از تشکل تا تغییر
(گفت‌وگو با یکی از کارگران گروه ملی فولاد اهواز)
آگاهی طبقاتی، آمادگی ذهنی و تشکل‌یابی کارگران در
وضعیت امروز و فردای جامعه ما بسیار حیاتی است. کارگران باید در قامت یک طبقه متشکل، اعمال قدرت کنند. کارگران باید به این معنا آماده باشند که می‌توانند کارخانه و حتی یک جامعه را اداره کنند. باید قدرت تصمیم‌گیری را از طریق شوراها و جلسات منظم مجمع عمومی به بالا اعمال کنند. کارگران باید پس از هر دستاوردی که از طریق تعرض به کارفرما و مدیر به دست می‌آوردند، ده برابر با اعتماد به نفس بیشتر و با اتحاد بیشتری دولت و کارفرما را عقب بزنند.و در ادامه رهبران کارگران باید یک جمع‌بندی و آسیب‌شناسی از دستاورد‌ها و شکست‌ها داشته باشند. همیشه کارگران بخاطر سرمایه‌داران کوتاه آمدند، اما باید سرمایه‌داران بخاطر کارگران عقب بکشند و این پروسه قطعا با مهربانی و نصیحت محقق نمی‌شود. این کارگران هستند که سرمایه‌ی کارگران را بازتولید می‌کنند.
کارگران باید این تابوی مالکیت اشتراکی بر ابزار تولید را در جامعه بشکنند. تنها کارگران توانایی تولید دارند، اما اداره کارخانه و سرمایه حاصل از تولید جمعی کارگران، متعلق به سرمایه‌داری است که هیچ‌کاری انجام نمی‌دهد و حداقل در ایران از سواد و شعور پایینی برخوردار هستند! این تغییر مناسبات مالکیت قطعا در نظام سرمایه‌داری ممکن نیست و مستلزم انقلاب کارگری و استقرار سوسیالیسم در جامعه است.
مبارزه طبقاتی بین کارگر و سرمایه‌دار یک مسئله اخلاقی نیست که بگوییم مثلا من کارفرمای دلسوز و خوب هم دیدم! این مبارزه یک جدال اقتصادی است که منفعت اقلیت جامعه را در برابر اکثریت جامعه قرار می‌دهد. این اقلیت، صاحب سرمایه جامعه هستند و حق و حقوق کارگران را به زور گرفته‌اند. تمام نظام اداری و دولتی هم برای حفظ منفعت سرمایه‌داران متحد شده‌اند. پس کارگران چه کاری باید بکنند تا در مقام یک طبقه، به صورت علنی اعتراض خود را به ریشه‌ی این مناسبات جهانی اعلام کنند و با سریع ترین ابزار ممکن مطالبات خود را تحمیل کنند؟
کارگران باید به کارفرمایان و مدیران بفهمانند که قدرت به دست طبقه‌ای است که ثروت جامعه را تولید می‌کنند و همان طبقه اگر این چرخ تولید را متوقف کنند، کل این نظام سود محور فرو می‌پاشد.
کارگران بدون رهبران پیشتاز نمی‌توانند به منفعت آتی خود برسند. تشکل های کارگری به رهبران آزادی‌خواه و برابری طلب نیاز دارد تا سیاست های غیر کارگری، خرافه و افکار ارتجاعی و تمام مسائلی که مانع از اتحاد کارگران می‌شود را از سر راه بردارند و کارگران را برای موانع آتی آماده کنند.
کارگران، فارغ از هر هویت جنسیتی و قومیتی و نژادی کاذبی که بر آنها تحمیل می‌شود باید در راستای منفعت طبقاتی خود به مثابه یک طبقه جهانی ابراز وجود کنند. و باید تاکید کرد که رهایی انسان عصر سرمایه‌داری بدون رهایی کارگران ممکن نیست.
