در حمایت از نشست مشترک کلن اپوزسیون حول سکولاریزم و آزادیخواهی

در حمایت از نشست مشترک کلن اپوزسیون حول سکولاریزم و آزادیخواهی

پاسخ به اسماعیل هوشیار

سعید صالحی نیا

۱۲ نوامبر ۲۰۱۷

مقدمه:

نشست پنجم “کنگره حول سکولاریزم و دموکراسی ” با سازماندهی گروهی که حول اسماعیل نوری علا جمع شده اند انجام شد . این نشست اعلام کرد که بیانیه نمی دهد بلکه فضا می سازد تا همه گرایشات اپوزسیون بتوانند نظرات خود را ارائه دهند و هم را بشنوند. از میان گرایشات اپوزسیون طیفی از حامیان سلطنت تا جمهوریخواهان تا چند نفری از احزاب موسوم به کمونیزم کارگری همینطور یکی دو نفری از فعالین مجاهد سابق که بعد بیرون زدن از رجوی رفرمیست شده اند شرکت کردند و نظرات خود را ارائه دادند.این نظرات طیفی بود از برخورد به سکولاریزم بعنوان وجه مشترک اپوزسیون موجود تا نظرات مشخص و تحلیلهای سیاسیشان در موضوع ترامپیزم و فضای جهانی موجود تا وضعیت رژیم اسلامی.

در مقابل این نشست، دوست من اسماعیل هوشیار که از فعالین منفرد ازادیخواه است و سالهاست ایشان را می شناسم و به صداقت و نکته سنجی ایشان معتقدم، موضغ منفی گرفتند و مقاله ای هم در توضیح نظر منفی خود نسبت به این کنگره منتشر کردند (۱)

من بعنوان کمونیست کارگری مستقل از چنین کنگره هائی که فراسیاسی هستند و فضا سازی می کنند تا اپوزسیون رژیم اسلامی با هم دیالوگ و مناظره کند کاملا پشتیبانی می کنم و این نشستها را ابزاری می بینم که بشود راه پر سنگلاخ تفاهم اجتماعی جنبش الترناتیو را بالاخره هموار کرد. به همین منظور بود که پروژه مناظره را سالهاست سازمان دادم و اتفاقا همین معضل اتحاد و همکاری را هم در این پروژه مناظره مورد بحث قرار دادیم(۳).

از دید من یکی از معضلات بزرگ اپوزسیون رژیم اسلامی نرسیدن به فرهنگ همکاری و دیالوگ و مناظره بوده و این راه را برای تداوم رژیم اسلامی گشوده. معضل اتحاد و همکاری درون چپ و کلا درون اپوزسیون که موضوع مقالات متعددی از سوی من بوده(۲و۳).

با ذکر این مقدمه می رسم به منطق اسماعیل هوشیار و هدفم اینست که نشان دهم ایشان اتفاقا با همان متدهای قدیمی پشت دیوار همکاری و اتحاد گیر کرده و راه حلی هم نشان نمی دهد:

(۱)اسماعیل هوشیار چه می گوید:

اسماعیل هوشیار می گوید (۱)

“حیطه نظرات با دنیای خارج از ذهن کاملا متفاوت است. ..در دنیای واقعی خامنه ای نگاهت هم نمی کند تا بحث کند…

من بر عکس عده ای مشق و تمرین دموکراسی با ولایت فقیه نمی کنم…

وزارت اطلاعات جماعت سکولارهای گیج سیاسی در کلن را تا این اندازه اوسکول می کند که پادویش را جا می دهد و سکولاریزم نوری علا هم جاباز می کند و سایت حکومت اسلامی تجمع سیاسی گیج های کلن را بازتاب می دهد

با شما در مورد پراکندگی نیروهای سیاسی موافقم ولی این اصلا دلیل خوبی برای نشستن با پادوهای ولایت فقیه نیست.

شخصا معتقدم با مصالح قدیمی هیچ بنای جدیدی شکل نمی گیرد…

برای خیلی ها وحدت سیاسی مهم است ولی برای شخص من وحدت با کی و با چی خیلی خیلی مهمتر است”

اسماعیل هوشیار می پذیرد که اتحاد و همکاری معضل اپوزسیون است. و معتقد است با مصالح قدیمی هیچ بنای جدیدی شکل نمی گیرد و بعد با ارائه یک فرمولبندی بسیار قدیمی یعنی “شرکت نمایندگان ولایت فقیه ” و نام بردن اسماعیل نوری علا و پرتاب کلماتی مثل اوسکول و گیج به کامنت اخرش می رسد که فقط یک پرسش است: وحدت با کی و با چی”؟

من این فرمولبندی را اتفاقا سمبل همه متدهای فکری می بینم که تا کنون در اپوزسیون رژیم بکار رفته و باعث شده این اپوزسیون نتواند به یک الترناتیو اجتماعی واقعی تبدیل شود. من متد فکری اسماعیل هوشیار را ایراد می بینم و نه درمان!

