دور جدید اعتصاب رانندگان کامیون در ابعاد سراسری

بنا به فراخوانی که از سوی اتحادیه هماهنگ کنندگان رانندگان کامیون و کامیونداران جهت اعتصاب سراسری در روز ۱ مهر ۱۳۹۷ داده شد، رانندگان کامیون و کامیونداران یک روز قبل یعنی ۳۱ شهریور در بیش از ۸۰ شهر دست به اعتصاب زدند. تا به امروز که ششمین رو اعتصاب سراسری است بیش از ۲۰۰ شهر در همه استانهای کشور به این اعتصاب ملحق شده اند. آخرین خبرها حاکی از آنست اعتصاب مدام در حال گسترش است و می رود تا دیگر بخشهای مربوط به موسسه های حمل و نقل بار و ذخایر و پایانه های نفت و گاز و در بعضی نقاط کشور اتوبوس رانی و دیگر وسائل سرویس رسانی و ایاب و ذهاب را نیز در بربگیرد.
این اعتصاب رانندگان کامیون و کامیونداران ادامه همان دور اول و دوم اعتصابات سراسری خرداد ماه و مرداد ماه امسال است که خواست و مطالباتشان نه تنها از سوی رژیم بر آورده نشده بلکه وضعیتشان دو صد چندان وخیم تر از ماه های پیش شده.
راننده کامیونی از خوزستان همان روز اول ملحق شدن رانندگان کامیون و کامیونداران هشتاد شهر به اعتصاب، در یک ویدئویی ( به زبان عربی و ترجمه فارسی) در کانال تلگرام به دو نکته بسیار مهم اشاره نمود. ایشان میگوید: « بگذارید تصویر خودم را طی خیزش دی ماه ۹۶ و سه دور اعتصابات گسترده سراسری، هم از صاحبان سرمایه و دولتشان هم از موقعیت و شرایطی خودمان اعتصاب کنندگان که طی ایندوره تا کنون پیش آمده، بدهم. من طی این سه دوره اعتصاب متوجه دو نکته بسیار مهم شده ام، نخست دیگر ما دوره اعتصابات پراکنده و محدود به یک منطقه، شهر و کارخانه را پشت سر گذاشتیم. یعنی ساده شده بگویم ما داریم در مقیاس اجتماعی و سراسری قدرت اعتصاب خودمان را به دولت و سرمایه داران نشان میدهیم. نکته دوم متوجه این اصل مهم هم شدم که دولت و سرمایه داران در مقابل این شکل اعتصاب چقدر وضعیت شکننده ای دارند. اگر سالهای گذشته یکی یکی و ده تا ده تا می توانستند ما را گیر بیاندازند، تهدید و یا سر به نیست کنند دیگر ایندوره به پایان خود نزدیک شده و کاملا وضعیت متحول شده. مگر چند راننده و کارگر مزد بگیر را میخواهند تهدید و پشت میله زندان بفرستند سد هزار!؟ یک میلیون! ده میلیون!؟ چقدر؟ این دو نکته از ویژیگی ها تحول بخش ایندوره از مبارزات متحدانه ما مزد بگیران سراسر کشور است. ما به یکی از حلقه های متحد کننده همانا اعتصاب سراسری دست یافتیم. نترسید نترسید ما همه با هم هستیم» (پایان نقل قول)
کارنامه سیاه ۴۰ ساله این رژیم برای اکثریت این جامعه چیزی جز فقر، گرانی، بیکاری و تورم سرسام آور روز افزون و خفقان، ماشین کشتار نبوده. طی چند ماه اخیر نیز دیدیم مضاف بر همه مشقات و مصائب ناشی از این وضعیت اسفناک سیاسی و اقتصای که بال سیاه بر این مملکت کشیده سقوط بیسابقه نرخ ارز ایران در مقابل ارز خارجی هم فشارها بر زندگی و معیشت مردم را دو صد چندان نمود. اگر در چنین اوضاع و شرایطی اکثریت جامعه زندگی برایشان غیرممکن شده و مبارزه و اعتراض به وضع موجود را به امر اجتناب ناپذیری برایشان مبدل نموده به قول آن راننده مزد بگیر. از دیگر سو رژیم را نیز در بن بست اقتصادی و سیاسی چنان گیر انداخته که هیچ راه حل سرمایه دارانه ای پیش روی خود نمی بیند و بیمناک از اینست زمین گیر شود. اساسا آنچه رژیم را هراسناک کرده دقیقا همان موج خیزشها و اعتصابات است که نه تنها از دی ماه تا کنون فروکش نکرده بلکه روز به روز وسیع تر و عمیق تر سراسر کشور را فرا گرفته.