– مصاحبه با یکی از کارگران گروه ملی اهواز
اعتراضات کارگران گروه ملی فولاد اهواز از سال ۹۵ آغاز شد. یکی از کارگران این شرکت از دلایل شروع اعتصابات و مارش‌های خیابانی چنین گفت:یکی از مهم‌ترین مسائل امروز کارگران گروه ملی فولاد مساله ورود مواد اولیه و راه اندازی شرکت بوده است. اعتصابات کارگری فولاد اهواز در محل کار از مرداد ماه سال ۹۵ شروع شد که به خاطر تاخیر دستمزد بود. تجمع در شرکت انجام می‌شد و با مدیران صحبت می‌کردند که کم کم تبدیل به اعتصاب در خارج از شرکت شد. اولین اعتصاب همان سال اسفند ماه بود که ۱۷ روز در شرکت را بستند و شب و روز نگهبانی می‌دادند که مواد اولیه، ورود و خروج از شرکت نداشته باشد. مرداد سال ۹۶ آن ها برای تعیین وضعیت شرکت مقابل بانک ملی اولین اعتصاب را برگزار کردند که اولین اعتصاب خارج از شرکت بود که به مدت ۶ روز به طول انجامید. اسفند ماه سال ۹۶ اعتصاب معروف ۲۷ روزه مقابل استانداری رخ داد که چون کسی جوابگوی اعتصاب کارگران نبود، خیابان‌های اصلی یعنی فلسطین به سمت کیانپارس که یکی از خیابان‌های معروف و شلوغ اهواز است، بسته شد و سپس کارگران به راهپیمایی در سطح شهر پرداختند. در خرداد سال ۹۷ اعتصاب‌هایی به همین شکل انجام شد که از همان اول رادیکال بود و کارگران شروع به راهپیمایی و شعار دادن کردند.
– ماجرای اعتصاب‌شکن‌ها
این کارگر گروه ملی اهواز ضمن اشاره به تلاش کارفرما برای شکستن اتحاد کارگران اظهار کرد: برخی کارگران هستند که امید دارند تا بدون اعتراض به خواسته‌شان برسند، چون کارفرما وعده‌هایی به برخی از آن ها می‌دهد. به همین دلیل نمی‌خواهند وارد اعتصاب شوند و فکر می‌کند با اعتصاب کردن به منصبی که انتظار دارند در آینده نمی‌رسند. خیلی از کارگران مشکل دستمزد و عیدی دارند. طبق شایعاتی که می‌شنیدیم، به چند کارگر پیشنهاد پول می‌دادند که آن ها را امیدوار می‌کرد. بالاخره کارگر وقتی دستمزد نمی‌گیرد، ضعیف می‌شود و ممکن است پیشنهادها را قبول کند. ولی آن پول پیشنهاد شده هم بالاخره یک روز تمام می‌شود. همین کارگر باز هم به خانه اول و صف اعتراض‌ها بر می‌گردد. به همین دلیل موضوع اعتصاب شکن‌ها موثر نبود.
تصمیمات جمعی کارگران
این کارگر گروه ملی اهواز از روند تصمیم‌گیری کارگران برای اعتصابات گفت:جلسات عمومی بین کارگران برای پیگیری مطالبات‌شان تشکیل می‌شود که معمولا خارج از شرکت است. اگر قرار باشد که تجمعی یا اعتصابی رخ دهد، همه‌ی کارگران نظر می‌دهند و با اتفاق نظر تصمیمات گرفته می‌شود. مخصوصاً برای تجمع در اهواز موضوع آب و هوا خیلی مهم است. گاهی هوا آنقدر گرم می‌شود که ممکن است کسی نیاید و در این صورت ضعف حرکت اثبات می‌شود. بالاخره کارگران بابت حرکتی که همه در آن دخیل هستند، باید نظرشان را بگویند و به همین دلیل تشکیل جلسه می‌دهند. برخی نقاط ضعف تجمعات قبلی در این جلسات موشکافی و آسیب شناسی می‌شود و نقاط مثبت حرکت‌ها برشمرده می‌شود.
او ادامه داد: در خوزستان مشکل زیاد است. از مسائل زیست محیطی تا امراض سرطانی در خوزستان، سوسنگرد، هویزه، خرمشهر، ماهشهر و تمام این مناطق صنعتی بیداد می‌کند. اغلب خانواده‌ها اینجا یک یا چند بیمار سرطانی دارند.