رویدادهای اخیر در عراق و کردستان عراق

درست چند روز پیش در روز دوشنبه ١۶ هم اکتبر همچنانکه معلوم و قابل پیشبینی بود، دولت عراق نقشه شوم خود را علیه رفراندوم بر حق در کردستان عراق عملی کرد و در یک حرکت کاملا هماهنگی شده با دولت ایران و ترکیه و نیروی سرکوبگر سپاه پاسداران وحشد شعبی به شهر نفت خیز کرکوک حمله کرد. نقشه حمله به کردستان و از جمله شهر کرکوک در نتیجه نشستهای پی در پی کشورهای ایران و ترکیه و عراق حول مسئله حمله به کردستان و سرکوب خواستهای مردم در مورد جدایی وتشکیل یک حکومت مستقل صورت گرفت. نقشه ای که در تهران طرح ریزی و در بغداد به امضا در آمد و بعداز “خریدن” و توافق با بخشی از حاکمیت در اقلیم در پوشش اتحادیه میهنی و خانواده طالبانی، نیروهایی سرکوبگری چون حشد شعبی و نیروهای ارتش عراق به همراه نیروی تروریستی چون سپاه پاسداران را ملزم به یک حمله به طرف کردستان کرد. عراق قبل از حمله شوم خود به کرکوک فشارهایی از قبیل بستن راههای هوایی به عنوان یک اختار جدی در مورد کردستان به اجرا در آورد و سپس ایران هم وارد ماجراشد و مرزهای خود را بروی حکومت اقلیم کردستان بست . همزمان کارهای دیگر را نیز در پیش گرفتند و در نهایت اعلام کردند که خواستار برکناری استاندار کرکوک نیز هستند.
سرانجام این حمله در ساعتهای اولیه صبح روز جمعه ١۶ اکتبر با نظاره گری “بیطرفانه” دروغین آمریکا آغاز شد و لوله تفنگها به طرف کرکوک نشانه رفتند و صدای توپ و تانکها سکوت این منطقه را در هم شکست .
همزمان با آغاز این حمله یک ژنرال ارتش عراق اعلام کرد که نیروهای دولتی تصمیم دارند کردها را از مواضعی که از سال ۲۰۱۴ در آنها مستقر شده اند بیرون برانند. حیدرعبادی نخست وزیر عراق نیزاعلام کرد که رفراندوم در اقلیم کردستان مشروعیتی ندارد و به تاریخ پیوسته است .او گفت که بعداز این حمله تصمیم دارد بر اساس قانون اساسی و اختیارات قانونی خود ، تسلط دولت فدرال را بر سراسر عراق بگستراند.
رهبران حکومت اقلیم کردستان، بعد از طرح شدن نخستین تهدیدات و اقدامات اولیه دولت مرکزی و فشارهای دولتهای ایران و ترکیه در اندیشه سازشها و عقب نشینی هائی بوده اند که همین سیاست را در پشت پرده عملی کرده و به ویژه قبل از روز درگیری از طرف اکثریت جناح اتحادیه میهنی توافقاتی با دولت عراق صورت گرفت و در نشستهایی که با فرمانده سپاه قدس ایران قاسم سلیمانی تروریست داشتند عملا یک کوتای نظامی علیه مردم کردستان عراق و حزب رقیب خود حزب دمکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی رقم زدند وبه اجرا در آوردند.
پس از برگزاری همهپرسی استقلال کردستان عراق، دولت عراق نسبت به خروج پیشمرگههای کرد از شمال عراق و نیز لغو پیگیری نتایج این همهپرسی هشدار داده بود. پیشمرگههای کرد به خصوص جناح اکثریت اتحادیه میهنی که وارد معامله با دولت عراق شده بود روز چهارشنبه ۱۸ اکتبر با پیشروی ارتش عراق در شمال این کشور از مواضع خود عقبنشینی کردند و بالاخره روز دوشنبه ۱۶ اکتبر ارتش عراق توانست کنترل شهر نفتی کرکوک و خانقین و دیگر مناطق مورد اختلاف را به دست گیرد .
انجام رفراندوم برای دولت عراق و نرمش سیاسی و سازش طلبی ناسیونالیزم کرد فرصتی را فراهم آورد که این کار را با سهولت بیشتری و با جلب همکاری دولتهای ایران و ترکیه و تائید دولت آمریکا و در سکوت دولتهای اروپائی انجام دهد. این رفراندوم توانست به نقشه های شوم عراق کمک کند تا پروژه خود را عملی نماید و به خواستهای خود برسد.
پس ازمذاکره و توافق جناح اکثریت اتحادیه میهنی کردستان با نمایندگان حیدر عبادی، نخست وزیر و فرمانده کل نیروهای مسلح عراق درباره ورود به کرکوک، استان سلیمانیه با توجه به نیاز به پول برای حل بحران اقتصادی به دولت بغداد نزدیک شدند و همچنین اختلافات این حزب با بارزانی نیز تا حد قطع روابط رسید و این امر اقلیم کردستان عراق را به عنوان تشکلی مستقل در بوته آزمایش قرار داد و اعتراضاتی را هم از طرف مردم به دنبال خود کشانده است.
علاوه بر اینهاو تمام نشست و برخواست و سازش و مذاکرات نیروهای درگیر در بحران اقلیم کردستان ، تجربه نشان داده است که بحران ها چه در کردستان و چه در عراق ریشه کن نخواهند شد. تا زمانی که یک دولت ارتجاع مذهبی در عراق روی کار است که حقوق ابتدایی مردم مناطق کردنشین را پایمال و امنیت آنان را تهدید می کند، این نوع اختلافات ادامه خواهند داشت و شاید به جنگ های داخلی دیگری منجر شود.
همزمان که گفته شد تا زمانیکه در عراق یک نیروی ارتجاعی قدرت را در دستان خود قبضه کرده است و قدرتهای ارتجاعی منطقه مانند رژیم اسلامی ایران، رژیم فاشیست ترکیه و حکومت عربستان سعودی با تکیه به نیروهایی مانند حشد شعبی و شاخه هایی از القاعده، عراق را به میدان رقابت های خود تبدیل کرده اند و با دامن زدن به تفرقه و دشمنی های خونین توده های مردم رنجدیده را به حاشیه سیاست رانده اند، و تا زمانی که مردم کردستان عراق همچنان تحت سیطره چند جریان بورژوا ناسونالیست منفعت پرست قرار بگیرد نه کرکوک و نه بغداد و نه هیچ جای دیگر در عراق چهره صلح و آزادی و امنیت و رفاه را بخود نخواهند دید.
سر انجام همان توده های زحمتکش و جوانان که درچند سال گذشته بارها در بغداد و سلیمانیه و شهرهای دیگر به خیابان آمدند و شعار سر دادند که دولت مذهبی نمی خواهند، که فقر و استبداد ەرا نمی خواهند باید دوباره به میدان بیایند و با متحد کردن صفوف خود و شکل دادن به حزب و رهبری انقلابی در جریان مبارزه، مردم عراق وکردستان را از کابوس جنگ و ناامنی نجات دهند.
منبع: شماره ٢٠ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٩ مهر ١٣٩۶
٢١ اکتبر ٢٠١٧