حمایت و پشتیبانی کافی نیست باید به مبارزه پیوست
وظیفه کمونیستها – سوسیالیستها و آنارشیستهای خارج از ایران فقط نباید این باشد که در میتینگها و راهپیماییها بخواهیم حمایت و پشتیبانی خود را از قیام سرنگونی اعلام کنیم. مردم ایران برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی به همرزم و همسنگر نیاز دارند. سر نگون کردن جمهوری اسلامی از وظایف ما هم است. مایی که قربانی حکومت فاشیستی اسلام هستیم. چون ما نه با تصمیم خودمان بلکه از سر ناچاری خانه مان را ترک کردیم و اکنون برای برگشتن به خانه و محله و شهر خودمان روز شماری می کنیم. ما هم مانند مردم ایران خواهان رهایی از نکبت جمهوری اسلامی هستیم. مانند طبقه کارگر ایران اینجا هم اسیر سیستم سرمایه داری و استثمار هستیم. مانند جوانان ایران آینده نامعلوی داریم. مانند زنان ایران دل در گرو برابری داریم و بلاخره ماهم خواهان دنیای بهتری هستیم که به دست خود بنا نهیم. پس ما خارج نشینان برای تحقق اهداف و آرمانهایمان لازم است متحد با مبارزات داخل شیپور جنگ علیه جمهوری اسلامی را بصدا درآوریم. باید در هر شهری که هستیم سنگری بسازیم و هر چه در توان داریم برای سرنگونی جمهوری اسلامی بکار ببندیم. مثلن باید سفارتخانه های جمهوری اسلامی را بر چینیم. اول با دیپلماسی با دولت میزبان و در آخرین اقدام با تصرف فیزیکی ساختمانهای سفارتخانه ها کاری کنیم که جمهوری اسلامی در سطح بین المللی رسوا و افشا شود و تنها و ورشکست گردد.
حمایت و پشتیبانی از مبارزات مردم خوب و لازم است اما بیشتر موجب تخلیه روانی خودمان می شود تا کمک واقعی به مبارزات مردم ایران. اگر بخواهیم در جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی شرکت کنیم باید در این راه اقدامی انجام دهیم و آن اقدام این است که ما بتوانیم جمهوری اسلامی را در سطح بین المللی با مشکل روبرو سازیم. اینجا منظور از مشکل این نیست که دولتی را راضی کنیم که به دولت ایران حمله کند. این نوع مبارزه به مجاهدین و سلطنت طلبها و آنانی که در جامعه ایران نفوذی ندارند تعلق دارد. راه و شیوه و عملکرد ما کمونیستها بسی انسانی تر علمی تر عملی تر و کم هزینه تر است. ما می خواهیم جمهوری اسلامی را چنان در سطح بین المللی رسوا و منزوی و ترد شود که هیچ دولتی جرئت معامله و بند و بست و حمایت از جمهوری اسلامی را نداشته باشد. همزمان با مردم ایران که درحال مبارزه برای به زمین زدن جمهوری اسلامی هستند ما کمونیستها و سوسیالیستها و آنارشیستها جمهوری اسلامی را در سطح بین المللی به زمین بزنیم. آنگاه است که سنگر مبارزات شهرهای خارج به سنگر مبارزات شهرهای داخل پیوسته و همبسته است و باهم میتوانند این رژیم سراپا جنایت را سرنگون کنیم.
در مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی نیروهای متعددی شرکت دارند. این آلترناتیوهای متفاوت خواهان آینده متفاوتی هم هستند. اینکه کدام آلترناتیو پیروز می شود بسته به کار و تلاش و مبارزه این نیروها دارد. مانند داخل در خارج هم باید رهبری و هژمونی جنبش سرنگونی در دست کمونیستها قرار گیرد. ما کمونیستها و سوسیالیستها و آنارشیستها تئوری و سابقه و تجربه مبارزه انقلابی و انسانی و پیشروانه زیادی داریم که می تواند دستمایه ایجاد صفی محکم و همبسته برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی در خارج قرار گیرد. ما کمونیستها ضمن بیان تفاوتها و انتقادات و فاصله خود از سایر سرنگونی طلبان مانند مجاهدین و سلطنت طلب و جمهوری خواه و غیره اما آنها را دشمن خود محسوب نکرده و آنها را از تظاهراتها و مبارزات خود طرد نمی کنیم. یعنی نباید طرد کنیم. نه به این دلیل که جمهوری اسلامی دشمن مشترک است و ما باید علیه دشمن مشترک متحد باشیم خیر. ما کمونیستها با آپوزیسیون مذهبی و آپوزیسیون راست هیچگاه متحد نخواهیم شد. بلکه دلیل طرد نکردنشان این است که اصول آزادیخواهی ما کمونیستها و پرنسیبهای بالای انسانی که دارا هستیم نباید اجازه دهد که سر پرچمهای متفاوت دیگر نیروهای آپوزیسیون را طرد کنیم.