By: Fariba Marzban

Here is Khavaran

 “Here is Khavaran”

Khavaran Cemetery frequented the Islamic Republic has one of the places where it is at its heart is the part of the Communist executions. In the 1988 executions of political prisoners in Iran.

Great care was taken to keep the killings secret, and the Islamic regime of Iran denies their having taken place, but with the large scale of the operation word leaked out from survivors. Explanations offered for why the prisoners were killed vary. Perhaps the most common is that it was in retaliation for the 1988 attack on the western borders of Iran by the Mujahedin, although this happened months after the executions had begun and does not explain the executions of members of other Leftist Organization who opposed the Mujahedin invasion.

The killings have been called “an act of violence unprecedented in Iranian history — unprecedented in form, content, and intensity.” The exact number of prisoners executed remains unclear. Amnesty recorded the names of over 4,482 political prisoners reportedly killed during this time, but Iranian opposition groups suggest that the number of prisoners executed was far higher, and as many as 30,000 prisoners may have been executed.

                      Prisoners were told that authorities were asking them these questions because they planned to separate practicing Muslims from non-practicing ones. However, the real reason was to determine whether the prisoners qualified as apostates from Islam, in which case they would join the Moharebs in the gallows.

All this was a surprise to the prisoners, one commenting, ‘In previous years, they wanted us to confess to spying. In 1988, they wanted us to convert to Islam. It also meant there was no correlation between the length of sentence being served and the likelihood of death. “The first leftist to go before the Evin commission was those with light, and even completed, sentences.” These had no warning of what was in store and many died.

The government has been under reconstruction decision to destroy Khavaran. Reorganization and restructuring plan in 2005, the family fought the Khavaran. They plan to make a statement on the group’s name and understood, manner and time of death and burial place of the dead voters must be clear. It was quiet and nearly 2 years of Khavaran into a park and green space which is spoken in the families and survivors of those executed have been met with resistance.

 According to reports, the government is trying to destroy Khavaran and has the remains of his crimes. The mass graves are part of the Khavaran is a unique crime in the last 50 years.

These sites purpose is to restore the land to clear the names of those executed.

And in early September of every year, families go Khavaran. Where a memorial service will be held. And remember singing son.

Based on the research I’ve done, I found 33 addresses of the places of Political prisoners and opposition groups of the government have been buried there for over a decade in 1980- 1990.

فریبا مرزبان:

“اینجا خاوران ست!”


گورستان خاوران که جمهوری اسلامی خود آنجا را آباد کرده است یکی از مکان هایی است؛ که بخشی از اعدام شدگان کمونیست را در دل خود دارد.
این گورستان با دفن جنازه «حنجره سوخته شعر و ادبیات ایران سعید سلطانپور» و سه تن از رهبران سازمان پیکار افتتاح شد. زنده یادان پس از اعدام ابتدا در گورستان بهشت زهرا قطعه ۴۱ دفن گردیدند اما با پروژه بهره وری از گورستان تازه تدارک دیده شده لعنت آباد یا «گلزار خاوران» نبش قبر شدند و به آنجا منتقل گردیدند. 
گلزار خاوران که چسبیده به مسگرآباد است محوطه ای است که دو گور جمعی حدود ۶۰ متر در آنجا در دو قطعه شمالی و شرقی  کشف و شناسایی شده است. گورستان مسگرآباد در جنوب شرقی تهران واقع شده ست. و سال هاست خانواده جان بر پیمان گذاشته ها، در روزهایی بخصوص گرد هم می آیند و در آنجا به برگزاری مراسم و سرودخوانی می پردازند.
جمهوری اسلامی از نصب هرگونه تابلو و نشانه ای در آنجا خودداری کرده است. با گردهم آیی خانواده ها مخالفت می کند و آنها را در حین برگذاری مراسم مورد حمله قرار می دهند و عده ای را به باد کتک می گیرند تا متفرق شده و محل را ترک گویند؛ و همه ساله تعدادی از خانواده ها را برای بازجویی و سوال و جواب احضار می کنند.
در سال ۱۳۸۴ خورشیدی طرح ساماندهی و بازسازی خاوران با مقاومت خانواده ها روبرو شد. آنها طی بیانیه ای اجرای طرح را در گرو این دانستند که نام و نشان، چگونگی و زمان اعدام و محل دفن جان باخته گان روشن شود. این طرح مسکوت ماند؛ و حدود ۲ سال است از تبدیل خاوران به پارک و فضای سبز سخن گفته می شود که با مقاومت خانواده ها و بازماندگان روبرو بوده است.
بر اساس گزارشات موجود، حکومت کلنگ ویرانی بر خاوران زده و با بولدوزرهایش درصدد است نشان های به جای مانده از جنایات خویش را از میان بر دارد. بازسازی این اماکن با این هدف دنبال میشود که زمین را از نام و یادشان پاک کنند. سرکوب گران اسلامی تصمیم دارند، “خاوران” این خاک خوب که نمادی از مبارزه و مقاومت یک نسل در یک دهه است را از میان بردارند تا ابعاد جنایات مشخص نشود؛ آثار به جای مانده از جنایت رخ داده پاک شود و دیگر سرود سر آمد زمستان در آن قطعه شنیده نشود.
با گذشت دهه ها آمار واقعی و محل اعدام شدگان که بسیارشان حکم به آزادی داشتند؛ مشخص نشده است. در حال حاضر اسامی ۵۰۰۰ – ۴۰۰۰ از اعدام و حلق آویز شده گان در سال ۱۳۶۷ انتشار یافته است. آنها که در ۱۳۶۷ اعدام شدند؛ در بی دادگاههای اسلامی محکومیت زندان گرفته بودند. کشتار ۶۷ قتل عام زندانیان سیاسی بود و جنایت بر علیه بشریت. بدین سان جمهوری اسلامی (ضد انقلابیون) قصاص شرکت در انقلاب ۵۷ را کرد.
اکنون، با پی گیری و درخواست خانواده بازماندگان، فعالان سیاسی و دانشجویان، سازمان عفو بین الملل و دیده بان کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد ضمن محکوم کردن این اقدامات از دولت ایران خواسته اند عملیات خود را متوقف کنند؛ و خاوران، تاریخ زنده و سند محکم تا مشخص شدن ابعاد جنایات دست نخورده باقی بماند.