کامیار احمدی
توضیحی دوباره درباره نئوتوده‌ایسم، اما در صورت امکان با حفظ پرنسیب های سیاسی در این دل‌آشوبه سیاسی:
نئوتوده‌ایسم نه یک سیاست است، نه متد است، نه فلسفه‌ای را شامل می‌شود و نه برآورده‌ای سیاسی است از یک اتفاق و یا یک ماتریال. نئوتوده‌ایسم یک خلصت است، یک ویژگی است. واژه‌ای سیاسی است که مثل هر واژه‌ای دیگر زمانی در یکی از عرصه‌های علمی( سیاسی، فلسفی، اقتصادی و …) متولد می‌شود و پا به عرصه میگذارد. این واژه بیانگر یک خصلت است که در دوره‌ای از سیاست ایران توسط حزب و سازمانی که به آن منتسب شده‌است، اعمال شده و کاری به راست بودن و حتی چپ بودن آن سازمان ندارد. هرچند این دو فاکتور را فی‌الواقع نمی‌توان نادیده گرفت. اما در این مسئله تنها بیان و اثبات این قضیه مهم است، که این خصلت دارد در سیاست امروز دوباره در حال شکل‌گیری است. این دیگر خطای متدی یک سیاست نیست. این راست روی و چپ روی یک سازمان نیست.
این واژه دقیقا یعنی به موزات سیستم امنیتی رژیم کار کردن، که اگر از سوی هر سازمان یا از سوی هر شخص حقیقی هم رخ داده باشد جای برخورد دارد. اینکه حزب و یا شخص ارائه دهنده این موضوع راست است و یا چپ است، شکست خورده است یا خیر، چیزی از اهمیت مسئله کم نکرده است.
رفقای عزیز!
با پاک‌کردن صورت مسئله تنها به ابهام و جدی نگرفتن یک خطر کمک خواهیم کرد. خطری که با استفاده ابزاری از سازمانی بنام کومله بسیار میتواند برای فضای سیاسی آتی ایران خطرناک باشد. اینجا دیگر سخنی از مرتد بودن یا نبودن و یا منشویک بودن یا بلشویسم نیست. بسیار روشنتر بگویم «نئوتوده‌ایسم» یعنی لو دادن فعالین سیاسی، دانشجویی، کارگری و… ایران. با جان این عزیزان بازی کردن و در شکنجه کردن شریک شدن است.
به گمان من دفاع کردن از این جریان و یا دفاع کردن از مورد استفاده ابزاری قرار گرفتن کومله توسط این جریان، جای شبهه بسیار دارد.
آلوده شدن فضای فعالیت سیاسی داخل و خارج به بی اعتمادی و مشکوک شدن فعالین کارگری و دانشجویی به همدیگر حداقل خطری ایست که میتواند از این روند به وجود آید…
برای عبور از حادثه تنها باید از حادثه عبور کرد …
با تشکر کامیار احمدی
۸٫۲٫۲۰۰۹