چهل سال است مشتی سرمایه دار و آخوند انگل در این جامعه بر همه ابزار تولید و ثروت و سامان این مملک با توسل به ابزار شکنجه، زور و سرکوب و اعدام چنگ انداخته اند و زندگی را برای مردم به جهنمی تبدیل نموده اند. و بخشی نیز شاهدیم که سرمایه های باد آوردشان فربه و فربه تر شده، حالا که می بینند موج خیز و اعتصابات روز به روز اوج بیشتری گرفته و سرمایه هاشان را تهدید میکند، دوجین دوجین سرمایه هایشان را نقد میکنند و سرافکنده از کشور متواری میشوند.
می دانیم نیروی کار کارگران که برای سرمایه داران ارزش خلق میکند حتی در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری دستمزد آنان متناسب با میزان بارآوری کارشان نبوده و نیست. تازه چه رسد به کشورهای استبداد زده که در آن کارگران و اکثریت جامعه در فلاکت اقتصادی به سر می برند، گرانی و قحطی حتی توان و انرژی تامین مایحتاج روزانشان را از آنان گرفته.
برغم چنین شرایط اسفناک سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اگر تا دیروز طبقه کارگر مجبور به ارزان فروش کردن نیروی یدی و فکری اش در محیط کار بوده، و حق و حقوق ابتدائی اش نیز پایمال میشد حال که تناسب قوا تغییر کرده کارگران و توده های جان به لب رسیده می توانند با اتکا به همین ابزار مبارزاتی اعتصاب، رژیم را به عقب نشینی وادارند و بخشی عمده از نیازمندیهای یک زندگی استاندارد امروزی را از حلقومش بیرون بکشند تا کل ملزومات و شرایط بر چیدن این رژیم با اتکا به مبارزات خودشان تامین میگردد. رسیدن به چنین چشم اندازی از مبارزه تنها و تنها با اتکا به نیروی آگاهی، وحدت و همبستگی هر چه سراسری تر قابل دستیابی و تحقق است. اعتصاب یکی از کاراترین و موثرترین ابزارهای مبارزه آنهم در مقیال اجتماعی و متحدانه برای نیل به چنان مقاصدی است که خوشبختانه در سراسر ایران در حال آزمون است. سازماندهی اعتصاب سراسری برای رژیم سرمایه داران معنایی جز این ندارد که کارگران با سمبه ای پر زور میگویند ما هم با اعتصابات نشان میدهیم که توان و ظرفیت اینرا داریم چرخه اقتصادتان را فلج کنیم. اگر ۴۰ سال است در جنگ نابرابر و سازش ناپذیر با شما حافظان سرمایه بوده ایم، میدانستیم این تناسب قوا روزی عوض خواهد شد. خیزش دی ماه و اعتصابات پی در پی بیانگر آنست دیگر نوبت ما کارگران و آزادیخواهان و اقشار محروم جامعه است که با شما تصفیه حساب کنیم. این خیزشها و اعتصابات مداوم نشان از آن دارد که دیگر اکثریت جامعه وضعیت موجود را بر نمی تابد. نشان از آن دارد سطح آگاهی و درجه آمادگی برای مبارزه با وحدت طبقاتی و سیاسی روز به روز رو به رشد است. نشان از آن دارد ما کارگران، اقشار محروم و ستمدیده با اعتصاباتمان می توانیم به نیروی متحول کننده خود متکی باشیم. و