شمه صلواتی
خیلی وقت است که سکوت پیشه کردم و نسبت به بحث ها رفقائی پیشین بی توجه و برایم اهمیتی نداشت هر چند گاه گداری نوشته هایشان را در سایت های انترنتی می دیدم و تهمتها و افترا هایش را در نوشته های متفاوت و با امضا متفاوت در نگاهی گذرا و جدی نگرفتن افاضاتشان می گذشتم. بحثهای که دارای دلایل محکم سیاسی نیستند، منطقی نیست، پر از توهین و افترا است ، نوشته ها تکراری و ضدیت با حزب کمونیست کارگری و رفیق حمید تقوائی و حتی بر خوردها شخصی گر چه موجب آزار می شد ولی من از آن می گذشتم شاید درستش همین بود باشد.
به عنوان کادر حزب و به عنوان کسی که سالهاست از نزدیک با حمید تقوائی آشنا ست و به عنوان کسی که نوشته های رفیق حمید تقوائی و سخنرانیهایش را دنبال می کنم و خوشحالم که در کنار حمید تقوائی هستم و تلاش او را برای رسیدن به یک جامعه انسانی ارج می نهم رفیق حمید تقوائی یک مارکسیست واقعی و قبابل ستایش است رفیق حمید یک انسان مسئول و جدیدی با توانیهای و ظرفیت خیلی بالا که در ز مانه ما کم نظیر است.
در این نوشته قصدم پاسخ به حزب جکمتست و افراد پراکنده آن یا جمع علی جوادی قطعا نیست
هر چند جای تاسف و سوال است که این رفقا قدیمی ما چرا آنقدر سقوط و فرو ریختنند که نفرت و تهمت را به جای منطق برگزیدند آیا به این سادگی می شود همه چیز را زیر پا گذشت؟
به عنوان یک کمونیست به عنوان فعال جنبش کمونیست کارگری اعلام می کنم که حمید تقوائی تنها کسی است که حزب کمونیست کار گری را با نظرات روشن و بر پایه ای اصول مارکسیستی نجاد داد و در جایگاه انقلابی و طبقاتیش گذاشت فعالیتهای حمید تقوائی و افکاری مارکسسیتی و خط رادیکل او از کسی پوشیده نیست. زنده باد حمید تقوائی
حال بگذر جواد علی ها و دیگر طیف راست هر چی را در توان دارند بر علیه حزب ما بگویند و بنویسند
آنچه برای ما مهم است تلاش برای بوجود آوردن یک
انقلاب در ایران است .
تنهایم
در این شهر آشفته
در تمنا دل
منم که تنهایم
با آوازهای بیگانه
در جدالم
چه کنم
در شگفت یاران دیروز که به دور از عشق، سوداگرند
جگر یست آغشته به خون
از شدت درد
همچون مار به دور خود می پیچم