اعظم کم گویان
هشت مارس امسال به همت یک جنبش رادیکال و چپ و زیر تیغ ارتجاع یک رژیم هار سرمایه داری اسلامی و تا مغز استخوان ضد زن، وسیع و گسترده، رادیکال , با شکوه و در اشکال متنوع برگزار شد.
ارگانهای پلیسی و کنترل جمهوری اسلامی مطابق معمول سالهای گذشته و شدیدتر از همیشه نه تنها درخواست مجوز برای مراسمها را رد کردند بلکه از مدتها قبل فعالین سیاسی و اجتماعی را با ارعاب و فشار و دستگیری، از حیطه فعالیت برای هشت مارس کنار زدند. بسیاری از فعالین جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی که پارسال و سالهای قبل در برپایی شکوهمند ۸ مارس در اکثر دانشگاههای ایران نقش تحسین آمیزی داشتند، دستگیر و شکنجه و محاکمه شدند. فعالین حقوق زن با دشواریها و ارعاب و دستگیری روبرو بودند. اما هیچیک از این اقدامات باعث نشد که هشت مارس روز جهانی زن امسال همچون ستاره ای بر فراز جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در ایران ندرخشد و با درخشش خود بارقه انقلاب زنانه در ایران را به نمایش نگذارد و رژیم اسلامی سرمایه داران را بهراس و وحشت نیاندازد. جای آن دارد که از سرسختی و مبارزه جویی کلیه آزادیخواهان و برابری طلبان و عزم جزم آنها که علیرغم تمامی موانع وسنگ انداختنها و احضار و دستگیریها و ارعاب همه جانبه رژیم، ۸ مارس را برپا کردند، تقدیر کرده و به همه رفقا و مبارزین زندانی که جایشان در ۸ مارس امسال خالی بود، درود بفرستیم.
امسال روز جهانی زن به اشکال مختلف گرامی داشته شد از آکسیونها و تظاهرات متعدد در تهران و سنندج و بوکان تا گردهماییهایی وسیع در تهران، سنندج، اصفهان، سقز، کامیاران، تبریز، رشت، نقده و ارومیه و … . در برخی نقاط روز جهانی زن در جمعهای ۵۰ تا ۶۰ نفره برگزار گردید. هرچند بدلیل فشار و کنترل شدید رژیم، دست اندرکاران ۸ مارس موفق به برگزاری مراسمها و گردهمائیهای متمرکز متعدد نشدند اما در عوض، مراسمهای متعدد، متنوع و گسترده ای در اقصی نقاط برپا شد که در واقع با توجه به توازن قوای موجود، تاکتیک مناسبی در مقابله با اقدامات سرکوبگرانه رژیم بود. آکسیون؛ تظاهرات، راهپیمایی، پخش تراکت و اعلامیه، برپایی باندرول و طومار، ایراد سخنرانی و نمایش فیلم، صدور قطعنامه و بیانیه، برپایی مراسمهای هنری و فرهنگی، پخش شیرینی و کارتهای تبریک از اشکال و روشهای گرامیداشت روز جهانی زن بودند.
در مراسمها و گردهمایی های ۸ مارس خانواده های کارگری، زنان کارگر و فعالین دانشجویی و زنان نقش مهمی داشتند. این مراسمها و تجمعات، ۸ مارس را صرفا بعنوان آکسیونی در دفاع از حقوق زن در برابر جمهوری اسلامی برپا نکردند بلکه در سخنرانیها، شعارها و قطعنامه ها و بیانیه های خود بر ستمکشی زن و نظام سرمایه داری حاکم بعنوان منشا این ستمکشی، بر مردسالاری، بر فرهنگ ضد زن در خانواده و جامعه، بر خشونت نسبت به زن، و بر ضرورت رهایی زن بعنوان معیار رهایی کل جامعه و علیه سلطه سرمایه تاکید کردند.
در ۸ مارس امسال علیه اعدام، علیه فقر و گرانی، برای بیمه بیکاری برای زنان خانه دار و آماده بکار، برای آزادی زندانیان سیاسی، علیه کار خانگی، برای آزادی بیان و برای لغو نظام آپارتاید جنسی و حجاب اجباری پرچمی رادیکال و چپ به اهتزار درآمد.
سی سال قبل در گرماگرم انقلاب ۵۷، ۸ مارس آغازگر جنبش حق طلبی زنان علیه ارتجاع اسلامی در ایران شد. زنان و مردان آزادیخواه سی سال قبل به گردان جنبش بین المللی ۸ مارس پیوستند و با خلق هر ساله هشت مارس های شکوهمند، بر خودآگاهی جامعه نسبت به ستمکشی زنان و ضرورت رهایی زن تاثیرات دیرپا و عمیقی گداشته اند.
این جنبش شایستگی و استعداد آن را دارد که پای اصلی تحقق انقلاب زنانه در ایران باشد. ۸ مارس یکبار دیگر ثابت کرد که کمونیسم و رادیکالیسم در جامعه ایران از چه وضعیت مناسبی برخوردار و از چه قابلیتی برای تغییر توازن قوا به نفع خود و برای درهم ریختن مناسبات ارتجاعی حاکم برخودار است.
زنده باد ۸ مارس
زنده باد سوسیالیسم
مرگ بر حمهوری اسلامی