زلزله زده گان به کمک ما نیاز دارند

زلزله ای با قدرتی بیش از ۷ ریشتر نزدیک به ۱۰ شب ۲۱ آبانماه نواحی غرب ایران و کردستان عراق را به لرزه افکند. متاسفانه تا این لحظه میزان جانباختگان در شهرهای کردستان ایران صدها نفر و مجروحان بالغ بر ۷ هزار نفر گزارش شده. میزان آوره گان نیز ده ها هزار نفر است. به دلیل بی توجهی عامدانه رژیم به مردمی که دچار این رویداد دلخراش شده اند و عدم تلاش امداد رسانی برای نجات جان کسانی که زیر آوار مانده اند لحظه به لحظه بر آمار تلفات جانی افزوده میشود. در کردستان عراق هم این زلزله مهیب جان تعدادی را گرفت و صدها نفر زخمی شدند. بنا به اظهارات شاهدان عینی نیروهای لباس شخصی و نظامی در بخشی عمده از راههای ورودی شهر سرپل ذهاب و ثلاث باباجانی به بهانه “کنترل جهت جلوگیری از سوء استفاده”(البته در چنین شرایطی هیچ انسان باوجدان و سالمی دست به چنین عملی نمی زند مگر خود اراذل و اوباش همین رژیم) مانع کمک رسانی به زلزله زده گان شده. ضمنا مردم در محل، طی تماس های تلگرامی اذعان نموده اند هنوز که دو روز از وقوع زلزله و ماندن زیر آوار میگذرد مناطقی نه تنها نیروی امداد برای نجات آنها نرسیده بلکه در سرمای شدید بدون برق، آب، غذا و سرپناه مانده و دارند تلف می شوند.
کشور ایران نه تنها به لحاظ موقعیت جغرافیای در منطقه ای زلزله خیز واقع شده بلکه نزدیک به چهار دهه است پیکر این جامعه با زلزله های مهیب اقتصادی، سیاسی و اجتماعی یکی پشت سر دیگری ناشی از وجود خود این رژیم می لرزد و تلفات میدهد.
کشوری که بیش از سه دهه است در چنگال ارتجاعی ترین عنصرهای قرن قبضه شده. کشوری که سرمایه های میلیارد یوروی آن از سوی حاکمان مستبد صرف هزینه های ابزار کشتار جمعی در درون مرز و برون مرزها میگردد.
کشوری که حاکمان آن خون مردم را در شیشه کرده اند تا ویلا و کاخهای شیشه یشان در کشورهای اروپایی و آمریکا و دیگر نقاط جهان با درآمدهای نجومی کمپانیهایشان سبقت را از دیگر سرمایه داران بربایند!
کشوری که بر دریایی از نفت و گاز خوابیده اما حاکمان آن در پی مقاصد خویش بر سر نفت کرکوک و دیگر جاها لشکر و قشون میکشند.
رژیمی که به جای بالا بردن استانداردهای زندگی ۳۸ سال است با زندان، شکنجه، اعدام و مرگ ناشی از عدم امنیت در شغل و محل کار و زندگی جان انسان ها را میگیرد.
رژیمی که با اعمال وضعیت دهشتبار اقتصادی و سیاسی اکثریت عظیم این جامعه را دچار انواع آسیبهای اجتماعی نموده و عملا با مرگ تدریجی مواجه کرده.
رژیمی که هزینه های تامین ابتدائی ترین مایحتاج زندگی را از مردم سلب نموده.
کشوری که تنها مرگ ناشی از تصادف در آن به دلیل غیر استاندارد بودن جاده ها و بالا بودن نرخ استهلاک وسائط نقلیه سالانه در مقیاسی بمراتب بیشتر از جنگ و قشون کشی میان دو کشور عراق و ایران علیه همدیگر قربانی میگیرد. رژیمی که هزینه های مختص به زیرساختهای این کشور را صرف دخالتگری در کشورهای پیرامونی می کند.
رژیمی که در یک کلام زندگی و معیشت این جامعه را به تباهی کشانده است نباید کسی انتظار داشته باشد در پی وقوع زلزله ی مهیب تر از این هم تنش بلرزه. نباید انتظار غیر این از آخوند و پادوهای این نظام داشت که گفته اند این زلزله “مشیت الله” است و مردم باید صبور باشند! با شناخت نزدیک به چهار دهه از این رژیم اگر کسی توهمی به این داشته باشد که این رژیم ارتجاعی ترین پدیده قرن است حتما ریگی به کفش دارد . این رژیم را بایستی با وحدت و همبستگی قدرتمند آتشفشان آسای توده ها از جا برکند.
مردم باید با همبستگی هر چه بیشتر خود رژیم را وادار کنند درصدی از پول و سرمایه همین مردم را که چپاول و به جیب زده صرف نجات جان انسان های مانده زیر آوار و بازسازی سریع ویرانیهایی ایجاد شده برای آواره گان و بی خانمان کند که خود دولت از مسببین اصلی آنست. همدلی و کمک های مردمی بی نهایت امر حیاتی است ولی نباید اجازه بدهند دولت از وظایفی که بایستی به دوش بکشد تخطی کند و از انجام آن شانه بالا بیاندازد. در این شرایط مردم میتوانند ضمن اینکه به یاری زلزله زدگان می شتابند فشار و اعتراضات خود علیه حاکمان را دوچندان افرایش دهند.
ضمن گرامیداشت یادهمه جانباختگان به خانواده تک تک آنها باید تسلیت گفت و در غم و اندوهشان سهیم بود و برای کلیه زخمی ها و مصدومین آرزوی بهبودی فوری را خواهان بود.
۱۴ نوامبر ناصر بابامیری