چگونه کمون ها را سازماندهی کنیم
بحث سازماندهی کمون ها مربوط به فقط ایران با توجه به موقعیت متزلزل حکومت و مسئولیت جامعه برای دفاع از جان و حقوق و زندگی خود نیست بلکه در هر جا که بشود باید این مهم را شروع کرد. هم اکنون در کشورهای غربی چنین امکانی بلقوه است و مردمان فراری از گوشه و کنار خاورمیانه که به این کشورهای غربی پناه آورده اند میتوانند دست بکار برپایی این کمون ها در شهر های محل سکونت خود شوند. شخصن در حال رایزنی و یارگیری برای تشکیل کمون ونکوور هستم و امیدوارم رفقای دیگر هم ضرورت و لزوم اتحاد با یکدیگر هم برای پیشبرد امور زندگی در این کشورها و هم برای جمع آوری نیرو در حمایت از مبارزات مردم در افغانستان و ایران و ترکیه و عراق و کردستان و سوریه و لبنان را جدی بگیرند. اگر پناهندگان بغرب پناه آورده از این هفت منطقه خاورمیانه بتوانند با شهروندان و مبارزین محلی در شهرهای غربی محل سکونت در کمون های شهری متحد شوند نه فقط میتوانیم سرنوشت خودمان بلکه سرنوشت خاورمیانه را هم رقم بزنیم.
اما در شهرهای ایران چگونه میتوان سازماندهی کمون ها را شروع کرد. آیا تشکیل کمون خطر ساز نیست. آیا جمهوری جنایت پیشه اسلامی در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه این کمون ها را در نطفه خفه نخواهد کرد. آیا امروز زود است و باید منتظر شرایط بهتری از نظر امنیتی بود. آیا توازون قوا اجازه برپایی کمون ها را میدهد؟ پاسخ این سئوالات را مبارزین هر شهر میتوانند برای خود روشن کنند و گامهایشان را در امنیت کامل بردارند. نظر من این است که امروز باید دست بکار شد تا در آینده پر تلاطم پیش رو بتوانند شهر خود را از همه خطرات ممکن حفظ کنند. برای شروع بهتر است ابتدا گامهای کوچک اما مطمئن وهدفمند و مهمی برداشت. مشخصن این گامهای مهم و هدفمند عبارتند از تشکیل نهاد ها و سازمانها و تشکلات و انجمنها و گروه های مدنی مربوط به محل کار و زندگی خود. بعنوان مثال کارگران میتوانند گروه کاریابی تشکیل دهند. معلمان میتوانند گروه تحقیق و تدریس تشکیل دهند. پرستاران انجمن آموزشی کمکهای اولیه بسازند. دانشجویان انجمن داستان نویسی و طنز و کاریکاتور تشکیل دهند. جوانان سازمان حمایت از حیوانات و دختران انجمن حمایت از طبیعت و زنان سازمان حمایت از کودکان و کارمندان گروه کوه نوردی و حمایت از حقوق بشر و تحصیل کردگان نهاد کتاب خوانی کتاب فروشی چاپ و نشر کتاب و ادبیات اعتراض داشته باشند. من به عمد برای هر یک از شهروندان با توجه به محل کار و یا زمینه کاری که آنها را می تواند با دیگران مرتبط کند یک نوع تشکل را پیشنهاد دادم. فعالین محلی خود بهتر میدانند که بر محور خیلی از امورات زندگی روزانه و علاقه مندیهای فردی میشود جمع شد و نهاد و تشکل سازمان داد. آنچه اینجا کلیدی است اول اتحاد و همکاری و همفکری افراد با یکدیگر بعنوان یک جمع واحد است و دوم عضویت یک نفر در دو یا چند تا از این گروه ها و انجمن ها است. وجود هر یک از این تشکلات باعث تقویت اعضای آن شده و اعضا در بحران های پیش رو یکدیگر را یاری کنند. یک فعال مدنی با شرکت و عضویت در بیش از یک تشکل نه فقط بسرعت خود را آموزش میدهد بلکه میتواند تجربیات هر گروه را به گروه دیگر ببرد و بدین ترتیب بسرعت بر کمبودها غلبه و بر نقاط قوت متمرکز شوند.
بدین ترتیب فعالیت های مدنی مانند تلاش برای خلاصی افراد از اعدام یا فرضن برای پیوند دادن جنبش زنان با جنبش پرستاران باعث امواج نهادی مدنی میشود که حکایت از خروش جنبش حق طلبی و آزادیخواهی دارد. سپس در اولین روز بهم خوردن توازون قوا بنفع جامعه. جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی کمون شهر خود را موجودیت می بخشد. لذا قبل از اعلام موجودیت کمون های شهری جامعه معترض نهادها و فعالیتهای مدنی را سازمان و انجام داده است و همکاری و اعتماد میان شهروندان و فعالین عرصه های اجتماعی شکل گرفته و توان و اراده و عزم برای اداره شهربه واقعیتی عینی بدل خواهد شد که قدرتهای ضد اجتماعی قادر به شکستن و سرکوب آن نخواهند بود.
پیش به سوی ایجاد کمون های شهری
اقبال نظرگاهی بیست آوریل ۲۰۱۸