حالا نوبت ما کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه است
حال نوبت ماکارگران و مزدبگیران ضد سرمایه است که از تجارب شوراهای کارگری انقلاب ۱۳۵۷ استفاده کرده ودرهماهنگی با تظاهرات ضد سرمایه داری مزدبگیران ضد سرمایه ( معلمان ودر کل کارگران ومزد بگیران خدماتی ) کنترل کارخانه ها و موئسسات سراسر جامعه را بدست بگیریم ، حال نوبت ماست که به رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی و حامی آنها، سرمایه جهانی بفهمانیم ، که ما برای اعمال قدرت شوراهای سراسری وحکومت شورایی، خودرا آماده می کنیم . حرف آخر ما این است، که ما وعموم مزدبگیران ضد سرمایه برای نابودی سیستم سرمایه داری در ایران و سیستم سرمایه ی جهانی وآزادی مزدبگیران از زیر سلطه ی سرمایه آماده ایم، ما می دانیم که بدون ورود به صحنه ی مبارزات سیاسی واقتصادی در سراسر جامعه انقلاب اجتماعی ما برای سوسیالیزم پیروز نخواهد شد. حال چرا ما شورا تشکیل می دهیم وچرا باید شورا تشکیل دهیم. شوراها در تاریخ مبارزات طبقاتی خودما بخصوص در انقلاب ۱۳۵۷ ودرانقلابات دیگر مظهر مبارزه ی اقتصادی ومبارزه ی سیاسی ما برای نابودی سیستم سرمایه داری بوده وهست. هیچ حزب ویا سازمانی نمی تواند دارای این قدرت وخلاقیت باشد، بجز شوراهای انقلابی وسراسری ضد سرمایه داری ما، که همه ی امور کارخانه ها، موئسسات، آموزش وپرورش، خدمات ومسئله ی دفاعی جامعه را عهده دار شود. خیلی از احزاب وسازمانه دارند شعار اعتصاب عمومی را می دهند، اعتصاب عمومی فقط یک اعتراض در مقابل سرمایه داران است، اگر یادمان نرفته باشد دربحران جهانی چند سال پیش همکاران ما در یونان، اسپانیا، ایتالیا، وپرتغال با فرا خوان رهبران اتحادیه های کارگری ده ها اعتصاب عمومی داشتند، ولی همانطوری که می دانیم کاری از پیش نبردند ، خواست ما تسخیر واداره کردن تمام کارخانه ها وموئسسات سراسر جامعه بدست شوراهای کارگری ومزد بگیران ضد سرمایه می باشد، خواست ما حاکمیت سیاسی واقتصادی در سراسر جامعه می باشد. احزاب ویا سازمان هایی که شعاراعتصاب عمومی را می دهند، می خواهند سواربرجنبش ضد سرمایه داری درون جامعه شده وبا سرمایه مذاکره کنند. اما ما در شرایطی که همکاران مزدبگیرما مثل معلمان، پرستاران، فرزندان ما در مدارس ودانشگاه ها ودیگر مزدبگیران خدماتی جامعه ی در خیابانها ومحل کار خود با ماموران پاسدار سرمایه درگیرهستند هیچ مذاکره ای را با سرمایه داران و حاکمان سیاسی آنها نداریم. تنها راه رهایی ما فقط بدست خود ما امکان پذیراست و با ایجاد شوراهای سراسری مزدبگیران ضد سرمایه واعمال حاکمیت سیاسی واقتصادی ما برای نابودی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ممکن می باشد.
شوراها در سال ۱۳۵۷ تاجایی که من یادم می آید چنین تشکیل شد: آن زمان مثل امروز در مردم بر ضد رژیم شاه در خیابانه تظاهرات می کردند، من در غرب تهران کار می کردم جنبش خارج از محدوده در حواشی تهران با مامورین شهرداری درگیر شده بودند اما ما مردد بودیم که چه کاری کنیم؟ آنهارا حمایت کنیم ویا اینکه مشکل حقوقی خودمان را حل کنیم. ما هم به کارفرما ها معترض بودیم چون در آن زمان مثل امروز شما همکاران، دست مزد عقب افتاده داشتیم ، حق شرکت تعاونی که هر ماه پرداخت می کردیم خورده بودند. حقیقت این است که همه ی ما کارگران بگونه ای دلمان پر بود وهروز ساعت هفت صبح اخبارها را مثل امروز شما برای همدیگر ردوبدل می کردیم، تا یکروز سر صبحانه همکاری بلند شد و گفت: تا کی ما می خواهیم خودمان را تسکین بدهیم ودندان روی جگر بگذاریم؟ در اکثر خیابان ها بچه های ما برای دفاع از مردم بی خوان و مان خارج ازمحدوده تظاهرات می کنند وما ضمن ادامه ی کار به کارفرمایمان قرمیزنیم که چرا سود ویژه را نمی دهد، چرا حق تعاونی را پرداخت نمی کند، چرا طبقه بندی مشاغل را سازمان نمی دهد و.. فکر نمی کنید که ما هم باید کاری کنیم. صحبت دردودل همکاران ادامه یافت استادکارها داشتند جوش می آوردند صحبت ها یکی پس دیگری ادامه پیدا کرد، ساعت هم اکنون هشت صبح بود وکسی رغبت کارکردن را نداشت. همکار دیگری بلند شد و گفت: همکاران خانه ی روبروی ما از ورد مدیرعامل ورئس کارخان جلوگیرکردند وآنها را به کارخانه راه نداده اند وکنترل واداره ی کارخانه را خودشان به عهده گرفته اند. چرا ما این کار را نکنیم؟ بحث و جدل تا نزدیکی های ظهر طول کشید ونتیجه این شد که ماهم وابستگان به هیئت مدیره را از کار خانه بیرون کردیم وسریع با همکاران کارخانه ی روبرویی تماس گرفتیم و با استفاده از تجارب آنها، به بررسی چگونگی تولید، توزیع وروشن کردند مسائلی که می بایست برای شروع وپخش تولید روشن می شد را آغاز کردیم. در این زمینه طی بحث هایی که در مجمع عمومی به نتیجه رسیده بودیم، قرار شد که برای بر رسی تولید وتوزیع افراد داوطلب متغیری از حوزهای مختلف تشکیل شود، که این حوزه ها متشکل از بخش های مختلف کارخانه می باشد. ما آن زمان اسم مجمع بررسی ها را کمیته می گذاشتیم اما امروزه آنه را شبکه می نامیم. شورا ها می تواند از شبکه های مختلفی تشکیل شوند: افراد تشکیل دهنده ی این شبکه بوسیله ی خود ما انتخاب می شود. با بحران وسیعی که هم اکنون از سوی سرمایه داران درون جامعه بوجود آمده است، ما می توانیم با بدست گرفتن قدرت سیاسی واقتصادی جامعه سیستم سرمایه را نابود کرده وبرابری اجتماعی را در تمام سطوح آغاز ونابرابری ها را از بین ببریم.
نابود با رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده وبرپا باد شوراهای انقلابی وضد سرمایه داری کارگران ومزدبگیران
زنده باد حاکمیت سیاسی واقتصادی شوراهای کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه
۱۷ دی ۱۳۹۶
علی برومند