امروز عفرین، چهار دهه پیش سنندج

در ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۸، خمینی جلاد فرمان جهاد و حمله به کردستان را صادر کرد و به نیروهایش دستور داد که پوتین ها را از پایتان درنیاورید تا غائله کردستان را تمام نکنید. با قساوت تمام از زمین و هوا حمله کردند، جنگ و درگیری شدید و در پی آن اعدام های دسته جمعی توسط خلخالی نماینده خمینی صورت گرفت.
شهر سنندج به مدت ۲۴ روز مورد حملات هوایی و زمینی قرار گرفت. جنگی نابرابر که پیشمرگان کومله و سایر نیروهای مسلح مردمی فقط سلاح های سبک در دست داشتند و مهمات و آذوقه شهر رو به اتمام بود.
تصمیم گرفتند که شهر را ترک کنند و به کوه بزنند که متجاوزین اسلامی و سرمایه از بمباران شهر و کشتار کودکان و مردم بی دفاع دست بردارند و تاکتیک مبارزه را به همین دلیل عوض کردند و ماباقی ماجرا…….
و اما امروز بعد از ۳۸ سال عین این تراژدی دوباره در عفرین تکرار شد. حکومت ترکیه و دولت رجب طیب اردغان که ملغمه ای از فاشیسم آتاتورکی، اسلام سنی و سرمایه داری غربی است مثل خمینی جلاد به ارتش فاشیستش و نیروهای اسلامی جدا شده از داعش و القاعده فرمان داد که عفرین را از زمین و هوا بزنند که سقوط کند. همین کار را کردند و جلو چشم ناجی یان قلابی و زشت و کریه “دمکراسی و حقوق بشر” صحنه هایی ساختند که قلب هر انسانی را به شدت به درد می آورد.
دو حمله و جنایت در دو تاریخ متفاوت با ۳۸ سال فاصله اما مشابه توسط دو حکومت فاشیستی. اگر اولی ۴ دهه قبلتر بود و شرایط متفاوت بود اما الان انسانیت حکم میکرد مردم، بخصوص طبقه کارگر ترکیه جلو ارتش شان را میگرفتند که به همسایه شان حمله نکنند.

نیروهای مسلح مردمی و حزبی در عفرین مثل نیروهای مسلح در سنندج، خود این تصمیم را گرفتند شهر و خانه هایشان را ترک کنند و تاکتیک جنگ جبهه ای را به جنگ چریکی تغییر دهند که بلکه بمباران شهر و تکه تکه شدن بچه ها و مردم بی دفاع قطع شود. اما بالاخره بخش زیادی از مردم در سرمای زمستان زندگی شان را ول کردند و به سمت دو کانتون دیگر دیگر کردستان سوریه راه افتادند.
باید واقع بین بود و شخصا بر این عقیده ام تصمیم عاقلانه ای گرفتند که شهر را ترک کرند. با کلاشینکوف و نهایتا دوشکا و خمپاره و با نبود آذوقه نمی توان در برابر ارتشی که عضو ناتو است و بیشترین بودجه مملکت بهش اختصاص دارد، صدهها و هزاران فروند هلی کوپترو و میک جنگی و تانک و زره پوش و ….دارد، ایستاد. ارتشی که شب و روز شهر را زیر بمباران گرفته و با تکه های گوشت و خون کودکان بر در و دیوار شهر نمایشگاهی از جنایاتش دایر کرده، ارتشی که بخشی از از نیروهایش فاشیست آتاتورکی هستند، ارتشی که جلودارش اسلامی های جدا شده از القاعده و داعش هستند و به خون مردم آن منطقه تشنه هستند و بویی از انسانیت نبرده اند و نهایتا ارتشی که حمایت ناتو را همراه خود دارد و بدون هیچ نگرانی از اینکه امریکا ، روسیه یا هر کشور دیگری بهش بگویند بالای چشمت ابرو است دارد تاخت و تاز میکند.
تصاویر منتشر شده از لحظه ورود وحوش القاعده و ارتش ترکیه به عفرین نشان میدهد که چگونه غارت اموال مردم و ویرانگری مجسمه ها و آثار تاریخی و باستانی را شروع کرده اند.

با وجود اینکه چریک های کردستان سوریه در طول این چند سال و در کوبانی کلی تجربه کسب کرده اند اما این جنگ و درگیری متفاوت است و نیروی ناتو غیر مستقیم از طریق ارتش ترکیه از زمین و هوا سرشان بمب میریزند و تفاوت زیادی با جنگ کوبانی دارد.
جنگ کوبانی زمینی بود و با وجود آنهمه امکانات داعش که ترکیه، امریکا، عربستان و …پس از نشست قطر در اختیار داعش به عنوان نیروهای اپوزیسون بشار اسد گذاشتند اما نتواستند مقابل چریک های کوبانی مقاومت کنند و بیشترین تلفات را دیدند و آخر سر هم شکست خوردند. ترکیه که با شکست داعش در سوریه دچار یاس و سرخوردگی بزرگی شده بود و تحمل هیچگونه آزادیخواهی را در اطرافش نداشت اینبار علنا خودش دست بکار شد و با قصاوت تمام شهر را زیر بمباران گرفت.

