فرداهای پس از رفراندوم کردستان

رفراندوم کردستان عراق بیشک جای پیشتبانی بود .
مردم کردستان گام و یا گامهای بزرگی برای رسیدن با خواست بر حق تعیین سرنوشت خود که از دیر باز برایش قیمت بسیار و سنگین پرداخته اند،  برداشتند.
جای حرف نیست که برای هر انسان آزاده و مدرنی بدیهی است که خود را در این شادی شریک بداند.
و چه خوشا از شعف این  مردم!

علیرغم تهدیدات سه دولت، ایران، ترکیه و عراق که  مطرح است، به احتمال بسیار زیاد امکان تعرض و لشکر کشی  به خاطر تناسب قوای موجود در منطقه این مسئله منتفی است.
و این دقیقا به خاطر این است که این کشور ها از انجام اینکار ناتوانند و گرنه در غیر این صورت یعنی داشتن قدرت ابا نمیداشتند، این را  کارنامه پر از کشتار دستجمعی و جنایات شان در طول لااقل صد سال گذشته گواهی میدهد.
اعلام استقلال هم که مسئله ای پروسه ای است و تابعی است از تناسب قوای تمام طرفین ذینفع و مسئله تناسب قوا هم این جا حرف آخر را میزند.

فاکتور مردم!

فاکتور بسیار مهمی که در این بازی تناسب قوا موقعیت حکومت اقلیم را در تمام این پروسه  بالا میبرد رابطه اش با مردم است.
در روزهای آینده و به زودی بعد از اینکه نتایج پیروزمند رفراندوم، و سرور و شادی کنونی فروکش کند ، مسئله نان و آزادیهای سیاسی و اجتماعی بیشتر از گذشته مطرح میشوند.
در آینده  ، توقعات مردم با جدیت بیشتری به میدان میآید ،  دیگر حکومت اقلیم نمیشود چون گذشته جوابگوئی به خواست نان و آزادی را به بهانه وجود دولت عراق ،  به روال تاکنون پشت گوش اندازد و به آن بی اعتنایی کند.
اگر حکومت اقلیم برای فساد و رانت و حزب سالاری تاکنون کاری نکند، اگر در جهت بی حقوقی کارگران و زنان، و در زمینه آزادیهای فردی و اجتماعی قدمهای اساسی بر ندارند و در فکر بنیاد زیر ساخت های اجتماعی نباشد ، به احتمال زیاد این حکومت با اعتراضات به مراتب اجتماعی تر و قدرتمند تری روبرو میشود.
ما به ازای این وضعیت باعث میشود که حکومت اقلیم حمایت مردم را از دست میدهد، و مسئله از این فراتر رفته این نارضایتی به بخشهای دیگر کردستان سرایت میکند و سبب افول محبوبیت این حکومت میشود.
در سطح بین المللی هم این وضعیت انعکاس یافته و به وجه این حکومت ضربات جدی خواهد زد.
در ادامه قدرت مانور حکومت اقلیم هم در میان مردم ، هم در سطح منطقه و هم در ابعاد بین‌المللی به شدت افت میکند که  این به سهم خود دولتهای ایران، ترکیه و عراق را به موقعیت بالا دست پرتاب می کند که راه استقلال و جدایی احتمالی را اگر نه منتفی ولی به تعویق می اندازد و با مشکلات فراوان روبرو میکند.
علاوه بر این به پیشرفت مبارزات مردم منطقه و بویژه کردها لطمه جدی میزند.
این وضعیت مسئولیت حکومت اقلیم را بیشتر میکند که به سرنوشت آزادیخواهی و حقوق کردها در هر چهار بخش به طور بسیار جدی توجه کنند.

بطور خلاصه :

رمز موفقیت وجود و تکوین کردستان مستقل در گرو این است که حکومت اقلیم به مسائل بالا چگونه جواب میدهد.
اگر این حکومت نمونه خوب و الگوی رضایتبخش بدست دهد  در جهت عدالت اجتماعی، حکومتی سکولار و غیر قومی و غیر مذهبی قدم بردارد. برابری زن ومرد را جدی بگیرد در میان مردم عراق هم محبوب میشود و حمایت این قدرت اجتماعی حکومت اقلیم را  از آسیب پذیری دور نگاه میدارد.
این وضعیت بویژه  در میان مردم کردستان ها و بویژه ایران سمپاتی اجتماعی آنچنان وسیعی را درست میکند که میزان اهرم های فشار ایران را هم محدود میکند.

امیدوارم که این تمایل بطور جدی و در عمل در حکومت اقلیم خود را نشان دهد و به الگویی برای دیگران که آن را “کپی” کنند.  آنگاه بسیارند انسانهای شرافتمندی که از دور و نزدیک دست یاری شان را دراز میکنند و توانائیهای خودشان را در پیکر این جامعه زجر کشیده تزریق میکنند و آنرا به سوی استقلال،  بهروزی و آبادی سوق میدهند.
ح.ش ۲۰۱۷