شباهنگ راد

میدان چیت‏گر در ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ شاهد در خون غلطیدن دو شاعر و مبارزی بود که نام‏شان با افتخار در تاریخ مبارزاتی ایران به ثبت رسیده است. در این روز خسرو گلسرخی و کرامت‏الله دانشییان با سری بر افراشته و با ایمان به منافع‏ی توده‏های محروم به پای مرگ رفتند تا زندگی پر افتخار و انسانیت را در مقابل همه‏ی جانیان بشریت و وادادگان سیاسی به اثبات برسانند.

۳۵ سال است‏که از جانباختن خسرو گلسرخی و کرامت‏الله دانشییان می‏گذرد. در آنزمان شاه جلاد هر آن‏چه را که در توان داشت، بکار بست تا مانع‏ی رشد و شدت‏یابی جنبش‏های اعتراضی گردد. از یک‏سو اختناق و سرکوب در ابعادی گسترده بر فضای جامعه‏ی‏مان سنگینی می‏کرد و از سوی دیگر توده‏های ستم‏دیده شاهد تحرکات، مقاومت‏ و ایستادگی فرزندان‏اش با جلادان و قداره‏بندان و آن‏هم در میادین متفاوتی مبارزاتی بودند.

در این میان خسرو گلسرخی و کرامت‏الله دانشییان از جمله فرزندانی بودند که در دوران حاکمیت امپریالیستی به جرم آزادی و آزادی‏خواهی مورد یورش ساواک شاهنشاهی قرار می‏گیرند و سر انجام در بیدادگاه‏های نظامی به مرگ محکوم می‏گردنند. جیره‏خواران نظام پهلوی در تلاش بودند تا با ترتیب دادن شوهای تلویزیونی و نمایش تسلیم طلبان و وادادگان سیاسی، بر حقانیت مبارزاتی فرزندان صدیق خلق خط بطلان بکشند و اینگونه وانمود سازنند که هیچ عنصر و قدرتی یارای مقاومت و مبارزه با رژیم تا بُن و دندان مسلح نیست. همه‏ی تلاش‏شان بر آن بود تا افکار عمومی و جامعه را به سمت "آرامش" دل‏خواه‏ی خود سوق دهند؛ امّا تاریخ و مسیر مبارزاتی کمونیست‏ها و مبارزین راستین در خلاف افکار شاه مزدور طی نمود و بگونه‏ای دیگر نوشته شد. در حقیقت در آن دوران کمونیست‏های صدیق در صحن جامعه با پراتیک مبارزاتی‏شان خواب آرامش را از چشمان دشمنان طبقاتی کارگران و زحمت‏کشان ربودند و به تبع از آن در درون زندان‏ها هم انسان‏هایی بپاخاستند و در مقابل شکنجه‏گران و زندانبابان قد علم نمودند، که قلم ناتوان از به تحریر در آوردن آنهاست. مقاومت و ایستادگی‏ای که خسرو گلسرخی و کرامت‏الله دانشییان از زمره‏ سمبل و الگوی آنها می‏باشند.

اگر رژیم شاهنشاهی و ابزار و آلات متفاوت شکنجه توانست بر بعضاً "پوست و گوشت و استخوان"ها بکار افتد و شاه جلاد هم به همین اعتبار بخود می‏بالید؛ امّا در عوض باید گفت که خلق‏های رزمنده‏ی ایران هم دارند بر مقاومت و ایستادگی مبارزین و کمونیست‏هایی می‏بالند که در مقابل شکنجه‏گران و زندانبانان سرمایه سر تعظیم فرود نیآوردند و بیدادگاه‏های نظام‏های امپریالیستی را به سخره گرفتند و قهرمانانه به پای مرگ رفتند تا خلق‏شانرا سرافراز نگه دارند. گلسرخی و دانشییان به سهم خود نشان دادند که دادگاه‏های فرمایشی‏ای هم‏چون رژیم شاهنشاهی فاقد صلاحیت و قانونیت می‏باشند و با استواری تمام آنرا به میدان تعرض و پایداری خلق در بندشان تبدیل نمودند.

کرامت‏الله دانشییان و خسرو گلسرخی این‏چنین و در عمل نشان دادند که به قوانین نوشته شده‏ی نظام پهلوی‏ ارزشی قائل نیستند و زبان و نگاه‏شان به مردم در بندمان و تاریخ سراسر خونبار مبارزاتی آنان‏ست. نشان دادند که عقب‏نشینی و مدارا با دشمنان طبقاتی کارگران و زحمت‏کشان به هر حد و میزانی به معنای هم‏زیستی و یاری به رژیم سراسر جنایت‏کار است؛ نشان دادند که در دنیای طبقاتی، جنگِ، دو آرمان و منافعی‏ست که می‏بایست تجلی خود را در میادین نابرابر و متفاوت جامعه بنمایش بگذارد. تاکیدشان بدرستی بر آن بود که مرگ قهرمانانه و سر افرازانه حیاتی ابدی؛ و تسلیم، سازش و همکاری با رژیم، به معنای، ننگی ابدی‏ست. رفتار و کردار صحیح‏ای که امروزه دارد از جانب این و آن به گونه‏ای دیگر تعریف می‏گردد و دارند علناً میدان مبارزه در درون زندان‏ها و بیدادگاه‏های نظام‏های سراپا مسلح و امپریالیستی را فاقد اعتبار و ارزش سیاسی قلمداد می‏نمایند، بدون اینکه بر نقش و جایگاه میادین متفاوت طبقاتی واقف باشند.

بنابراین جای دارد تا در سی‏و‏پنجمین سالگرد جانباختن دو شاعر مبارز و انقلابی خسرو گلسرخی و کرامت‏الله دانشییان بر آن ایده‏ای تاکید ورزید و مبلغ روش مبارزاتی صحیح‏ای در درون زندان‏های نظام‏های سرمایه‏داری بود که صدها کمونیست و مبارز از آنها سربلند بیرون بدر آمدند. جای دارد تا مدافع‏ی بر افراشتن پرچمی باشیم که با عقب‏نشینی، سازش و تسلیم خط و مرز روشنی دارند و دست رد بر تمامی سیاست‏های سازشکارانه می‏زنند. بدون شک پای‏بندی و پایداری انقلاب در بستر چنین سیاستی ممکن‏پذیر می‏باشد. باید دانست که ارج گذاری به سنن مبارزاتی، در همسو شدن با سیاست‏های مقاومت جویانه‏ی کمونیست‏ها و مبارزین در درون زندان‏ها نهفته می‏باشد. راه و روشی که دانشییان و گلسرخی در مقابل خود قرار دادند و تا آخرین لجظه و بمانند سروان ایستاده در مقابل سرکوبگران، ایستادند و جان دادند.

یادشان گرامی باد  

۲۹ بهمن ۱۳۸۷

۱۷ فوریه ۲۰۰۹