دمکراسی، بمب شیمیایی ، جنگ و هیولای سرمایه داری

٧٣ سال پیش، ١٩۴۵ شهر هیروشیما مورد حمله ناگهانی و غیره منتظره بمب اتم دولت آمریکا قرار گرفت.٣ روز بعد شهر ناکازاکی نیز مورد حمله بمب اتم قرار گرفت و در این دو شهر بیشتر از ٣٢٠ هزار کودک،زن و مرد،پیر و جوان زنده بگور شدنند و کشته شدند. بیشتر از صدها هزار انسان دیگر زخمی شدند. در آن سال ها و در سال های ۶٠ و ٧٠ مردم در تمام جهان بر علیه جنگ و بمب اتم اعتراض کردند و به خیابان آمدنند و با پلیس کشور آمریکا و بخصوص اروپایی درگیر شدند. امروز انگار جوانان و نسل مترقی در خواب خرگوشی فرو رفته اند و کمتر اعتراض به جنگجوی کاپیتالیست ها و همانهای که بمب اتم بر سر مردم ریختن و اکنون هم در شکلی دیگری قلدری میکنند در نقاط جهان رخ می دهد.

در ٧ تیر ١٣۶۶ شهر سردشت( استان آذربایجان غربی در ایران ) مورد حمله بمب های شیمیایی حزب بعث عراق ( به رهبری صدام حسین ) قرار گرفت. در این حلمه جنایت کارانه بیشتر از ١١٠ کودک، زن و مرد و پیر و جوان در عرض یک لحظه زنده بگور شدند و بیشتر از ٨ هزار نفر دیگر در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.
در ٢۵ اسفند ١٣۶۶ حکومت بعث عراق در عملیاتی جنایت کارانه بر علیه مناطق کردنشین عراق، دست به بمباران شیمیایی شهر حلبجه و منطقه کردند. در این حمله جنایت کارانه متاسفانه بیشتر از ۵ هزار انسان جان باختند و بیشتر از ١٠ هزار نفر زخمی شدند. در آن روزها رفقای کمونیست ما گردان شوان ( کومه له، سازمان حزب کمونیست ایران سابق )که در بیاره بودند، در محاصره نیروهای جمهوری جنایت کار اسلامی و نیروهای جنایت کار حزب بعث عراق قرار گرفتند و ما بیشتر رفقا و اعضای گردان شوان را از دست دادیم. یادشان گرامی باد. کومه له متاسفانه در اردوگاه بوتی سر به شهر رانیه عراق نیز مورد حمله شیمیایی حزب بعث عراق قرار گرفتند و بیشتر از ٢٢ رفیق کمونیست و مبارز جان خود را از دست دادند.

٣١ تیر ١٣۶٧ چند روز بعد از آتش بس و پذیرش قطعنامه ۵٩٨ شورای امنیت از سوی ایران، بمب افکن های حزب بعث عراق که مجهز به بمب های شیمیایی بودند به روستای زرده،روستاهای نساردیره، نساردیره سلفی و شاهمار دیره از توابع شهرستان گیلان غربی، شیخ صله از توابع شهرستان ثلاث باباجانی، دوان از توابع شهرستان پاوه و روستای باباجانی از توابع شهرستان دالاهو نیز مورد حمله جنایت کارانه شیمیایی قرار گرفتند و بیشتر از ٢٧۵ نفر جان خود را از دست دادند و بیشتر از ١١۴۶ نفر نیز مسموم و زخمی شدند که بیشتر آنها بدلیل این که یکی از بمب ها به آب نوشیدنی خورده بود و مردم از آن آب می نوشیدند، مسموم شده بودند.

