۱) روز چهارشنبه، ۷؍۶؍۹۷ جلسه شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران با وزیر آموزش و پرورش در ساختمان اصلی وزارتخانه برگزار گردید.
۲) فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان: تحصن سراسری ممعلمان روزهای یکشنبه و دو شنبه ۲۲ و ۲۳ مهر ۹۷ در حال اجرا است.
***
سال تحصیلی ٩٧-٩٨ آغاز شد. من به عنوان یک از بسیار معلم هایی که در همان “بهار آزادی!” قربانی نه! گفتن خویش شد، و به اجبار کلاس را و دانش آموز را و آزادی را و وطن اش را یک جا وانهاد و اکنون آوارگی و شهروندی جهان را از سر می گذراند، پس از گذشت ۳۹ سال هنوز اول مهر ماه که سال تحصیلی آغاز می شود به حال و احوال آن سال ها و به گم شده ام بر می گردم. گر چه می دانم که در بر همان پاشنه ى بی پاشنه گى می چرخد اما، باز هم در خیال شادم و با گوش جانم آن زنگ را – که نغمه ی شور زندگی بود، – می شنوم.
امسال، اما، این احساس زودگذر بود چرا که گشایش مدرسه ها با دو رخداد مهم روی گسل سر تا سری و فعال آموزش و پرورش جامعه را تکان داد و نشانه های فراوانی آشکار شد.
– باور به وجود پتانسیل قوی بالقوه و نهفته در نهان و نهاد این برزگ ترین سازمان اجتماعی کار
– باور به این که معلمان آگاهی و اراده و سازماندهی لازم برای تحقق و ممکن ساختن و فعلیت بخشیدن به قدرت و توان خفته در اعماق را دارند؛
– کف نیازها، خواسته ها و مطالبات و حق و حقوق فردی و اجتناعی شان مثل همیشه روشن و بر حق است،
– اموزگاران به شرایط و موقعیت دشوار مبارزه آگاه اند و اشکال مختلف آن را می شناسند و استفاده از همه ی گزینه ها از مذاکره با وزیر آموزش و پرورش گرفته تا اعتصاب و تحصن و مقاومت در خیابان و زندان را حق خود می دانند و از آن به خوبی استفاده می کنند؛-
– به جامعه به خصوص دانش آموزان و خانواده ها ی آن ها که نیمی از جامعه را در بر می گیرند نشان می دهند که آن چه می خواهند و گونه ای که مطالبه ی حق می کنند کاملا انسانی، و عدالت خواهانه است؛
– تحقق و تأمین اهداف شان بخشی مهمی از حل بحران صنفی- آموزشی و اجتماعی خانواده ها و اینده است؛
– و نیز آشکار می شود که چگونه نقد آگاهانه ی سیستم غلط و ناکارای آموزش و پرورش و سیاست های آموزشی و نیز طرح مشکلات صنفی – معیشتی معلمان و نیز ارائه ی پیشنهادهای حد اقلی، سال ها است که از سوی رژیم فقط یک پاسخ گرفته است: پرونده سازی، امنیتی کردن پرونده ها، سرکوب و دستگیری و تبعید و محکومیت به زندان های طولانی مدت. پاسخی که جز بن بست کشاندن فعالیت ها و ادامه ی وضعیت غیرانسانی و غیر قابل تحمل موجود و تشدید بحران های جامعه، نتیجه ای نداشته است.
پیام ها و کلیپ های شرکت در و حمایت پر شور از تحصن دو روزه ی شما معلمان در شبکه های اجتماعی نشان می دهد که دانش آموزان و خانواده ها و دیگر تشکل ها، پیام شما را گرفتند. رژیم دچار خود زنی خواهد شد اگر در برابر حرکت شما بایستد و یا راه پیشتر را برود. مسؤلیت همه چیز بستگی به اقدام او دارد حتا، پیامدهای برخوردهای سوء به تحصن و رد مطالبات شما.
انسجام درونی معلمان و همبستگی و حمایت فعالین اجتماعی و تشکل های کارگری از این تحصن ستودنی و نوید بخش روشنیِ افقِ رهایی است. دانش آموزانتان از شما درس زندگی آموختند.
علی اشرافی
۱۸/۱۰/۱۴