با اعلام ملی شدن خط فقر، این بلای خانمان سوز نیز مقدس گردید!
منافع ملی، امنیت ملی، پول ملی، سرمایه داری ملی و هر پدیده دیگری که توسط متفکران طبقه حاکمه بر اساس پاسداری از منافع خود در مقابل تعرض و سرپیچی فرودستان جامعه، باور و تئوری تقدیس آن خلق می شود و با بکارگیری ابزارهای سیستم حکومتی و دولتی، سعی در تبدیل آن به باور عمومی دارند، چنانچه مورد پذیرش و پرستش عموم جامعه قرار نگیرد، افراد جامعه به جرم تابو شکنی و بی احترامی به مقدسات تراشیده شده ملی و غیره با برخورد قهرآمیز صاحبان قدرت مواجه می گردند.
طی چهل سال گذشته، هر گونه اعتراض به پایمال شدن حقوق اجتماعی و هر مطالبه ای توده ای که منافع اقلیت صاحب قدرت و سرمایه را به مخاطره انداخته است، دستگاههای فکری و ایدوئولوژیکی طبقه حاکمه، اعتراضات و خواستهای عمومی را به بهانه های تعرض به ارزش ها ی ملی و مذهبی و غیره مستوجب سرکوب و مجازات دانسته و به اعمال سرکوبگرانه خود مشروعیت بخشیده اند.
تلاش صاحبان قدرت در محدوده جغرافیائی تحت حاکمیت خود برای تبدیل ایران به سرزمین مجزا و بریده از دنیا که بتوان هر بلائی را سر کارگر، معلم، مزدبگیر کم درآمد، زن و جوانش آورد و بتوانند به خواستهای توده ای به بهانه اینکه اینجا ایران است و قوانین، سنتها و باورهای منحصر خود را دارد، دهن کجی کنند، دوره ای چهل ساله را پشت سر گذاشته است. اعتصاب کارگر به خاطر به خطر انداختن امنیت و آرامش کارفرمایان زورگو و غاصب و دزدان و چپاولگران، حرام اعلام کردند، به زور حجاب را بر سر زنان که نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، کردند، آزادی های اجتماعی ممنوع و حرام اعلام گردید و سرپیچی از هر یک از این خط و نشان ها مطابق قانون نوشته منحصر درون مرزهای ملی سزاوار سرکوب و زندان و شکنجه گردید.
اکنون و در هنگامه پایان سال، زمان تعیین حداقل دستمزد برای کارگران، «میدری» معاون وزیر کار، اندیشه «من درآوری» اقتصاددانان ملی در مورد خط فقر را معرفی می کند. خط فقر تازه کشف شده، آخرین حیله ای است که می خواهند با آن رسما عیار معیشت کارگران را از آنچه که تا حالا کاهش داده اند، کمتر و سبک تر کنند. ۷۰۰ هزار تومان برای یک خانواده ۵ نفره عیار جدید خط فقر ملی تعیین کرده اند و انتظار دارند دهها میلیون انسان با شنیدن واژه مقدس «ملی» از جا برخیزند و هورا بکشند تا کارفرمایان و دم و دستگاههای مدافعشان آسوده خاطر به چپاول و غارتشان بپردازند. سالیان سال است کارگران برای افزایش حداقل دستمزد به میزان بالای خط فقر با مخالفت شورای عالی کار به بهانه های عدیده بی اساسی مانند «جنگ، اولویت سازندگی، تحریم، رکود اقتصادی و ضرورت حمایت از تولید ملی» همراه با سرکوبگری های همه دستگاههای حکومتی مواجه هستند. اما طی این سالیان طولانی گرچه همچنان دستمزد، پنج برابر زیر خط فقر است، ولی مبارزات کارگری بر سر افزایش مزد مطلوب خود بی وقفه ادامه داشته و هر ترفند و فریبکاری طرف مقابل خنثی گردیده است.
حالا بعد از خیزش سراسری و خیابانی مردم برای کسب حقوق دهها سال پایمال شده خود که کارگران، بیکاران و آسیب دیدگان از فقر و بیکاری بخش اعظم شرکت کنندگان را تشکیل می دهند و این خود، موقعیت کارگران را در رویاروئی طبقاتی، توان بیشتری بخشیده است، آخرین امید کارفرمایان و مدافعان آنان به «تاس» خط فقر ملی بسته شده است.
به طور حتم چسباندن واژه ملی به واژه شوم فقر، از جانب مقامات و تئوری پردازان خدوم سرمایه داران و کارفرمایان به عنوان آخرین بخت آزمائی جهت فریب کارگران نیز با باخت همراه خواهد بود. عموم جامعه و بخصوص کارگران با این نوع فریبکاری های به اصطلاح برانگیزاننده احساسات قومی، ملی و مذهبی کاملا آشنا هستند و به تجربه یافته اند که از این مقدسات چیزی غیر از فقر، نابرابری، تبعیض و بستن دهان که از جانب طبقه حاکمه به زور بر اکثریت جامعه تحمیل شده، نصیبشان نمی گردد ولی اقلیت صاحب ثروت و قدرت از هر امکان و مجالی برای بهره برداری خود برخوردار است.
ما کارگران همچنانکه تا به امروز فریب بازیها نخورده ایم و حق زندگی شایسته انسان امروزی مطابق با استانداردهای مدرن را مطالبه و خواست فوری خود در مقابل هر نوع اولویت، ضرورت و ملزومات چرخش تولید و نجات اقتصاد بحرانی و تأمین سود سرمایه داران، قرار داده ایم و از مبارزه برای تحقق این خواست انسانی و ضروری دست بر نداشته ایم، در ادامه نیز با توان بیشتر تا دست یابی به تمامی خواستهای خود مبارزه خواهیم کرد. اقتصاددانان جیره خوار و مقامات هر طور که مایلند عیار معیشت را پایین بیاورند. معیار ما رفاه، آرامش و آسایش است و تا رسیدن به آن از پای نخواهیم نشست.
جوانمیر مرادی ۲۵/۱۱/۹۶
www.anjomanbfk.blogfa.com
@anjomanbfk