(۲)اتحاد با کی و سر چی؟

نشست کلن محل اتحاد سیاسی نبود! فضا بود برای دیالوگ اپوزسیون بدون محدودیت. چرا این فضا مهم است؟ برای اینکه مقدمه همکاری اینست که ادمها رودر رو با هم حرف بزنند تا موارد اشتراک و اختلاف را حداقل بفهمند. تا مناظره و دیالوگ نباشد اصل همکاری شکل نمی گیرد.این اتفاقا “ابزار قدیم” نیست.من مدعی هستم اپوزسیون ایرانی چه چپش و چه راستش هنوز این ابزار مدرن و علمی را نشناخته و مثل اسماعیل هوشیار اتحاد را از اخرش می خواهد اغاز کند!

لذا پاسخ اول من اینست که این نشست محل سازماندهی اتجاد نبود بلکه محل گفت و گوی مستقیم بود برای اینکه مشخص شود کی چه می گوید در مورد سکولاریم و چه می گوید در مورد دموکراسی. سازماندهندگان کنگره اصل را بر این قرار دادند که تعریف اپوزسیون رژیم اسلامی از سکولاریزم و دموکراسی اغاز می شود. خوب این هدف این کنگره بود. همین!

وقتی اختلافها و اشراکات مورد بحث قرار گرفت طبیعتا اونها که با هم نزدیکتر هستند هم را پیدا می کنند و بستر همکاریهای تاکتیکی یا استراتژیک شکل می گیرد. ایا این غیر منطقی است؟

من مدعی هستم که اپوزسیون واقعی رژیم اسلامی باید سکولار باشد باید ازادی مخالف سیاسی را بدون قید و شرط تحمل کند. این حوزه تعریف کردن اپوزسیون را اصولی می بینم.کنگره سکولار دموکراسی این اصل را بیان کرد.

(۳) مصالح قدیمی بنای جدید

آیا اسماعیل هوشیار مدعی است که این فعالین سیاسی موجود در هر طیف همه مصالح قدیمی هستند؟ و اگر هستند مثل هر بنای جدید لازم نیستند؟

اولا: هر قدر مهندسی چلو می رود بیشتر اهمیت بازیافت و بکارگیری مصالح قدیم در ساختن بناهای جدید مطرح می شود. امکانات و ظرفیتهای جهان معاصر حکم می کند که ادمها عاقلتر شوند و فکر نکنند هر بنا لزوما باید جدید باشد و هر بنای جدید لزوما باید همه عناصر قدیمش را تخریب کند بریزد توی دریا یا بسوزاند! عقلانیت مدرن و علمی اینست که هر چه بیشتر از مصالح قدیم استفاده بهینه شود هر قدر بدنبال ساختارهای جدید هستیم.

دوما: اسماعیل هوشیار نمی گوید ایا منظورش اینست که تک تک افراد کنونی اپوزسیون باید بروند بمیرند چون اوسکول هستند و بعد جامعه ایران صبر کند چند نسل دیگر یک سری نسل فرشته از اسمان بیایند اپوزسیون شوند؟ یا اینکه منظورش اینست که متدهای قدیمی کارائی ندارد؟ مقاله ایشان ناروشنست! فعلا اینکه می بینیم اینست که اسماعیل هوشیار از متد “همه اوسکول هستند نمی شود” استفاده می کند که خوب متدی بسیار قدیمی است!

(۳)شرکت نوری علا و نمایندگان ولایت فقیه و انتشار خبر کنگره در رسانه های رژیم!

اولا: این کنگره برای ارائه نظرات در موضوع سکولاریزم و دموکراسی سازمان یافت و همانطور که گفتم طبیعتا فضا می سازد تا گرایشاتی که حول مواضع مشخص امکان همکاری می بینند هم را پیدا کنند.

من سالهاست نقدهای خودم به نوری علا و گرایشات نیم بند راست و سوسیال دموکرات گرفته تا فرقه های کمونیست کارگری نوشته ام.فکر می کنم در برخی عرصه ها بیشتر از اسماعیل هوشیار. اما اینجا بحث سر انتقاد به این گرایشات نیست.انتقادها سر جاش و حتما باید ادامه یابد تا جامعه انتخابش را بکند.

