رشد جنبش آزادیخواهی و شکست اصلاح طلبان در مبارزات اخیر .
بپا خاستن قشر پیشرو و رادیکال جامعه و براه افتادن امواج انقلابی اخیر با شعار مرگ بر دیکتاتوری و حکومت آخوندی لرزه بر اندام حکومت سیاه اسلامی انداخت و بعد از حدود چهل سال برای اولین بار و به طور جدی سرنگونی رژیم را در جامعۀ ایران و در صحنۀ سیاسی در دستور کار گذاشت .
در این حرکت ها از اصلاح طلبان و لیبرالیسم موجود در جامعه خبری نبود . خواست و شعار تظاهر کنندگان سرنگونی و تغییر نظام بود .
حکومتیان در اثر شوک وارده بر آنان و در این واقعه چند روزی به حال اغماء رفتند . اصلاح طلبان موجود در جامعه هم که تا کنون میدان دار مبارزه بودند وحشت زده به سوراخ هایشان خزیدند و سران اصلاح طلب درون رژیم پشت حاکمیت قرار گرفتند و این رویداد ها را محکوم کردند و سپر بلای دشمن شدند .
مبارزۀ رادیکال و سازش ناپذیر کنونی اصلاح طلبان و لیبرالیسم آنان را از صحنه و گردونۀ سیاسی این دوره پرتاب کرد و بدامن رژیم انداخت . لیبرالیسم یعنی اصلاح طلبی بزرگترین خطری است که مبارزات و حرکات رادیکال و پیشرو را تهدید میکند . اصلاح طلبان که هم مدافع حکومت اند و هم نقش حامی مردم را داشتند ، مبارزات اخیر و جنبۀ رادیکال آن راه را بر آنان بست و اصلاح طلبی را در جای واقعی خود گذاشت . در کنار ارتجاع و حاکمیت.
حرکت پیشرو و خلاف جریان ریشه در صف بندی جدید مبارزاتی و انشقاق طبقاتی دارد .
پراکندگی و عدم سازماندهی ونبودن رهبری و جای خالی طرح شعارهای سیاسی در جایی گزینی رژیم از نقاط ضعف این خیزش بزرگ بود . نقطه قوت اصلی این اعتراضات طرح شعار مرگ بر دیکتاتوری حکومت و سرنگونی آن بود و شعار نترسید نترسید این صف انقلابی و سرنگونی طلب خطاب به مردم ستمدیده که هنوز بالفعل و در عمل به این صف ملحق نشده اند ، شعاری اصلی و ضروری در مبارزۀ طبقاتی کنونی یعنی براه انداختن جنبش سراسری جهت سرنگونی این رژیم سیاه .
گسترده ترباد مبارزات حق طلبانۀ مردم ایران
بهروز شادیمقدم
۴٫۱٫۲۰۱۸
http://hadait.blogfa.com/