تابو…، واقعیت…، چگونگی برخورد با این پدیده….
مدتی پیش برنامه ای تلویزیونی در رابطه با معلولین و انسانهائی که روی صندلی ویلچر هستند را دیدم و برخورد خانواده ها به فرزندان معلول و ناتوان جسمی ، بلافاصله یاد خاطره دختر خانمی جوان افتادم که روی صندلی ویلچر بود و بعنوان پناهنده به سوئد آمده بود.از یکی از شهرهای ایران می آمد و از خودش و شرایطی که بر او گذشته بود ، میگفت که از وقتی خودمو شناختم و می فهمیدم همیشه مرا در خانه نگه میداشتند و حتی زمانی هم که مهمانی و یا کسی به منزلمان می آمد ، مرا در اطاقی دیگر و یا پستوی خانه قایم میکردند. همیشه ناراحت میشدم ، ولی چه از دستم بر می آمد.
حتی درس خواندن هم با فشار و اصرار و علاقمندی خودم ، آنهم در منزل توسط ،خواهر و برادرم به پیش میرفت. معلول باشی و دختر هم باشی ، آنوقت میدانی چه دنیای وحشتناکی ست…..
در کشورهائی نظیر ایران با فرهنگ غالب مذهبی و سیستم نظام حکومتی عقب افتاده اینگونه پدیده ها به قولی کار خداست و هیچ نمیشه کرد و باید شاکر بود و لاغیر….،،،،و بعد نگاه مردم هم ورای اینها خود هم داستانی دارد و آنهم ناشی از طرز تفکر سیستم حکومتی و نازلی ست که عمل میکند و خود را مینمایاند. البته قدری به شرایط مالی و زندگی خانواده ها هم در شیوه رفتارشان تاثیر گذار خواهد بود. وقتی چنین مسائل و پدیده هائی با طرح و به مشغله تبدیل کردنش جنبه عمومی و اجتماعی پیدا نکند ، چگونه میتوان برایش راه حل یافت،،، و شرایط و امکانات اولیه تسهیلی برایش فراهم نمود،،،،
در کشورهای اروپائی و آمریکا ، با پیشرفت های جامعه و سطح فرهنگ بالای مردم ، بر اثر رشد نیروهای مولده و….. در برخورد به اینگونه پدیده ها، انسانی تر و در عین حال به کمک علم و دانش ، راههای فراهم نمودن مراکز توانبخشی و رسیدگی با روش علمی و انسانی، در دستور کار دولت ها و این سیستم هست. هر چه علم پیشرفت کرده، با امکان سازیهای درست و اصولی ، راهگشای این مشکل جدی خانواده ها که فرزندان معلول در هر سطحی که داشته باشند ، میباشد.
باید در ائین راه با آموزش صحیح و مشاوره اصولی از متخصصین امور مربوطه یاری گرفت، تا با هموار کردن این راه پر پیچ و خم و دشوار، چه به لحاظ فکری و روحی، آمادگی پذیرش این واقعیات را داشت و اطرافیان را هم برای برخوردی درست و انسانی و علمی ، آماده ساخت.
این مهم میسر نیست ، به غیر از اینکه با مطالعه و آگاهی و آگاهگری ، از روش های علمی ، پزشکی و …. استفاده کرد، تا همگی دنیا را زیبا ببینیم و عشق و عاطفه و انسانیت معیار قرار گیرد.
ژوئن ٢٠١٨ میلادی
اردشیر نصراله بیگی