در جنگ سوریه دولت کثیف و جنایت کار حزب بعث سوریه و تروریستهای اسلامی داعش نیز در چند موارد از سلاح و مواد شیمیایی استفاده کرده است، ولی آمار کشته شدگان جنگ سوریه بحدی است که هیچ کس از آمار کشته شدگان و زخمی های بمب های شیمیایی خبر درستی بدست نمی دهند. اما حتی سازمان حقوق بشر نیز می گویند که این بمباران ها رخ داده اند، ولی حتی سازمان حقوق بشر نیز عکس العملی از خود برای محکوم کردن این جنایت ها از خود نشان نمی دهند.
شروع استفاده از بمب های شیمیایی در جنگ های اول جهانی بود که بعد از ختم جنگ بیشتر بمب های باقی مانده به ایتالیا فرستاده شد.

سازمان حقوق بشر در دوران بعد از جنگ جهانی دوم به جهانیان نشان داده اند که هدف آن ها فقط آرام کردن وضعیت و دادن قراردادها و قطعنامه های پشت سرهم است. بعضی وقت ها سازمان حقوق بشر دولت های در جنگ های مختلف را سرزنش می کنند که این دولت ها با مردمانشان ملایم تر رفتار کنند، به آن ها امکان دست رسی به آب،غذا و دارو را بدهند، اما هیچ وقت ندیده ایم و نخواهیم دید که سازمان حقوق بشر ملل، دولتی را محکوم کند. سرزنش می کنند،گلی می کنند، کف می زنند و بعضی وقت ها گریه هم می کنند ؟. اما همین سازمان دست ساز دولتهای امپریالیستی چرا در باره میلیونها انسان گرسنه و کودکان کار و خیابانی و بردگان در قلب نظام سرمایه داریشان حکمفرا است علیه دولتهایشان بر نمیخیزند، چرا افسار این نوع سازمانهای به ظاهر حقوق بشری همچنان در دست مجریان واقعی ترور و بمب و کشتار و به گسنگی کشاندن مردم جهان است؟ یک کلام سازمان حقوق بشر ملل، سازمان این جامعه کاپیتالیستی است و برای فرونشاندن اختلافات و بعضی وقت ها جایزه دادن به دولت های مختلف درست شده است. حاملین کشتار و بپهای شیمیای با سازمان مللشان نیاز دارن به چنین جنایتهای، تا بتوانند بگویند بر بحرانهایشان گلبه کنند، تا بتوانند چرغ کور سود پرستیشان با له کردن کرور کرور انسان شرافتمند به حرکت در بیاوردند و در این جهت به اعمال قدرت مطلقه و یگانه خود و ایجاد رعب متوصل میشوند و جهان پیرامونی را مرعوب مینمایند. با چنین جهان و جنایتکارانی هیچ سوسیالیست و کمونیستی تنها با تبلیغ و داشتن اعتقادات مارکسیستی نمی تواند آن ها را شکست بدهد. باید به زور و قدرت سازمانیافته و انقلابی علیه آنها متوصل شود و به میدان آمد و جامعه را متوجه این واقعیت نمود. ور رفتن با حماقت فریبکارانه “دمکراسی طلبی” عاملین بمب و جنایت و استثمار و زورگوئی و خشونت، نه تنها بازی کردن در میدان منفعت همین نظامهای ظالمانه است که سم است برای طبقه کارگر و مخالفین نظام سرمایه داری!

ما کمونیست ها همواره به مبارزه خود برای از بین بردن این جامعه کاپیتالیستی ادامه خواهیم داد، و تا سرنگونی جامعه سرمایه داری و رسیدن به جامعه ای بدون استثمار، بدون تحقیر، بدون زندانی سیاسی، شکنجه، اعدام و بدون جنگ های پی درپی، بدون بمب اتم،بدون بمب های شیمیایی، بدون آوارگی و بدون از دست دادن حتی یک نفر هم تلاش می کنیم. جامعه ما جامعه ای بدون کار مزدی، بدون مالکیت خصوصی بر وسائل تولید و رسیدن به جامعه ای اشتراکی است که همه انسان ها بطور برابر کار و تلاش می کنند تا جامعه ای برابر و مرفه و آزاد و خوشبخت برای همگان بسازند.
مرگ بر سرمایه داری
زنده باد سوسیالیسم
منبع: شماره ۶١ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٠ مرداد ١٣٩٧
١١ اوت ٢٠١٨
www.simroz.org