان با همسرنوشت بودن احساس امنیت در کنارهم کنند. اعتصابات خصوصیتی همه گیر و جایگاهی برای پخش آگاهی و اعتماد است. در اعتصابات ؛ گذشته ازایجاد اتحاد ؛ انسانها یاد میگیرند خودرا سازمان بدهند و برای اجرای مقاصد خود فونکسیونهایی بوجود آورند که بتوانند ارتباط و سمت و سوی حرکت آیند ه خودرا بازبینی و روشن کنند. در اعتصاب انسانها یاد میگیرند بنا بر ضرورت و قدرت خود خواستها و نیازهای خودرا فرموله کنند و برایش خودرا سازمان دهند.

۲ در ایران: جمهوری اسلامی در طول چهل سال حیات ننگینش با تمام امکانات تلاش نموده تخم نقاق و دو دستگی را در جامعه گسترش دهد. انسانها را جاسوس هم کند و حاکمیت با دست گرفتن بر تمام امکانات جامعه مردم را در دسته های خودی و غیر خودی سازمان داده و همین باعث شده که این تفرقه و از هم گسیختگی جامعه اعتماد و همبستگی بین مردم را از بین ببرد. با اعدام در ملا عام و با ترور و اعدامهای دسته جمعی جو رعب و وحشت را برجامعه حاکم کرده است و این نوع طرز حکومت حتی به گروهها درون خود حکومت هم رحم نکرده وسیستم حکومتی که ایجاد کرده اند مافیایی و بی قانونی را در جامعه گسترش داده. در نتیجه هر گروهی برای خود حاکمیت مطلق در منطقه خود دارد. ما در این مدت شاهد بوده ایم چگونه گروههای مافیایی حاکمیت در درون خود مخالفان خودرا سربه نیست کرده اند.

۳ با توجه به بند های ۱ و ۲ اعتصاب و تجمعهای عمومی برای کارگران و مردم معترض امری ضروری و حیاتی است. زیرا در این مسله اولا بر جو حاکم و تفرقه پیروز میشوند. در اعتصاب و اعتراضات جمعی اولین مسله حیاتی این است که شرکت کنندگان در کنار هم احساس اتحاد و همسرنوشتی میکنند؛ بهم نیرو و امید میدهند و نیز بر جو ترس فایق می آیند. انسانها از تنهایی و بی سرنوشت خلاصی می یابند. به قدرت خود آگاه میشوند.

۴ اعتصابات و اعترضات اگر نتوانند همبستگی عمومی را بوجود آورند و خودرا گسترش ندهند؛ در یک قالب میمانند واین هم پاشنه آشیل اعتصاب میشود. در اعتراضات امروز ایران و نیز باتوجه به وضعیتی که وجود دارد اگر دست اندر کاران و رهبران نتوانند اعتراضات را گسترده و عمومی کنند نمیتوانند بر هدفی که گذاشته اند دست یابند. زیرا هدف کوچک و منطقه ای یا صنفی معین است؛ راحت دشمن آنرا سرکوب میکند. چون خصوصیت اعتصابات و اعتراضات اجتماعی مثل عملیات سریع و زود فرجام نظامی نیست. دراعتصاب و اعتراضات عمومی پلاتفرم اولیه این باید باشد که اعتراض را گسترده کنند و برای همین کارراه انداختن سازمانهای مختلف در درون خود اعتصاب مهم و حیاتی است. مثل ایجاد گروه ارتباطات؛ خبر رسانی؛ گروه کار با رسانه ها صندوق مالی از همه مهمتر ارتباط با رهبران درمکانها و جاهای مختلف در جامعه. تلاش برای ایجاد همبستگی در کل جامعه لازم و ضروری است.

۵ بارها در برنامه های رادیویی یا نوشته های کوتاهی که نوشته ام بر این ضرورت تاکید کرده ام اگر نتوانیم اعتراضات خودرا عمومی و گسترده کنیم نمیتوانیم در مقابل دستگاه سرکوب حاکم پیشروی و حتی مقاومت کنیم.

در اعتصابات اگر خط و نقطه حرکت مشخص و روشن نباشد اگر شعار ها همه گیر و سراسری نشوند؛ پیروزی محال خواهد شد. زیرا دشمنان اعتصاب و اعتراضات بیکار نخواهند نشست. در فکر توطیه و تفرقه و حمله نظامی خواهند بود. مزدوران خودرا بسیج و سازمان خواهند داد. دراعتصاب انسانها از هم یاد میگیرند و نیر با بحث و همفکری کار را پیش خواهند برد. همکار و توافق خط حاکم خواهد شد. همین باعث میشود که از هم یاد بگیرند و نیروی هم را تقویت کنند. بهمین خاطر است که میگویند اعتصاب مدرسه انقلاب و پلی به سوی انقلاب است. یعنی اعتصاب و تجمعهای اعتراضی راه را برای انقلاب هموار میکنند. والا تنها با اعتصاب نمیتوان انقلاب کرد ولی هر انقلابی بدون تجمع و اعتصابات عمومی و همبستگی سیاسی طبقاتی امکان پذیر نخواهد بود.

رمز پیروزی هر انقلابی از اتحاد و همبستگی و اعتصابات و اعتراضات اجتماعی است. اگر هر انقلابی با زمینه اعتراضات اجتماعی و کارگری و همبستگی مردم آزاده نباشد این انقلاب نیست این کودتا است زیرا از بالای سر مردم و بدون دخالت اکثریت معترضان در جامعه بوقوع پیوسته است. بنابراین اعتصاب و اعتراضاتی به انقلاب و نابودی دستگاه حاکم موجود می انجامد که بتواند خودرا سراسری و همه گیر کند. بهمین خاطر است اعتصاب پیش در آمد انقلاب است و این ضروری است.