با شروع سال ٩٧، در کنار گسترش اعتراضات کارگری و اجتماعی، همزمان شاهد گسترش تعرض اقتصادی وسرکوبگرانه و برخی اقدامات “سیاسی” و فریبکارانه جمهوری اسلامی علیه شهروندان زحمتکش و معترض، از جمله علیه طبقه کارگر ایران هستیم. طبقه کارگر نه تنها همچنان با سرکوب و اختناق و سیاست فریب و ایجاد تفرقه از سوی دولت بورژوا -اسلامی و دستگاهای “کارگری” اش مانند شوراهای اسلامی، خانه کارگر، انجمنهای صنفی و شورای عالی کار روبرو میباشد، که با تحمیل مجدد حداقل دستمزد بردگی و شروع اخراجهای وسیع و فعالتر کردن ارگانهای بسیجی- کارگری خود از نوع خانه کارگر و شوراهای اسلامی جنگ تمام عیارتری را علیه طبقه کارگر ایران شروع کرده است. به علاوه با نزدیک شدن به روز جهانی کارگر دوباره پروژه ضد کارگری و ارتجاعی “هفته کارگر” را فعالتر نموده و همچنین با جار زدن سال جاری به عنوان”سال حمایت از کالاهای داخلی”، در شکل دیگری، شاهد جاده صاف کردن برای تعرض اقتصادی-معیشتی به کارگران و شهروندان زحمتکش و تداوم تعرض افسارگسیخته سرمایه داران و دولتشان علیه طبقه و جنبش خود هستیم، یورش همه جانبه ای که پاسخ همه جانبه جنبش ما را طلب میکند و باید این طرحها و یورشها را با تامین اتحاد و همبستگی طبقاتی و سوسیالیستی خود خنثی نمود و پس زد.
حکومت مذهبی سرمایه داران ایران امسال نیز به مناسب فرا رسیدن روز جهانی کارگر چرتکه انداخته اند و نقشه کشیده اند که به تلاش و ا تحاد جنبش ما حول روز جهانی کارگر آسیب برسانند. برنامه چیده اند تا فضا را مسموم کنند و مانع برگزاری متحدانه روز جهانی کارگر که روز اتحاد طبقاتی و نه گفتن به تمامیت نظام پراز جنایت و نابرابری سرمایه داری و علیه کلیت حکومت اسلامی و تاریخ ضد کارگری تاکنونی آن است، بشوند. طرح هر ساله”هفته کارگر” نیز دقیقا به این منظور طراحی شده است. از همان دوره کشتار کارگران نفت و اعدام جمال چراغ ویسی و عبداڵله بیوسه تا به رگبار بستن کارگران خاتون آباد و حمله مسلحانه به مراسمهای روز کارگر و بازداشت و شکنجه برگزار کنندگان اول مه ها و همچنین در بند نگاه داشتن فعالین کارگری و تحمیل مزد بردگی و اخراجهای گسترده هرروزه نشان داده که این حاکمیت چون سگ وحشی به جان طبقه ما افتاده و با چنگ و دندان از سیستم سرمایه و منافع بورژواهای رنگارنگ ایرانی حراست میکند. جمهوری اسلامی این جنایات سازمان یافته را با رها کردن افسار اوباشان خود و چرندیات آخوند و مسجد ودادن اختیار تام به کارفرما و زندانبان تداوم داده است. تدارک “هفته کارگر” و” اعلام هفت هدف” از همان سالهای اول آن نیز بخشی از تلاش ضد کارگری و جنایت عظیم، آشکار و پنهان، اما بی وقفه حکومت اسلامی و سیستم سرمایه داری ایران علیه طبقه ما و زنان و مردان آزادیخواه آن جامعه در چهار دهه اخیر میباشد.