این حمله ارتش فاشیست ترکیه به عفرین بار دیگر به مردم کرد و بخصوص به آنهایی که به ناسیونالیسم کردی و به امریکا و غرب توهم داشتند، ثابت کرد قطره ای از انسانیت نه فقط در وجود دولتهای امریکا و ناتو و سازمان ملل و نه ایران و عربستان و ….بلکه در وجود احزاب ناسیونالیسم کرد هم وجود ندارد.
احزابی که روزانه کرد و کردستان بزرگ و کوچک و فدرال و …. در دهان نامبارک شان می چرخد اینگونه به یاری بچه های “کرد ” عفرین رفتند!
بدون یک ذره تردید رو به اردغان و پشت به کودکان عفرین کردند و خفه خان گرفتند. احزاب ناسیونالیست کردستان عراق و کردستان ایران همه و همه زیر چتر و فرمان دولت های ترکیه، عربستان، جمهوری اسلامی و غرب هستند. مزدورانی که منافع اقتصادی طایفه شان هزار برابر به کودکان عفرین و کوبانی از کرد و عرب و …. ارجعیت دارد.
تکلیف حکومت های فاشیست ترکیه، سوریه، ایران و عراق و غرب که مشخص است و خود آنها عامل اصلی این نسل کشی ها هستند. اما احزاب ناسیونالیست کرد که هنوز درصد قابل توجهی از مردم کرد بهشان توهم دارند و فکر میکنند به فکر منافع مردم کرد هستند، چی؟

شخصا معتقدم و بدون هیچ تردیدی میگویم که تک تک این احزاب ناسیونالیست ( حزب دمکرات مسعود بارزانی، اتحادیه میهنی، گوران، احزاب ایرانی دو شاخه دمکرات و دو شاخه کومله زحمتکشان ، خبات اسلامی و احزاب کوچکتر حسین یزدانی و ….مزدور و جیره خوار و نوکر این دولتهای بالا که اسم بردم هستند. اگر مزدور این دولتها نبودند و اگر یک ذره حس انسان دوستی در وجودشان بود بدون شک در اولین روز حمله ترکیه، نیروهای نظامی شان را به عفرین روانه میکردند. اگر بگوییم احزاب ناسیونالیست ایرانی که در سطح موضعگیری هم ساکت هستند، امکانات نظامی انچنانی ندارند و یا به دلیل موقعیت شان در کردستان عراق ملاحظه دارند که نیرو اعزام کنند اما احزاب کردستان عراق که پادگان و انواع نیروی زرهی و زمینی و هوایی و ….دارند. آیا باز هم لازم است این احزاب به مردم کرد ثابت کنند که با مردم کرد نیستند بلکه پشت به مردم هستند.

در کنار تلاش و آرزو برای سرنگونی حکومت ها و سران جنایتکار شان مثل اردغان، بشار اسد، قاسم سلیمانی، ترامپ، پوتین و …. باید تلاش کرد رهبران احزاب ناسیونالیست بخصوص مسعود بارزانی، بافیل طالبانی و سایر رهبران احزاب ناسیونالیست را هم حاشیه ای و منزوی کرد. مردم کردستان عراق و ایران برای یکبار و همیشه اینها را باید ترد و منزوی کنند. سکوت کل این احزاب ناسیونالیست لکه ننگی است که برای تمام عمر و تاریخ سیاهشان بر پیشانی شان حک خواهد شد.
اربابان این احزاب در منطقه که غرب و ناتو و کشورهای منطقه باشند هم تا زمانی که به نیروهای رزمنده حزبی و غیر حزبی کردستان سوریه برای جنگ با داعش نیاز داشتند ازشان استفاده کردند و زمانی که با جان فشانی داعش را عقب زدند، بهشان پشت کردند. چند صد کیلومتر پایین تر هم غوطه شرقی در سوریه زیر بمباران بشار اسد است و ناتو و غرب نه فقط هیچ اقدامی نمیکنند بلکه حتی کوچکترین کمکی به آوارگان این شهر نکرده اند.
ما کمونیستهای حکمتیست نه فقط در این مورد بلکه در طول حیات سیاسی مان هیچ وقت توهمی به امریکا و ناتو و ناسیولیستها نداشتیم و نداریم.
بارها اوضاع منطقه و خطر جنگهای دیگر و تروریسم عربستان ، ترکیه و ایران را به سرکردگی قدرتهای بزرگ امریکا و روسیه و ….هشدار دادیم. صحفات ویژه درست کردیم و هنوز هم موجودند. تحلیل مان از اوضاع زمینی بود و با توجه به شرایط می دانستیم وضعیت منطقه بدتر میشود و به کوبانی و موصل و حلب خاتمه نمی یابد. مثل روز روشن معلوم بود که دولتهای منطقه هر کدام در پی استفاده از این موقعیت پر تشنج هستند.

هدفم از این یادآوری هشدار بالا نه نقد و سرزنش احزاب چپ و کمونیست بلکه رسوا کردن احزاب ناسیونالیست کرد عراق و ایران است که در روز روشن به چشم مردم کرد زبان خاک می پاشند اما در کمال پررویی و چرب زبانی و با هدف گول دادن مردم، با لباس کردی پوشیدن و کردی غلیظ حرف زدن مقابل تلویزیونها ظاهر میشوند و ادعای دفاع از مردم را دارند که البته در این سه – چهار سال به شدت نفوذ و هوادارانشان کم شده است.
در کنار کوبیدن اردغان و سایر تروریست ها این همدستان اردغان را هم باید افشا کرد و در حافظه طولانی مدت مغز ذخیره ش کرد.

به امید آزادی عفرین و نابودی تمام اسلامی ها و ارتش ترکیه

زنده باد مقاومت عفرین

بختیار پیرخضری

هجدهم مارس ۲۰۱۸