تعجیل نکن دوست عزیز
( پاسخ کوتاهی به سهراب ن. )
فرشید شکری
- سهراب گرامی، شما خواسته اید با آوردن نقل قول هایی از کلاسیک های مارکسیسم، به من و امثال من آموزش بدهید که رفرم چیست و رفرمیسم چه معنایی دارد، و اینکه قوانین دیالکتیک چه هستند!!! بحث من در بخشی از نوشته ی « به کدام سو؟ » این است: چرا نباید تغییر داد و به اصلاح بسنده کرد؟
در ضمن هر کس که با الفبای مارکسیسم آشنایی داشته باشد، میداند رفرم یا همان اصلاحات با رفرمیسم یا اصلاح طلبی بعنوان یک گرایش، از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
- شکی نیست، کمونیست ها از مبارزات کارگران برای رفرم و یا بهبود وضعیت کار و زندگی اشان دفاع میکنند. ولیکن اتفاقاً طبق همان نقل قولی که از لنین آورده اید یعنی « مارکسیست‌ها، برخلاف آنارشیست‌ها، مبارزه برای اصلاحات، یعنی اقداماتی را که بدون انهدام قدرت طبقه ی حاکم وضعیت زحمتکشان را بهبود بخشند، به رسمیت میشناسند. اما در همان حال با رفرمیست‌ها، که اهداف و فعالیت‌های طبقه ی کارگر را بطور مستقیم یا غیر مستقیم به کسب اصلاحات محدود میکنند، به قاطعانه ترین مبارزه دست می‌زنند. رفرمیسم فریب بورژوایی کارگران است، که به رغم بهبودهایی در این جا یا آن جا، تا زمانی که سلطه ی سرمایه وجود دارد همچنان برده ی مزدی باقی خواهند ماند. »، مشکل من با کسانی است که لنین با دقت تمام در موردشان سخن گفته و به نقدشان نشسته است.
- پاراگراف دیگری از جزوه ی مارکسیسم و رفرمیسم یادآوری کرده اید که میگوید: « مارکسیست‌ها به طور خستگی ناپذیر کار می کنند، از هیچ “امکانی” برای به کرسی نشاندن رفرم‌ها و بهره برداری از آن‌ها غافل نمی شوند، محکوم نمیکنند، بل که با حمایت، با نهایت مرارت، قدم‌هایی از رفرمیسم فراتر رفتن را در ترویج، تهییج و مبارزه اقتصادی توده‌ایی و غیره تهیه می بینند. » اینهم کاملاً درست است. میخواهم بگویم جدل روی هیچکدام از این عبارات درخشان نیست.
- همچنین، قانون سوم دیالکتیک یا همان تغییرات دیالکتیکی کمی به کیفی و به عبارتی جهش هم دقیق است. البته اینکه رفرم و انقلاب بر مبنای آن حرکت میکنند، از نظر من در چند جمله نمی توان بحثی اثباتی ارائه داد و باید کلی حول آن صحبت کرد. در ضمن میتوان روی هر یک از مفاهیم فوق که کتابها، جزوه ها و مقالات زیادی در موردشان به رشته ی تحریر درآمده اند، مفصلاً نوشت و بحث کرد. مابقی بحث شما از نظر من ایرادی ندارد.
موفق باشید