شمس الدین امانتی
احمد در کشور سوئد به دنیا آمده و اکنون ۵ سال سن دارد. سرگرمی هایش درمقایسه با هم سن و سالانش بسیار متفاوت است. روزانه در حین بازی با رفقایش دهها گلوله زمینی وهوائی را با وسائل بازی و سرگرمی کودکانه اش با درآوردن صدای انواع و اقسام اسلحه های کشنده و نا شناس در تفکر کودکانه اش را به طرف هم بازیهاش شلیک میکند. میدانید چرا؟ فامیل این کوچولوی ما لبنانی است.
در دنیای وارونه و نابرابر، در نظام گندیده سرمایه داری و گردانندگان خونخوار این جامعه مملو از ستم و بیعدالتی تو گوئی روزانه برای بقایی خود گوانتاناموی جدیدی را برای احمد ها تدارک می بینند؟
احمد هنوز به لبنان سفر نکرده، اما دارای فرهنگی لبنانی اصیلی است که انگار سالها با رنج ومشقت ناشی از یورشهای بی امان سربازان اسرائیلی وبمب افکن هایشان از نزدیک آشناست. مادرش اهل یکی از کشورهای اروپائی است. اما او دوست دارد بیشتربه زبان سوئدی وعربی حرف بزند. متأسفانه احمد در تفکر کودکانه و با هوش خود بیشترین نیرویش را در کودکستان و منزل به خاطراتی اختصاص داده که پدرش سالیان طولانی شاهد جنگ و یورش نیروهای فاشیست و سرکوبگر ارتش اسرائیل و ارباب امپریالیست آن آمریکا در منطقه خاورمیانه بوده است.
اکنون سرنوشت اسفبار پدر احمد را بشنویم. او حد اکثر١٠ساله بوده که خانه آنها در لبنان توسط بمب افکنهای اسرائیلی با خاک یکسان شده است. مادرش و تعداد دیگری از اقوامش، در این حمله وحشیانه جان خود را از دست داده اند. پدر این خانواده نیز توسط نیروهای اسرائیلی دستگیر میشود. پدر احمد به کمک عمویش از همان ١٠ سالگی سرپرستی دو خواهر وبرادر کوچک خود را به عهده میگیرد. پدرشان بعد ازچند سال اسارت به نزد آنها برمیگردد. برادر وخواهر بزرگتراو که در سوئد اقامت داشته اند، پدر احمد و خواهر و برادرش را به سوئد نزد خود می آورند. پدر احمد بعد از چند سال اقامت در سوئد ازدواج کرده و اکنون دارای سه فرزند است. پدر احمد طی این ۵ سال که از عمر احمد گذشته مرتبآ از وضعیت خود و خانواده اش در لبنان و چگونگی کشته شدن افراد خانواده اش، برای فرزندش سخن گفته است. سال ٢٠٠۵، فیلم زو زو به کارگردانی یوسف فارس که خود نیز اهل لبنان و بزرگ شده سوئد است به زبان سوئدی در سوئد به نمایش گذاشته شد. در این فیلم صحنه هائی از جنگ لبنان و اسرائیل دیده میشد. احمد چند بار به همراه عمویش نوار ضبط شده این فیلم را نگاه کرده است. مجموعه این عوامل، آن چنان تأثیر مخربی در ذهن احمد بجای نهاده که از او جنگجوی کوچولوئی ساخته که جز تیراندازی و کشت و کشتار به چیز دیگری نمی اندیشد. تعریفی واقعی از مصیبتهائی که در لبنان بر سر مردم آن کشور از جمله خانواده پدر احمد آمده و همچنین تأثیر نمایش فیلم زو زو که گوشه ای از حقایق جنگ لبنان در آن بیان شده، عامل این همه خسارت روحی برای احمد ۵ ساله بوده است. درهفته دو روز یک روانشناس ساعتها با او سر و کله میزند، تا بلکه فکرش را از مقوله جنگ و کشت و کشتار منحرف کند، که متاسفانه تا بحال موفق نشده است. زیرا وقتی احمد به منزل بر میگردد دوباره در آن جو و فضا قرار میگیرد که روزانه به نظاره حوادثی می نشینند که خود ما از تلویزیون و رسانه های گروهی از یورش اخیر ارتش اسرائیل به نوار غزه و کشتن مردم بی دفاع شاهد آن بودیم. کشتاری که تنها در میان کودکان کمتر از ١٨ سال۴٠٠ قربانی برجای گذاشت که بی شک دهها و صدها کودک دیگر نیز همچون پدر احمد در ایام کودکی، والدین یا اقوام نزدیک یا دوستانی را از دست داده اند که تآثیرات و عوارض روحی باقی مانده از آن، از مضرات چنین ضایعات روحی برای احمد و پدرش کمتر نخواهد بود. معلم روانشاس احمد اسباب بازیهای زیادی از نوع حیوانات گوناگون در اختیار احمد کوچولو می گذارد تا روحیه وی را بسنجد. اما هر بار احمد شیر را انتخاب میکند زیرا این حیوان جهت حمله به سایر حیوانات در جنگل معروف است. احمد از این حیوان برای حمله به دیگر حیوانات که از همان روحیه انتقامجویی ایشان ناشی میشود استفاده میکند.
