روز دانشجو نه حکومتی خواهد شد و نه بسیجی!
در پاسخ به الهه بقراط
خانم الهه بقراط در مطلبی در کیهان لندن، تصویری از روز دانشجو می دهد که تا به امروز حتی رژیم اسلامی جرات نکرده است که همچنین تصویری را بدهد. سران رژیم همیشه از سکولاریزم و مارکسیسم و بیگانگی دانشجویان با “ارزشهای اسلامی” گلایه دارند و تلاش کرده اند که دانشگاه را به سمتی ببرند که سالیانی است آرزویش را دارند. اما کیهان لندن راه خود را می داند و این کار را هرچند روی کاغذ، دوست دارد انجام دهد و اینبار نماینده سانسور و تغییر واقعیت رژیم در خارج از کشور شود.
جنبش دانشجویی در ایران مختصات منحصر به فرد خود را دارد. مهمترین و بالنده ترین مشخصه این جنبش غیر حکومتی بودن آن است. جنبشی که با تمام ضعف ها پایش روی زمین و کارش نقد و به چالش کشیدن ارزشهای امروز جامعه و حکومت است. جنبشی که هیچگاه اسیر شامورتی بازیهای رژیم اسلامی نشد و همیشه نقطه مقابل حکومت و نهادهای غیر دانشجویی وابسته به حکومت و با نام دانشجو بوده و هست. امسال سال متفاوتی برای جنبش دانشجویی بود. سالی که شاید نه، حتما، کیهان لندن و طیفی که سخنگوی آن است، می خواهند کم رنگ تر از هر سال جلوه کند. پس از دستگیری و حمله به دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در سال ٨۶، جنبش دانشجویی در ایران ضربه سهمگینی خورد. ضربه ای که اگرچه هدفش خفه کردن صدای اعتراض دانشجویان و رادیکالیسم دانشجویی بود، اما در این امر موفق نبود. با تمام کمی ها و کاستی ها، هر سال مراسم روز دانشجو در ایران برگزار می شود. این مراسم همیشه دو طرف داشته است. یک طرف این ماجرا حکومت و بسیج دانشجویی و نهادهای سرکوبگر آن بود که هر ساله برگزار کننده مراسم حکومتی خود هستند و جای تعجب است که چرا طیف ملی اسلامی و سلطنت طلب خصوصا خانم بقراط امسال را فاکتور گرفتند؟ مگر در سال گذشته “ظریف” تان علم نشد؟ مهم تفاوت امسال با سالهای قبل است که هم ما و هم طیف ملی اسلامی از تفاوت آن آگاه هستند.
سوی دیگر این طیف دانشجویان چپ هستند. انسانهای که از کف جامعه آمده اند، فرزندان طبقه کارگر و بخش پایین جامعه هستند و قاعدتا این وضعیت و شرایط را نه قبول می کنند و نه می پذیرند که به همان شیوه بماند. تقابل این دو جریان همیشه بوده و هست. این انعکاسی از تقابل اجتماعی و طبقاتی جاری جامعه در دانشگاه است. گاهی طیف دانشجویان چپ و آزادیخواه در اوج قدرت هستند و روز دانشجوی سال ١٣٨۶ را در “١٣ آذر” رقم می زنند. روزی که به عنوان اوج مبارزات دانشجویی در دوران حکومت اسلامی، مهر خود را به تاریخ زد. گاها طیف مقابل در فضای شدید سرکوب و اختناق قد علم می کند و “روز دانشجوی” خود را گرامی می دارند.
سوال این است که چرا کیهان لندن سعی دارد از اهمیت روز دانشجوی امسال کم کند و آنرا در جیب “حکومتی ها” و ” بسیجی ها” قرار دهد.
