کشور کنیا را ما با عکس و فیلم های متحققان کشورهای دیگر می شناسیم. عکس و فیلم از شیرها در جستجوی پیدا کردن تعمه، فیل ها بدنبال چراگاه های سرسبز، پلنگها در حین شکار و گله های سبراها و گاه های وحشی بدنبال آب و چراگاه های دیگر در مناطق مختلف و سفر آنها به کشورهای همجوار و غیره. کشور کنیا با جمعیتی ۴۶،٧۴٨،۶١٧ میلیونی، با صاحل های سفید، منظره های زیبا و طبیعتی بی نظیر و بلندترین کوه آفریقا. در سال ١٩۶٣ استقلال خودشان را از انگلستان گرفتند. بعنوان یک کشور جوان وارد انتخابات دموکراتیک شدند. نایروبی پایتخت کشور کنیا است. کنیا از مردمان و یا دین های مختلف و قوم های مختلفی تشکیل شده است. آمار قوم ها از این قرار است. کی کویا، لوهیا، کامبا، کیسی، مرو. آمار مذاهب در کنیا از این قرار است. ۴۵ درصد پروتستانت، ٣٣ درصد کاتولیک، ١٠ درصد مسلمان و ٢ درصد نامشخص. زبان رسمی انگلیسی، کیس واهیلی و آندرا است. کنیا سرزمینی پهناور است با طول و عرض ۵٨٠٣٧٠ متر موکعب ( کوادرات متر ).آمار سال ٢٠١٨ نشان می دهد که سن مردان شاید به ٨۵ و زنان به ٨٩ سال نیز برسد..مردم کنیا تقریبا همیشه به جنگ های مختلفی که در منطقه بود فرستاده می شدند و کشته های زیادی در طول تاریخ داده اند. و امروز نیز در مناطق مختلف جنگ بین مخالفان دولت و اپوزیسیون در جریان است. کمک مالی در سال ٢٠١۶ از طرف جامعه بین المللی به ٨۶،۵ میلیون کرون نروژی رسید.

آمار مهاجر از کنیا بدلیل جنگ داخلی، و ابعاد بیکاری بعد از اتمام دانشگاه خیلی بالا است. بیشتر از ۴٠ درصد از مردم و بخصوص جوانان بیکار هستند و دولت ننیز هیچ کمکی به جوانان برای پیدا کردن کار نمی کند. امروز صدها هزار پناهنده و آواره جنگی از کشور های همجوار خودشان را به کمپ های پناهندگی در کنیا می رسانند. در این میان سازمان ها و گرو های مذهبی و خیریه ای از کشورهای اروپا و آمریکا با در دست داشتن انجیل در یک دست و کمی نان و آب در دست دیگر در آن کمپ ها حضور دارند. اول انجیل را می دهند و دعا کردن در بارگاه مسیحیت را در مدارس به بچه ها یاد می دهند. خرافات را به کمک نان و آب بخورد مردم محتاج تلقین می کنند. نمایندگانی از طرف این سازمان های مذهبی و خیره ای به بچه ها و دختران و زنان تجاوز جنسی می کنند در ازاء گرفتن جیره غذا ایی بیشتر. سازمان بشر دوست” بین المللی” تقریبا کاری به این پناهندگان ندارند و فقط مشغول قطعنامه امضاء کردن هستند.

یک زن پناهنده آواره جنگی از سومالی می گوید که در کمپ پناهندگی در کنیا ۵ بچه بدنیا آورده است که یکی از آنها بدلیل مریضی و نبود دارو جان خود را از دست داده است، او ادامه می دهد که در جریان این کمکها با آنها بدرفتاری می شود، از طرف نگهبانان کمپ که ناگفته نماند یک شرکت شخصی بنام ( Fron Tex که اداره کردن و سرپرستی کمپ را به عهده دارند )کتک کاری می شوند. او می گوید که در این کمپ زندانی هستند. دوروبر آنها سیم خاردار کشیده اند و حتی اجازه بیرون رفتن از کمپ را نیز ندارند. به سومالی که نمی تونیم برگردیم، چون “آلشبان”، جریان اسلامی تروریست، ما را می کشد. حتی اگر بخواهیم به سومالی برگردیم ،سربازان کنیا ای و نگهبانان Fron Tex به ما اجازه خارج شدن از کمپ را نمی دهند. این زن در طول مصاحبه اشک از چشمانش سرازیر بود و هیچ امیدی به بهتر شدن زندگی برای بچه هایش نمی دید.

دولت های دموکراسی خواه و دموکراسی طلب جهان،سازمان ملل، حقوق بشر، حقوق بچه ها، سازمان های خیریه، همه و همه در خدمت جامعه سرمایه داری و برای دفاع از منفعت سرمایه داران و سرمایه گذاران جنگ های مختلف درست شده اند. هرگز نمیتوان برای پایان دادن به چنین فجایعی به انها امید بست.

ما با مبارزه خودمان برای سرنگونی جمهوری اسلامی ایران و سرنگون کردن دستگاه حکومتی اسلامی، و استقرار یک نظام سوسیالیستی در ایران می توانیم بزرگ ترین ضربه جهانی را به مذهب سیاسی بزنیم. که بدون تردید دروازه امیدی برای همه انسانهای لت و پار شده دست دولتها و مافیای جهانی و منطقه ای گشوده خواهد شد.

طبقه کارگر متشکل و متحد با حزب و سیاست رادیکال و سوسیالیستی خود میتواند حاکمیت اسلامی را فلج کند و به سرنگونی برسانند. ترس حکومت از تظاهرات مردمی در خیابان ها نیست، بلکه از اعتراضات و اعتصابات کارگری است.
سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران
زنده باد حزب سوسیالیست انقلابی ایران.
زنده باد آزادی،برابری،حکومت کارگری.

منبع: شماره ٣٨ نشریه سوسیالیسم امروز
١٢ اسفند ١٣٩۶
٣ مارس ٢٠١٨
www.simroz.org