بدنبال انتشار بیانیه اعلام موجودیت (فراکسیون فعالیت بنام کومه‌له) و اشاره به پاره‌ای از اختلافات سیاسی ـ تشکیلاتی و سبک‌کاری در این بیانیه، رهبری  حزب کمونیست ایران و سازمان کُردستان این حزب (کومه‌له) از آنموقع تاکنون (به استناد به اطلاعیه‌های فراکسیون و همینطور اطلاعیه جمعی از همفکران فراکسیون در سلیمانیه) و همچنین اظهار نظر مسئولین حزبی به مناسبتهای مختلف ,  به عناوین و اشکال گوناگون اعضا و همفکران فراکسیون را تحت فشار قرار داده‌ و مانع  ابراز عقاید و نظراتشان در اردوگاه می‌گردد. گویا اخراج تعدای هم به ضرب و شتم کشیده شده است. رهبری حزب تجمع (چند نفره) اعضای فراکسیون را در اردوگاه ممنوع اعلام کرده  و عملاً  نوعی حکومت نظامی غیر رسمی را برقرار نموده‌ است.

 در سخنرانیهای روز کومه‌له اعضای کمیته مرکزی پیشاپیش به استقبال انشعاب رفته و نوید آن را (با این استدلال که اگر قبول داریم جامعه کُردستان جامعه‌ای حزبی است پس باید اختلاف نظر و جدائی در این احزاب را هم بپذیریم) به مردم می‌دهند. ایشان حتی نوع جدائی را نیز برای خود ترسیم کرده و از هم اکنون گوشزد می‌کنند که خبری از تقسیم امکانات در کار نیست. (در اطلاعیه دبیرخانه حزب کمونیست ایران خطاب به فراکسیون آمده است که ما نخواهیم گذاشت از امکانات تشکیلات برای پیش بردن این پروژه‌ها استفاده کنند) همچنین، رفقای که اردگاه را ترک نموده‌اند(برای جلوگیری از اصطکاک احتمالی) را از امکانات محروم ساخته‌اند.  

از طرف دیگر دست به شایعه‌پراکنی زده و تلاش می کنند با پخش شایعاتی نظیر, اتحاد فراکسیون با دیگر احزاب (احزابی که به نام کومه‌له فعالیت می‌کنند), فضا را مسموم سازند. علاوه برشمرده‌های بالا، قلم بدستان حزب نیز دست به پرخاشگری زده‌ و به خیال خودشان آکسیون افشاگری علیه رفقای که فکر می‌کنند احیاناً با رفقای فراکسیون همسوئی نظری دارند راه انداخته‌اند.

فراکسیون تا بحال چندین بار و به مناسبت‌های گوناگون اعلام نموده است که:

هدفشان از ایجاد فراکسیون فعالیت به نام کومه‌له انشعاب وتشکیل حزب و اضافه کردن کومه‌له‌ای دیگر به احزاب موجود نیست. این موضع مسئولانه و بدور از هر نوع تنگ نظری و منافع شخصی قابل دفاع و مورد پشتیبانی طیف وسیعی قرار گرفته است. فراکسیون مکرراً در مواضع اعلام شده‌اشان خواستار آن بوده‌اند که  برای پیشبرد نظرات و مواضعشان بتوانند از امکانات تشکیلاتی استفاده کنند، و اخیرأ هم خواستار مناظره‌ای تلویزیونی شده‌اندتا بتوانند مستقیماً و بطور زنده از نظرات خود دفاع کرده و رو در رو با کمیته مرکزی حزب به بحث بپردازند.

اما کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران متأسفانه در پاسخ به این خواستهای منطقی سرباز زده و حاضر به ایجاد فضای سیاسی و رفیقانه که طرف مقابل بتواند از امکانات برابر استفاده کند و با اطمینان خاطر به ارائه نظرات خود بپردازد , نبوده است. برعکس، روش وشگردهای شناخته شده در مقابل مخالفین سیاسی را بکاربرده و بوجود آوردن جو و فضا ی متشنج را به امر روزمره خود تبدیل نموده است.

با در پیش گرفتن این روشها سعی در به حاشیه راندن اصل اختلاف نموده و برای این منظور از موضع «حق به جانب» از تمام امکانات تشکیلاتی استفاده کرده است. این در حالی است که فراکسیون از ابتدائی‌ترین حق خود که مناظره‌ای تلویزیونی است محروم می‌باشد.

بر کسی پوشیده نیست امکانات این حزب هم , همچون احزاب دیگر مهمان درکُردستان عراق , از طریق احزاب حاکم در آنجا تهیه می شود و فکر نمی‌کنیم حزب کمونیست ایران غیراز این امکانات که به کومه‌له تعلق دارد

منبع درآمد دیگری داشته باشد. سئوال این است چرا حزب کمونیست ایران مجاز و محق است از این امکانات که به اعتبار کومه‌له دریافت می‌شود استفاده کند, مُنتها فراکسیونی که تلاش دارد بنام کومه‌له فعالیت کند باید برای پیشبرد نظرات و فعالیتش از این امکانات محروم گردد و حتی حق استفاده از اردوگاه زرگویز را هم نداشته باشند.

در حدوداً یکسال گذشته افکار عمومی نظاره گر و شاهد این حقایق بوده, که فراکسیون فعالیت به نام کومه‌له با صبرو بردباری و تحمل فشار روحی و تشکیلاتی تلاش کرده‌اند خود را از هرگونه اصطکاک و تشنج دور نگه دارند. در پاسخ به گویش و روش تند حزب، آنها بر استدلال و منطق پای فشرده‌اند. ما از این رفقا می‌خواهیم که کماکان به این روش ادامه داده و به افکار عمومی و مردم کُردستان ثابت کنند که چهره واقعی کومه‌له در پیچ و خم اختلافات سیاسی و تشکیلاتی آن چهره‌ای نیست که تا کنون به نمایش گذاشته شده‌ است، و همینطور برخورد غیر دمکراتیک کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران  به رفقای فراکسیون فعالیت به نام کومه‌له و همفکرانشان را نادرست و غیراصولی می دانیم .

همینطور از کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران خواهانیم که:

• تمام مزایا و حقوق سیاسی و تشکیلاتی فراکسیون را به رسمیت بشناسد و بر روی آنها باب بحث و دیالوگ را بگشاید.
• به رفقای که به دلایل اختلافات سیاسی وتشکیلاتی صفوف تشکیلات کُردستان را ترک کرده‌اند و یا احیاناً اخراج شده‌اند, توجه شود و از آنها امکانات معیشتی و امنیتی دریغ نشود, و یا اگر شده است مجدداً پس گردانده شود.