زیباست
پروازت در کرانه ها،
باز می ماند قلم
چون به رسم تو آید!
تمامیت زمینی،
بزن بوسه بر گونه های بهار
از آن شقاوت تنهایی.
قلبت پرچمدار هر قیامی است
و استواری در ریشه هایت
به هنگام که
یقین در دلت پایدار است.
بهشت نه!
جهانی را برایت آرزو می کنم
که ارزش هایت در آن جاودان بمانند.
ی. صفایی
۱۲ فوریه ۲۰۰۹