به جرات می توان گفت و می توان اثبات کرد که پس از سال ٨۶ و سرکوب داب (دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب) روز دانشجوی امسال باشکوهترین روز دانشجو در یک دهه قبل بوده است. تعداد اعتراضات و مراسم در دانشگاهها نشان داد که وسعت این مناسبت تقریبا همه دانشگاههای کشور را دربرمیگرد. واضح است حکومتی سر کار است، نهاد ضد فرهنگی و ابزار و مزدور دارد، سعی میکند بر هر چیزی مهر اسلامی بزند، و ١۶ آذر هم از این طاعون مستثنا نیست. در کنار عکس “حججی ها” و “سلیمانی ها” که از سوی نهادهای بسیج و نیروهای سرکوبگر در دانشگاهها بر افراشته شده بودند، شعارها و پلاکاردهای “سرخ” اعتراض اینبار نه در یک دانشگاه و نه در دست تعداد محدودی از دانشجویان، بلکه در شمار وسیعی از دانشگاهها و اینبار توسط شمار وسیعتری از دانشجویان برافراشته شد و بار دیگر گفتند که “دانشگاه نمرده است”! خانم بقراط یا نشنیدند و یا خود را آگاهانه به نشنیدن زدند. هر شخص و هر جریانی بنا به تعلق طبقاتی خود به هر مساله ای نگاه می کند. روز دانشجو برگزار شد و ما کمونیستها و چپ ها واقعیت جامعه دانشجویی را که در زیر فشار سرکوب و خفقان کماکان به رنگ سرخ امیدوارند و پرچم برابری طلبی و آزادیخواهی را ترویج می دهند، می بینیم و ارج می نهیم. در سوی دیگر طیف ملی اسلامی و بخشا تازه سلطنت طلب سعی میکند مبارزات دانشجویی را در هر مقیاسی که باشد نادیده بگیرد و روز دانشجو را مراسمی “حکومتی” و “بسیجی” بنامد. آیا واقعا اینها از حکومتی بودن روز دانشجو ناراحت اند یا از چپ بودن آن؟
شروع اعتراضات دانشجویی در ١٣ آذر امسال هم پیامی دیگر به حکومتی ها و البته نوع خانم الهه بقراط داد. در دنیای سیاست همه انتخابها معنی دارد. انتخاب نام، رنگ، تاریخ و همه چیز. کیهان لندن به درست این سیگنال را گرفت که اعتراضات واقعی دانشجویی که توسط خود دانشجوها برگزار شد، در یک اقدامی درست و نمادین در ١٣ آذر برگزار شد. روزی که ١٠ سال قبل دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب با شکوه هرچه تمامتر به استقبال این روز رفتند. این انتخاب امسال هم اقدامی بود که نشان دهند جنبش دانشجویی در ایران نتنها کماکان سرزنده است بلکه می دانند که نشان دهند ادامه دهنده کدام راه هستند. این واقعیتی است برای طیف ملی اسلامی که امروز سخنگویش در کیهان لندن از روز دانشجوی امسال فاکتور می گیرد و تمام تحرکات دانشجویی امسال را در چند حرکت نهادهای حکومتی خلاصه می کند.
این فاکتورگیری و این عینک عوضی زدن به چشم جامعه نمی تواند واقعیت موجود را تغییر دهد. این نشان از تلاشی دارد که امروز در خارج از ایران تلاش می کند که بگوید جنبش مستقل دانشجویی وجود ندارد و همه به زیر سایه حکومت و بسیج رفته اند! خانم بقراط و طیف ملی اسلامی همفکر وی باید بدانند که جنبش دانشجویی مستقل و چپ کماکان در جامعه وجود دارد و کماکان پرچمدار هر نوع اعتراض رادیکال در دانشگاهها است. وقتی که دانشجویان دانشگاه قم، قبله خانم بقراط، در اعتراض به تفکیک دانشجویان در روز دانشجو مراسم حکومتی دانشگاه را بایکوت می کنند، چگونه باید تحلیل کرد؟ لابد اعتقاد دارید که این بایکوت را دوستان “حکومتی” و “بسیجی” سازمان می دهند!
شعارهای رادیکال امسال از جمله “دانشگاه پادگان نیست”، “دانشگاه نمرده است”، “آموزش و بهداشت رایگاه حق همه است”، “نه به تفکیک جنسیتی دانشجویان” و دهها شعار رادیکال دیگر بیانگر این است که این روز و این مراسم قابل دزدیدن و قابل مصادره کردن نیست. نه کیهان (چه لندن و چه تهران) به عنوان رسانه هایی که با شیوه و ادبیات خود سعی در تغییر واقعیت دارند و یکی زبان حال بورژوازی است و دیگری که وضعیتش مشخص، و نه جمهوری اسلامی و نه بسیج دانشجویی آن هیچگاه نمی توانند روز دانشجو را مصادره کنند.
زنده باد روز دانشجو، زنده باد دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب!