راه پیروزی در ورای رزمهای دلاورانه توده های انقلابی!
از روز پنجشنبه هشتم دی ماه ۱٣۹۶ (٣٠ دسامبر ۲٠۱٧) و به مدت چند هفته کارگران و زحمتکشان ایران در خیزشی انقلابی علیه نظم ظالمانه حاکم و رژیم حافظ این نظم ، یعنی جمهوری اسلامی آنچنان صحنه هائی از جسارت و دلاوری در مقابل دشمنانشان آفریدند که در خاطره تاریخی مردم ما به جا مانده و هرگز فراموش نخواهد شد. این خیزش در دومین شهر بزرگ ایران ، مشهد ، شروع شد و سپس به نیشابور و کاشمر و بعداً به کرمانشاه و تهران و سپس به حدود ۱۴۰ شهر دیگر در سراسر کشور گسترش یافت. در این روزها خیل گرسنگان با گذشتن از جانشان به خیابانها ریختند و کینه دیرینه و خشم انقلابی خود نسبت به رژیم دار و شکنجه جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشتند.
در آن روزهائی که مبارزه طبقاتی در جامعه به حالت انفجاری خود رسیده بود ، توده های خشمگین با آتش زدن مراکز اقتصادی ، سیاسی و ایدئولوژیک رژیم حاکم و پایگاه های سپاه و بسیج و با مقابله مسلحانه با دشمنانشان نشان دادند که چه کینه و خشمی از جمهوری اسلامی به مثابه حافظ نظم اقتصادی – اجتماعی ظالمانه حاکم به دل دارند و می دانند که این رژیم با چنگ و دندان از سیستمی حفاظت می کند که باعث و بانی شرایط شدیداً غیرانسانی طبقه کارگر و همه زحمتکشان و بی چیزان است. آنها از همه مهمتر نشان دادند که راه مبارزه را می شناسند و می دانند که دشمن سرکوبگر و تا بن دندان مسلح هیچ زبانی به غیر از زبان قهر را نمی فهمد و برای گسستن زنجیرها و آزادی از شر چنین دشمنی ، راهی جز اعمال قهر انقلابی و دست بردن به سلاح ، در مقابل هیچ بودگان و استثمارشوندگان وجود ندارد. قیام کنندگان در اهواز شعار دادند “وای به روزی که مسلح شویم” ، در زنجان شعارهای “می جنگیم ، می میریم ، ایران رو پس می گیریم” سرداده شد. در قم ، جوانان دلیر شعار دادند “ما بچه های جنگیم ، بجنگ تا بجنگیم” و … توده های انقلابی البته به صرف دادن شعار برای جنگ با رژیم بسنده نکردند. آنها در هر کجا که توانستند دست به سلاح بردند و از هر وسیله ای از چوب و سنگ گرفته تا سلاح گرم نظیر تفنگ شکاری و جنگی استفاده کردند. مردم هر جا که برایشان مقدور شد ، در ایذه ، کرمانشاه ، اراک ، اهواز ، اصفهان ، دورود ، مشهد ، و قهدریجان و… با بمب های دستی ، تفنگ شکاری و سلاح های دیگر به مراکز بسیج و پلیس و فرمانداری ها و خودروهای نیروهای سرکوبگر حمله بردند. آنها بسیاری از این مراکز سرکوب را به آتش کشیدند و چندین مزدور رژیم را به سزای اعمال جنایتکارانه شان رساندند. این اعمال انقلابی توده ها ، خشم رژیم را برانگیخت و رسانه های متعلق به هیات حاکمه ضمن انعکاس اقدامات قهر آمیز توده ها ، خشم بی حد و حصر و هراس خود نسبت به قیام گرسنگان مسلح را به نمایش گذاردند. از جمله سایت تخصصی مسجد که جیره خوار خامنه ایست ، در تاریخ ۲۷ دی ماه قیام کنندگان را “فتنه گر” خوانده و با قاطی کردن واقعیت هائی با دروغ و اتهام ، به ذکر مواردی از برخوردها و درگیری های رخ داده پرداخت. رسانه های رژیم از “حمله به حوزه های علمیه و آتش زدن قرآن ، حمله به دفاتر ائمه جمعه ، هجوم به پایگاه های بسیج گرفته تا حمله به بانک ها و مغازه ها و وسائل نقلیه و اموال عمومی… به رگبار بستن مردم عادی در شاهین شهر ، استفاده از سلاح های غیر سازمانی (در درود) ، چاقو کشی و حمله با سلاح سرد (در بسیاری از شهرها) رهاسازی ماشین آتش نشانی به سوی مردم (درود) شلیک مستقیم به مأموران (نجف آباد)”، را به توده های انقلابی نسبت داده و آنها را “نمونه ای از اقدامات داعش گونه” آنان خواندند.
