اعتراض سرخ در مریوان!
دیروز ۳ شهریور با نهایت تاسف چهار انسان شریف که قلبشان مالامال از عشق به زندگی خود و همه همنوعانشان بود در جریان اطفای حریق که رژیم هر ساله در مناطقی از ایران و کردستان به بهانه های واهی به آن دست می زند جان عزیزشان طعمه حریق گردید. شریف باجور و امید کهنه پوشی از حامیان محیط زیست و فعال در دیگر عرصه اجتماعی نیز که از ایشان میان مردم غالب شهرهای کردستان چهره ای محبوب و مردمی ساخته بود همراه با دو تن جنگلبانان محیط زیست محمد پژوهی و رحمت حکمتی قربانیان در این حادثه ناگوار بودند.
پدیده به آتش کشیدن جنگلها عمرش به قدمت عمر رژیم اسلامیست و تازگی ندارد. مردم اکثر نقاط کردستان طی این چهار دهه عاملین و مسببین این آتش افروزی را که جان و مال و حیاتشان را به خطر انداخته بخوبی شناخته اند و تجربه نمودند که کسی جز حاکمان رژیم نیست. به همین روشنی مردم عدم همکاری وامکانات و کمکهای امدادی از سوی دولت در هنگام حریق را اتفاقی یا از سر کوتاهی کاربدستان رژیم توجیه نمی کنند بلکه آنرا اقداماتی از پیش تعیین شده میدانند.
اما بعد از اینکه رژیم کمافی سابق منطقه را در میان شعله های آتش و دود نظاره گر شد دو فاکتور را در محاسباتش نگنجانده بود غافلگیر شد: اول اینکه در جریان به آتش کشاندن جنگلها مردم برای خاموش کردن آنچنان از جان گذشته وارد عمل شوند. ثانیا وقتی در حین این اتفاق چهار انسان جانشان را از دست دادند رژیم تصور اینرا نداشت با این سرعت در چنین مقیاس و ابعادی اعتراضات در شهر و منطقه گسترش و انعکاس بیابد.
هر چند شهر مریوان پیشینه ای سرخ از آغاز قیام ۵۷ در کارنامه مبارزاتی خود داشته و طی این سالهای اخیر هم بارها در مبارزات و اعتراضات در اشکال گوناگون درخشیده، اما اینبار صحنه اعتراضات در شهرمریوان و محل خاکسپاری این عزیزان جانباخته خبر از فضای عموما رو به اعتلای انقلابی داد. وجهه تمایزاتی که اینبار این شکل اعتراضی داشت یکی این بود که بطور واقعی مردم رزمنده یکپارچه تر از پیش خصوصا با حضور پر رنگتر زنان و بدون هراس از رژیم ابراز وجود کردند و فضای شهر و حومه را برای رژیم بگونه ای سنگین کردند که حتی ظرفیتهای آماده باش رژیم را عملا غیر ممکن نمودند، بگونه ای که نیروهای مزدور رژیم را در حالت بیشترخنثی فرو برد و به صلاح دیدند بهتر است کمتر آفتابی شوند. دیگری صف سرخ توده های مردم معترض، شعارها و سرودهای بیشتر انقلابی و پیام های رادیکال بر مزار جانباختگان بود که جلوهای غالب شدن فضای انقلابی بر فضای اعتراضاتی را به نمایش گذاشت. ابراز وجودی از جنس همان خیزش و نارضایتیهایی که ماههاست دیگر نقاط و شهرهای ایران را در اعتراض به وضع موجود فرا گرفته.
جای خود دارد ضمن تسلیت به خانواده و بستگان همه عزیزان جانباخته به مردم رزمنده و آزادیخواه مریوان و حومه و همبستگی دیگر شهرها در این رویداد دستمریزاد گفت که چنان متحدانه در کنار شهروندان خود با قامتی استوار یکبار دیگر به رژیم نشان دادند که روزهای پایانی عمرشان نزدیک است.
ناصر بابامیری ۲۶٫۰۸٫۲۰۱۸