خدامراد فولادی

من فلسطینی ِ توام

مرزها را که پاک کنیم
از نقشه ی جغرافیا
نام ها را که برداریم
از روی آدم ها
من فلسطینی ِ توام
در سرزمینی که
اجازه ی نفس کشیدن ندارد
شعر به آزادی
عشق به آزادی
زندگی کردن به آزادی.
من فلسطینی ِ توام
که می چکانی ماشه را
هر روز
روی شقیقه ی شعرم
تا صدای اش را بلند نکند
روی صدای تو
که شلیک می کند هر روز
رگبارهای دشنام
به حنجره ی آوازخوانان ِ آزادی
به حنجره ی آوازخوانان ِ عشق
به حنجره ی آوازخوانان ِ زندگی.
دل نسوزان برای فلسطینی ها
وقتی بمباران می کنی
هر روز
با عربده های ات
خانه ی آرامش ِ مرا
که فلسطینی ِ
کینه ی دیرین ِ
ویرانگر ِ توام.