اما واقعیت این است که آماج حملات توده های انقلابی، مزدوران سرکوبگر رژیم و مراکز ستم و سرکوب بود. آنها به واقع علیه وضع ظالمانه موجود و جهت سرنگونی جمهوری اسلامی دست به قیام زدند. واضح است که تظاهرات خیابانی و قیام های آنان با مقابله دشمنانشان روبرو شد. اما به رغم سرکوب ددمنشانه اعتراضات توده ای ، تظاهرات توده ای در اینجا و آنجا در بهمن ماه نیز ادامه یافت. تقریباً از اواسط بهمن ماه با توجه به گرایش توده های جان به لب رسیده به مقابله مسلحانه با رژیم تا بن دندان مسلح و عکس العمل طبیعی آنها در مقابل نیروهای سرکوبگر ، صحنه های برجسته دیگری از اعمال قهر انقلابی توده ها علیه قهر ضد انقلابی رژیم به منصه ظهور رسیدند. در این میان دو درگیری مسلحانه برجسته یکی مربوط به دراویش گُنابادی بود که از بدو به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تحت ستم مذهبی قرار دارند. در طی چند روز ، این دراویش با جسارت تمام حتی با درگیری تن به تن با سرکوبگران پلید رژیم ، در مقابل آنها ایستادگی کردند. درگیری دیگر مربوط به درگیری بین کشاورزان محروم و شجاع اصفهانی با نیروهای سرکوبگر در این شهر در تاریخ ۱۸ اسفند بود که طی آن کشاورزان به اعمال قهر انقلابی علیه رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی دست زدند و برخی از آنان که مسلح بودند با گشودن آتش به روی نیروی انتظامی چند تن از آنها را زخمی کردند.(۱)
می دانیم که مبارزات کارگران از یک سال پیش از قیام های دی ماه با آهنگی هر چه شدیدتر و به طور گسترده و مستمر جریان داشت. این مبارزات گاه در مواجهه باسرکوب جنایتکاران شکل های کاملاً قهر آمیز به خود می گرفت. مبارزات کارگری امروز نیز همچنان ادامه دارد و اخیراً شاهد بودیم که در شرایطی که کارگران فولاد اهواز در خیابان دست به تجمع زده بودند، مزدوری با یک ماشین سواری به تجمع آنان زد. هر چند اخبار مربوط به این واقعه جنایتکارانه به صورت کامل منتشر نشد ولی تا کنون حداقل زخمی شدن یک کارگر در آن حمله جنایتکارانه گزارش شده است.
آنچه مطرح شد ، بیان فشرده ای از مبارزات انقلابی جاری در جامعه و تصویری از درگیری های قهرآمیزی است که بین توده های انقلابی و رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی آغاز گشته و هنوز در جریان است. پر واضح است که زمینه مادی و ریشه اساسی خشم و نفرت مردم نسبت به رژیم جمهوری اسلامی و آنچه انرژی انقلابی عظیمی را در بین آنان موجب می شود ، سیستم سرمایه داری وابسته در ایران است که در خدمت به امپریالیسم تکوین یافته است. توده ها در واکنش به ابعاد عظیم استثمار و چپاول و فقر و گرسنگی و محرومیت های گوناگون اجتماعی و سیاسی و شرایط دیکتاتوری و خفقان باری که با شلاق و سرنیزه در تمام دوران حیات جمهوری اسلامی از آن حراست شده است ، به صحنه مبارزه سیاسی کشیده شده اند. نه جمهوری اسلامی و نه اربابان امپریالیست این رژیم ، هرگز قادر به پاسخگوئی به نیاز های مردم نیستند. آنها بنا به ماهیت ضد خلقی خود کوشش خواهند کرد که این نظم ضد خلقی و خفقان آور را به نفع خود با تشدید اختناق و سرکوب وحشیانه مردم و نگاه داشتن سرنیزه همواره بر بالای سر توده های تحت سلطه ، حفظ نمایند. در چنین شرایطی نباید فراموش کرد که انقلاب ایران تنها با رهبری طبقه کارگر متشکل و آگاه و مسلح به ایدئولوژی خود یعنی مارکسیسم- لنینیسم ، طبقه کارگری که قادر به گرد آوری همه توده های تحت ستم در زیر رهبری خود است می تواند به پیروزی دست یابد. بنابراین کارگران انقلابی همراه با روشنفکران رزمنده ایران از هم امروز باید خطر کنند و با تشکیل گروه های سیاسی – نظامی و فعالیت های سیاسی – نظامی خود ، هم تشکل خویش را حفظ و تقویت نمایند و هم در راه طولانی ای که به نابودی واقعی دشمنان مردم و پیروزی کارگران و ستمدیدگان ختم خواهد شد ، گام بر داشته و حرکت کنند. زیرنویس: