کامران مزین
تلویزیون فارسی بی بی سی در حالی کار خود را شروع کرده است که همین چند روز اول کلی حرف و حدیث را پشت خود احساس میکند.از نگاه اول و غیر سیاسی و بدون خطو جهتگیرهای خودمان اگر بنگریم از انجا که ما سالهاست چیزی به نام برنامه سازی تلویزیونی و حرفه ای یا ندیدیدیم یا اسیر پخش برنامه های دولتی جمهوری اسلامی بودیم برنامه های این رسانه تازگی خاص خودش را دارد.
از نظر برنامه سازی و جذابیت بصری تا حالا کمترین تلویزیونی به پای برنامه های جدید انها میرسند.و صد البته نمیتوان کتمان کرد که که راه را برای ارتباط با مردم به خوبی باز نموده.همین بس که تنها با ارسال یک پیام کوتاه با شما تماس میگیرند و شما میتوانید نظرتان را به صورت زنده ابراز کنید و دیگر از هزینه های گران تماس با خارج از کشور و ترس از وزارت اطلاعات در امان بمانید.از این منظر عالی است و مرا هم به وسوسه انداخته است که روزی تماس بگیرم.اگر بخواهید خبر های دنیا را مشاهده فرمایید خبرنگاران انها در همه جای دنیا حضور دارند و بر خلاف رسانه های دولتی امریکا و جمهوری اسلامی خودمان کمتر سعی میکنند دولت انگلیس را تبلیغ و بهترین مکان برای دموکراسی جای بزنند.کاری ندارم که بعضی شعارهای انها درباره اینکه ما همه جا با شما هستیم مرا یاد پیامهای بازرگانی دروغین تلفن همراهای ایران میرساند اما به هرصورت از نظر اطلاع رسانی زنده کم نقص نشان میدهد. امااین تمام ماجرای این شبکه نیست.شبکه بی بی سی اما برخلاف شعارش مبنی بر اطلاع رسانی صرف یکی از جهت دارترین رسانه های تاریخ است.در همه برهه های مختلف این رسانه خط و جهت مشخصی را دنبال کرده. از نظر سیاسی همان مدل تکراری رادیویی خود را دنبال میکند.همان رادیویی که ان را به ایت الله بی بی سی تشبیه میکنند.همان کارشناسان شبه دوم خردادی مثل بهنود و سلامتیان و صادق صبا و فرخ نگهدار ,تعریف انتخابات ایران به انتخاباتی داغ و جنجالی و انتخابات, تحلیل مسائل غزه با طرفداران حماس و اسراییل که هیچگاه تمام واقعیت را نمیگویند به اضافه خبرهای دست چین و سانسور شده دنباله کارهای بی بی سی است.در این چند روز نه خبری از دانشجویان شیراز بوده و نه حتی بهاییان دستگیر شده که مبادا حرف جمهوری اسلامی درباره بهایی بودن مدیران ان درست باشد .بازهم حاضرند با وجود کلی توهینهای ظاهری وزارت اطلاعات در ملا عام از انها ,با سران جمهوری اسلامی مصاحبه بکنندولی مخالفان را نادیده بگیرند.در مورد نظر سنجیها هم بایدتنها بگویم متاسفم.از نظر سنجی انها ۵٢ درصد مردم طرفدار دولت هستند.۵٠ درصد بمب اتم و ٩۴ درصد انرژی هسته ای جمهوری اسلامی را میخواهند.۵٢ درصد از زندگی راضی هستند و یک درصد از شرایط سیاسی و عدم ازادی در جامعه ناراحتند.امار شدیدا بودار است.فکر نکنم هیچگاه در سطح خیابان و تاکسی و صفهای حضور مردم حضور داشتند.یا یکبار به در مجتمعای قضایی اماده باشند که سطح نارضایتیها را ببینندتنها به نظرم حضور در حزوه علمیه قم و تشکیلات بسیج میتواند چنین اماری را رقم بزند
.فیلم دماغ به سبک ایرانی هم به صورت مشخصی توهین به جامعه و جوانان ایرانی و به طور کل مد پرستی است.جایی که کارگردان از خانم دکتر جراح میپرسد فرق جوانان امروزی با جوانان زمان جبهه چی بود و او از فداکاری ان جوانان جبهه و سوسولی امروزیها میگوید.این درجه خواست و علاقه برای رسیدن به جوانان مدل دهه شصت چیست؟ایا دوران سیاه زیر تانک رفتها و هل دادن جوانان و بردن زیر سیزده ساله ها به جبهه باید تکرار شود؟همان خواستی و علاقه ای که انصار حزب الله و جمهوری اسلامی هم عاشقانه دنبالش هستندو همیشه به مردم ما ان را اشاره میکنند تا دوباره فشارو تهدید را دنبال کنند.مشخص نبود کارگردان چرا سعی نکرد از نگاه غربی و علمی به نقد جراحیهای بینی بپردازد.چرا از موضوع فداکاری و گذشت رفت جامعه ایرانی را بی شخصیت جلوه بدهدکه برای خودنمایی چسپهای بعد از عمل میگیرند؟این از جراحی بینی امابرنامه "کار کار انگلیسهاست" که نام اصلیتر برنامه "هیچ کاری کار انگلیسها نیست" باید نام بگیردبه طور کامل سعی دارد که اب پاکی روی همه کارهای انگلیسیها در ایران بریزد.از کودتای سوم اسفند سید ضیا بگیرید که مدعی میشود انگلیسها خبر دار نیستند.تا ظهور و سقوط پادشاهان پهلوی که اصلا ان کار شوروی بود و ماجرای استخراج نفت که دولت انگلستان اگر نبود ایرانیها یک کارخانه سیمان هم نمیزدند و ۲۸مردادکه دلارهای امریکایی بیشتر کمک کرد و انقلاب که به طور کل بی بی سی هیچکاره بود وهمه و همه دولت فخیمه انگلستان را بیگناه ذکر میکنند.سند همه ماجرا هم فیلم طنز دائی جان ناپلئون است.در حالی که خودش با فرضیات دائی جان ناپلئونی میخواهد بیگناهی انگلیسها را ثابت کند.در جایی میگوید ما فکر نمیکنیم دولت انگلستان میخواسته خودش را به مردم تحمیل کند. یا تنها یک ذهنیت بود که چنین میگفت .عجب سند محکمی !
این بخشی از ارمغان بی بی سی جدید است.به نظرم هرچه بیشتر هم میرویم جهت گیریهای انها بیشتر مشخص میشود وبیشتر روی اعصاب ملت راه میکند.و من فکر نمیکنم بتواند به نتیجه قابل ملاحظه ای با این سبک کار و خط و جهت به بار بیاورد .زمانی بود که این یک رسانه بود و بس و خبرها تنها از انجا به گوش همه میرسید.به طوری که در انقلاب ۵۷ بسیاری ابتدا ان را میشنویدند و بعد بر اساس ان تصمیم میگرفتند.امروزه با تعدد رسانه ها این رسانه نمیتواند با دستچین کردن خبرها و نظر سازیهای مورد علاقه اش و جهت گیریهای نه چندان جالبش در سطح جامعه تاثیر قوی بگذارد.