نشان از آن دارد عزم جزم کرده ایم که سمبه پر قدرت خود را در برابر رژیم و سرمایه داران بیازمائیم. و نشان دهیم دیگر روز به روز به مرحله پایانی این بردگی افسار گسیخته نزدیکتر خواهیم شد. از قوانینی که ۴۰ است در این مملکت علیه بخش اعظم این جامعه عمل میکند داریم عبور می کنیم. اگر شما از طریق همین قوانین و دستگاههای طویل و عریض برای دور زدن مبارزات بر حق کارگران بهره میگیرد ما هم با قدرت اعتصابمان متکی هستیم و نشان خواهیم داد در این راه سرتان به سنگ خواهد خورد. دیگر نه ارعاب و سرکوب جلودار ماست و نه نیروهای اجیر شده اعتصاب شکن که گسیل داده اید تا صفوف کارگران را متفرق کنند.
دیگر نه ماجراجویی های منطقه ای و نه موشک پرانی ها و نه اعدام و زندان نمی تواند جلودار مبارزاتمان باشد تا تحقق آن. نه رژه سپاه پاسدارن در اهواز به بهانه روز عاشورا که اساسا مانوری از چنگ و دندان نشان دادن به منظور مرعوب نمودن موج اعتصابات و اعتراضات در اهواز و استان خوزستان و سراسر ایران بود. نه سناریوی گانگستر بازی ۳۱ شهریور که تا کنون همه نشانه ها بیانگر اینست رژیم مسبب و بانی آن بوده یا به تحریک رژیم و سوق دادن دیگر گروه های ملی -مذهبی اتفاق افتاده در راستای خدمت به بیشتر میلیتاریزه کردن فضای جامعه جهت ایجاد رعب و وحشت.
رژیم هر چند طی چند روز گذشته با بگیر و ببند بالغ بر ۳۰۰ نفر در اهواز و خوزستان خواست مردم و خصوصا کارگران اعتصابی فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه را به خیال خود به وحشت اندازد و از این سناریو چون برکتی بهره بگیرد و تهدید جدی نیز برای همین اعتصاب ۱ مهر رانندگان کامیون و کامیونداران ایجاد کند، اما نه تنها این ترفند و تاکتیک ها برای رژیم کارساز نبود بلکه رانندگان استان خوزستان با همان روشن بینی قبلی صف اعتصاب را بیش از پیش تقویت کردند و عملا ترفندهای موجود را نقش بر آب کردند.
رانندگان کامیون و کامیوندارن در دور جدید اعتصابشان برغم ضرب و شتم و بگیر و ببند چماقداران و اراذل و اوباش جمهوری اسلامی کماکان بر خواست و مطالبات برحق خود که رژیم قادر به بر آورده کردن آن نبوده تا تحقق بی اما و اگر آن مصر بوده و هستند و به همین منظور دارند به هفتمین روز اعتصاب خود پا میگذارند.
امید می رود این اعتصاب هر چه گسترده تر دیگر بخشهای راه و ترابری و حمل و نقل کشور و موسسه های مرتبط به آنرا در نوردد و دستاورد دیگری شود برای گامهای بلندتر که آخرین ضربات خود را با اعتصاب فراگیر همگام با بخش صنایع بزرگ تولید سراسری و صفوف متحد الشکل انقلابی بر پیکر فرتوت و نیمه جان این رژیم وارد کند.

پیروز باد اعتصاب متحدانه و سراسری رانندگان کامیون و کامیونداران
مرگ بر رژیم جمهوری اسلامی

ناصر بابامیری ۲۸٫۰۹٫۲۰۱۸