هم احمد و هم پدرش هر دو بی گناه و قربانی هستند. احمد تحت تاثیر محیط خانواده و بویژه پدرش و پدر نیز خود قربانی جنگ و سرکوب ارتش جنایتکار اسرائیل و گروههای مرتجع بنیادگرایی اسلامی است که به چنین سرنوشتی دچار شده است نه تنها احمد بلکه پدرش نیز بعنوان یک قربانی جنگ لبنان نیاز به روانپزشک دارد. البته نه تنها ایشان و فرزندش، بلکه تمام قربانیان جنگ و خشونت و خونریزی نیاز به آرامش و بازسازی روحی و جسمی و روانپزشک دارند که قربانی دست اقلیت ناچیزی جنایتکار جنگی از قبیل جورج بوش، تونی بلر، اهود باراک، اولمرت و دیگر سران کشورهای امپریالیست و دولتهای سرکوبگر امثال جمهوری اسلامی در جهان وارونه امروزی هستند که تعرض به آزادی، برابری و حقوق انسانها را در زرورق شعار کاذب "دمکراس" و " امنیت ملی" و یا محاصره اقتصادی و جنگ ویرانگر بر بشریت تحمیل می نمایند. غزه و کشتار بیرحمانه فلسطینیان درهفته های اخیر نمونه بارز چنین نسل کشی و توحشی بود.
ترور و بنیادگرایی، غده های بدخیم سرطانی هستند که ازجسم مملو از عفونت و ویروس نظام ضدانسانی سرمایه داری بوجود می آیند. این ویروس نه مرز، نه جنسیت، نه سن وسال، نه نژاد، هیچکدام را به رسمیت نمی شناسد و تنها دنبال قربانی گرفتن است. هرچند احمد کوچولو اکنون در یکی از کشورهای پیشرفته سرمایه داری امروزی (سوئد) زندگی میکند که نسبت به بسیاری از کشورهای جهان، بویژه کشورهای اسلام زده، برای کودکان و رعایت حق و حقوق آنان قابل مقایسه نیست، اما متأسفانه جهان کودکانه او همچنان لبنان و جنگ و کابوسهای آن است که زاده و گرفتار دست امپریالیسم آمریکا و فرزند خلف آن اسرائیل، حزب الله لبنان، جمهوری اسلامی، حماس، القاعده و سران فاسد عرب میباشد.
ایا احمد کوچولو از کابوسی که در آن گرفتار شده، رهایی خواهد یافت؟ یا همچو
ن برخی از جوانان خارجی تبار که در کشورهای دیگر اروپایی و غربی زندگی میکنند و بعنوان "کله سیاه" و "بیگانه" روزانه دهها بار تحقیر میشوند، به اشتباه و از سر یآس و ناامیدی به دام گروههای آدم کش و تروریست اسلامی افتاده و روانه عراق و افغانستان می شود و در بمباران با آخرین سلاحهای مدرن و مرگبار کشته میشوند، این را آینده مشخص خواهدکرد.
اما آینده احمد و چنین کودکانی، بویژه درفلسطین، لبنان، عراق، افغانستان و … که متأسفانه بسیار تیره به نظر میرسد، هرچه باشد، باید بطور جدی به فکر کودکانمان (که بورژوازی ریاکارانه آنان را "آینده سازان" نام می نهد و در بمبارانهای اخیر از جمله نوار غزه بیشترین قربانیان از این آینده سازان بود)، وآسیب پذیری آنان در جهان وارونه کنونی باشیم تا ازاین بیشتر قربانی جنگ طلبان و گروههای تروریستی نشوند.
٨ بهمن ٨٧