این جانیان روز اول “هفته کارگر” خود را روز تجدید پیمان با آرمانهای خمینی نامگذاری کرده اند که در آن روز از کارگران میخواهند بر سر قبر یک شخصیت قرون وسطایی وضد کارگری و ضد بشری بروند. روز دوم را روز “کارگر زن” نامگذاری کرده اند تا ابتدا طبقه ما را از وسط دو تکه کنند و از طرف دیگر ماهیت و عملکرد ضد زن بودن خود را پنهان نمایند. روز فاطمه یعنی روز بربریت و جهالت را با روز جهانی زن که روز رهایی از ستم و نابرابری از جمله خلاصی از افیون مذهب و حکومت اسلامی میباشد جانشین میکنند. حال به فکر” زن کارگر” افتاده اند و از طریق ضد زن ترین نهاد در دفتر ریاست جمهوری شان میخواهند “زنان کارگر” را هم “گرامی” بدارند. روز سوم را نیز به روز خدمت به ارتجاعی ترین و ضد کارگری ترین قانون کار در جهان، یعنی روز خدمت به قانون کار اسلامی تعریف کرده اند. این دیگر گستاخی تمام عیار است که طبقه کارگر را به التزام به قوانینی دعوت میکنند که از بیخ ارتجاعی و بند به بند آن برای انقیاد کارگر تدوین شده است. روز چهارم روز تجدید پیمان با ولایت خامنه ای نامگذاری شده است. یعنی روز “تجدید پیمان” با مرکز صادرات تعفن و رهبر باندهای آدمکش و ضد کارگر. روز پیمان با مفتخورترین، دروغگو ترین، پست ترین و ضد آزادی ترین قشر جامعه. روز پنجم نیز روز کارگران جوان و پیمانی است که سرمایه داران ایرانی با این ترفند “کارگر جوان” را به تحمیل بیکاری و کار موقت و اطاعت از قراردادهای سفید که با دست خود چک سفید به کارفرما و دلالان بازار میدهند که تا آخرین روزهای جوانی شان مطیع باشند و به شکر گذاری در سیر کردن شکم رضایت دهند. این شگرد شناخته شده و آگاهانه سرمایه داری علیه نسل جوان کارگر تازه وارد شده به “بازار کار” است که نباید آن را پذیرفت. و اما جالبتر اینکه روز ششم روز “معنویت” نامگذاری شده است. همان معنویت اسلامی که خمینی گفت ما” معنویت نصیب شما میکنیم” و سی و نه سال است جامعه ایران جز فساد، دزدی و جنایت و آدمکشی و تحمیل تن فروشی رسمی و به اعتیاد کشاندن میلیونها انسان و دروغ وافترا که اساس معنویت اسلام و حزب جمهوری اسلامی بود و هست روایت دیگری از” معنویت” اینها را ندیده و نخواهد دید. این روز را عامدانه به روز جمعه انداخته اند تا بساط خرافات نماز جمعها و قمه کشی اسلامی و سنی و شیعه گری را با همراهی تعدادی کارگر از خود بیگانه شده چند ساعتی گرم کنند. و بلاخره با این نمایشنامه مسخره شش روزه حلقه روز هفتم فرا میرسد و آن روز را نیز معمولا مترادف میکنند با روز جهانی کارگر. برای این روز نیز برنامه های از پیش تعریف شده آماده است: به دیدار مجلس رفتن، مراسهای دولتی گرفتن با سرپرستی خانه کارگر، وسخنرانی و ه‌دیان گوئی مقامات دولتی تدارک دیده شده است. بخش آخر این سریال هفتگی عمیقا ضد کارگری با” دیدار با خانواده کشته شده گان و معلولین جنگ” و عزاداریهای اسلامی شان به پایان میرسانند. نتیجه: دوباره کارگران شرکت کننده در این نمایش ضد کارگری همچنان برده و سرکوب شده و سر به زیر باقی می مانند، و دولت و سرمایه داران و اسلامیون حقه باز نیز به مفت خوری و جنایت و فساد خود ادامه می دهند.
جنبش سوسیالیستی طبقه و فعالین پیشرو با افشا ی ماهیت و اهداف “هفته کارگر” و تلاش برای تحریم و عدم شرکت کارگران در این نمایش مسخره علیه طبقه کارگر، با تدارک متحد کننده ترین اقدامات ضد کاپیتالیستی و ضد دولتی روز جهانی کارگر متحدی را علیه سرمایه داران و حکومت اسلامی به نمایش خواهند گذاشت و راه پیشروی و اتحاد و همبستگی طبقاتی خود را تقویت و گسترش خواهند داد.
زنده باد اول مه روز جهانی طبقه کارگر!
مرگ بر سرمایه داری!
زنده باد سوسیالیسم!
٣٠ فروردین ١٣٩٧
٢١ آوریل ٢٠١٨
منبع: شماره ۴۵ نشریه سوسیالیسم امروز
١ اردیبهشت ١٣٩٧
٢١ آوریل ٢٠١٨
www.simroz.org