در عین حال هیچ ایرادی نیست که همه ادمها که حرفی دارند بیایند برنامه عملشان را بدهند.چه خوب بود اسماعیل هوشیار هم می امد حرفش را می زد همین حرفها را که در فیسبوک و سایتش نوشته! جلوی تریبون و شاید همانجا پاسخهائی می گرفت. اون راه حل نو که اسماعیل دنبالش هست همینست! از دور نشستن و تحریم کردن راه قدیمی است.

دوما: اسماعیل می گوید که رژیم اسلامی این کنگره را رسانه ای کرده! عجب پس باید همه اول بنشینند تا رژیم سکوت کند تا بعدش بروند توی جلسات؟!

این تئوری توطئه را بر عکس ارائه دهیم چطور؟! بگوئیم اتفاقا چون رژیم حساس است و نگران این خبر را منتشر می کند تا منفی بافان فریاد بزنند و تحریم کنند؟! این را روانشناسی شناخته و ابزهای مانیپولاسیون است!

لذا اجازه بدهید به اسماعیل هوشیار بگویم که بهتر است از متدهای قدیم برای انکار تلاشهای مثبت استفاده نکند! اتفاقا اوست که نشان می دهد که پاسخی به معضل همکاری و اتحاد ندارد!

(۴)نبود نظریه اتحاد و همکاری در میان نوشته های اسماعیل هوشیار:

من سالهاست مقالات اسماعیل هوشیار را دنبال می کنم. در میان بیش از هزار مقاله جائی بخاطر ندارم ایشان به معضل همکاری و اتحاد اشاره کرده باشد و یک برنامه عملی برای حل این معضل بطور اثباتی ارائه دهد! ایا این اتفاقی است؟ من می گویم اتفاقی نیست و ریشه های بسیاری دارد.

اول: اسماعیل هوشیار هنوز در فضای روانی “مجاهد زدگی” ایستاده. تجربه تلخ او از فرقه ایزم مجاهد به یک پارانویای وسیع ضد تحزب و تجمع ضد همکاری گسترده شده. این پارانویا در میان بسیاری از منفردین سیاسی ایرانی شایع است. هر چا دو نفر جمع شوند این منفردین کارشان فقط پیدا کردن نوکر و اوسکول است و بس! با همه نیت خوب !

دوم: ریشه دیگر ماجرا فرهنگی است.اسماعیل هوشیار هنوز فضای فرهنگی مدرن را در موضوع همکاری خودی نکرده. در غرب زندگی می کند اما متوجه نشده در غرب ادمها با هم حرف می زنند تا همکاری شکب بگیرد .شرط و شروط اینجوری و پراندن اوسکول و گیج هم رایج نیست! خیلی ساده فضا سازی برای همکاری وظیفه روزمره ادمهاست در همه سطوح در غرب و این را بعنوان فرهنگ یاد کودکان داده اند!

ادعای من اینست که اسماعیل هوشیار فاقد نظریه اتحاد است. چیزی در این موضوع بطور اثباتی ارائه نمی دهد و خودش را پشت جملاتی مثل اینکه رژیم اسلامی کثافت است و نوری علا اوسکول و گیج پنهان می کند! امیدوارم در آینده از اسماعیل هوشیار بحثهای اثباتی بیشتری ببینیم.

خلاصه کنم:

فضا سازی برای همکاری بین گرایشات مختلف اپوزسیون امری لازمست.بسیار دیر هم شده.هر جمعی که بتواند گرایشات مختلف راست و چپ را به این گفتگوها و مناظره ها تشویق کند باید استقبال شود.همانطور که درون چپ ایران این کنگره ها لازمست در ظرف وسیعتر فراسیاسی باید بدنبال گسترش این فضاها بود. این دقیقا اون متد مدرن علمی است که بالاخره می تواند اپوزسیون ایرانی را از این گیجی کنونی از این منبر ساختن های منفرد خلاص کند و یک مسیر روشن برای مردم برای پایه ریزی جامعه ای که بالاخره اپوزسیون در پهره احزاب سیاسی بتواند با هم بطور متمدنانه کار کند .

با منفی بافی ها با پرتاب اوسکول و گیج به اونها که این مسیر را هر قدر ناقص اغاز کردند به جائی نمی رسیم.سکوهای منفرد انگار دیگران بدون ارائه نظریه همکاری ما را مستاصل نگه می دارد.امیدوارم اسماعیل هوشیار در مقاله دیگری پاسخگو باشد.

منابع بیشتر:

(۱)نوار بنفش ولایت(اسماعیل هشیار)

http://www.tipf.info/navare,banafsh.htm

(۲)تلاش برای سازماندهی همکاریهای فراسیاسی بر علیه نظام اسلامی امکانپذیر است یا توهم؟ (سعید صالحی نیا)

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=64604