در آستانه سال جدید ١٣٩٧ خورشیدی و آمدن بهار!
با آب شدن برفهای زمستان و یخبندان و مژده بهار، با آمدن گلهای نرگس و سنبل و حال و هوای بهاری و شادی و سرزندگی ، به درجاتی سنگینی فضای جنگی و جنایت سرمایه داران و فاشیستهای در مسند قدرت در ترکیه و ایران و سوریه وعراق و جنگ خانمانسوز و دوماهه عفرین در روژآوا و کشتار مردم آزاده به جرم آزادی و آزادیخواهی و خود مدیریتی در منطقه که دولت ترکیه را به خشم آورده و آنرا برنمی تابد و با دسیسه و به کمک دول مرتجع منطقه و چراغ سبز ابرقدرتها و سکوت مرگبار و شرمگینانه کشورهای غربی، همگی دست به دست هم داده و جهنمی از کشتار و ویرانی در کانتون عفرین و حومه آفریدند که در این شصت روز به اوج وقاحت و بیشرمی رسید. در آستانه سی امین سالگرد بمباران شیمیائی شهر حلبچه و کشتار جمعی بیش از پنج هزار انسان بیدفاع و ژینو سایدی که در قرن بیست و یکم در ادامه جنایات ابرقدرتها برای تقسیم منافعشان در منطقه از هیچ کوششی فروگذار نکرده اند.
مقاومت مردم مبارز عفرین در ادامه همان اراده مصمم و پرنسیپ های گذشته در کانتون کوبانی و مردم مبارز و قهرمانش برای زندگی در کنار هم و روش خود مدیریتی در پیشبرد کارهای اداری و آموزشی و اجتماعی و …… که با شیوه ای شورائی و جمعی به پیش میرود و این خاری ست در چشم آنها که خواب و آسایش از چشمشان ربوده و نمیتوانند به خود بقبولانند و با یورش گسترده و خونین به این دستاوردهای مردمی آن را به خاک و خون کشیدند. اما فراموش نکنیم مقاومت و مبارزه همچنان ادامه دارد ، تا به زیر کشیدن نظم سرمایه به دست توانای طبقه کارگر متحد و متشکل و آگاه برای برپائی دنیائی عاری از جنگ و خونریزی و آوارگی، فقر و فلاکت، استثمارو بردگی جنسی و…
آری در آستانه بهار و نوروز ، در ایران تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری اسلامی ، زندگی طاقت فرسا تر گشته، روزی نیست که خبر از اعتراض و تحصن و مبارزه جمعی کارگران، در محیط کار ، زنان برای رهائی از قید و بند آپارتاید جنسی و حجاب و بی حقوقی ، جوانان جویای کار ، دانشجویان مبارز و معترض به شرایط خفقان در دانشگاهها و شرایط وخیم آموزشی و هزینه های بالا برای تحصیل ، مردم به جان آمده در محلات حاشیه شهرهای بزرگ و عدم تامین امکانات بهداشتی ومدرسه، برق و گاز و …..همگی دست به دست هم داده تا جهنمی برای اکثریت مردم که زیر خط فقر زندگی میکنند ، فراهم گردد. این وضعیت دیگر کارد به استخوانشان رسانده که هر از چند گاهی فوران آنرا مشاهده میکنیم و نمونه بارز آن در دیماه ٩۶خورشیدی با به میدان آمدن میلیونها مردم تحت ستم از محلات و حاشیه شهرها با شعار نان، مسکن، آزادی خواستهایشان را فریاد زدند.
هنوز هم از بازداشت شدگان این جریانات دیماه و روز جهانی زن در هفدهم اسفند ٩۶ خورشیدی در گوشه زندانهای مخوف رژیم ،اسیرندو عده ای هم با وثیقه های سنگین آزاد گشتند و همچنان در بر این پشنه میچرخد.
از مدتها پیش طبق روال همیشگی شان مبنی بر تعیین دستمزد سال جدید، همچنان در پشت درهای بسته بدون حضور نماینده واقعی کارگران از جانب شورای عالی کار که متشکل از نمایندگان دولت و سرمایه داران است تصمیمی ارائه نشده است. طبق پیشنهاد و تصمیم بخشی از اتحادیه ها و تشکلهای کارگری ، باید دستمزد بر اساس گرانیها ،حدود پنج میلیون تومان تعیین گردد تا زندگی یک خانواده کارگری را پوشش دهد و هزینه های مسکن، تحصیل فرزندان وخورد و خوراک و بهداشت و درمان را تامین کند. باید برای این دستمزد تلاش و مبارزه ای گسترده به راه انداخت که سراسری و همگانی گردد.
آری سال جدید ٩٧ خورشیدی را پیش رو داریم و باید آرزو کنیم که با مبارزه ای پیگیرتر، بتوان جلو جنگهای خانمانسوز را در منطقه گرفت که بیش از این شاهد کشتار زن و کودک و مردم بیدفاع نباشیم. بیش از این مردم اجبار به کوچ و فرار و جا گذاشتن خانه و کاشانه شان نباشند.
ولی فراموش نکنیم، تا سیستم سرمایه داری در راس است و حاکمیت میکند ، جنگ، خانه خرابی، فقر و استثماراست تنها نصیب مردم خواهد گشت.
با اتحاد و یکپارچگی و مبارزه مردم تحت ستم و کارگر و زحمتکش میتوانیم دنیائی ساخت که شایسته زندگی و انسان باشد.
نوزدهم ماه مارس ٢٠١٨ میلادی
اردشیر نصراله بیگی