انتخابات عمومی بریتانیا در ۸ ژوئن، در فضایی مملو از تبلیغات داغ انتخاباتی، تبلیغاتی اساسا بر سر آینده خود جامعه بریتانیا، نه از زاویه منافع سرمایه که از منظر منافع شهروندان تحت حاکمیت احزاب سنتی، برگزار شد. در این انتخابات خانم می، رهبر حزب حاکم، حزب محافظه کار، بعنوان برنده انتخابات، بزرگ ترین بازنده تعرض پائین بود. کسی که با توهم نسبت به تسلیم کشیده شدن شهروندان در هراس از آینده بدتر، با سرمایه گذاری بردامن زدن به احساسات ناسیونالیستی ”بریتانیا کبیر“ و دمیدان در آتش کینه و نفرت ملی و مذهبی در اروپا، و به امید تداوم تعرض هرچه بیشتر به رفاه و آزادی های مدنی و سیاسی، انتخابات زودرس را فراخوانده بود، دست از پا دراز تر، ”نه“ قاطع و محکمی از پائین دریافت کرد.
حزب خانم می، هرچند که بیشترین کرسی های پارلمان را بدست آورد، اما با از دست دادن کرسی های زیادی و به بیرون پرتاب شدن تعدادی از وزرای کابینه اش، از حزبی که با اکثریت در قدرت بود، به حزبی تضعیف شده، که به اندازه کافی کرسی برای تشکیل دولت ندارد، به حزبی که با همان معیارهای خود مشروعیت و اعتبار حکومتی ندارد، تبدیل شد. حزب محافظه کار بریتانیا، پس از این انتخابات بحران های جدی تری پیش رو دارد.
بعلاوه و مهمتر، در این انتخابات رهبر چپ و سوسیالیست حزب کارگر، جرمی کوربین، با کسب کرسی های بیشتری و جلب اعتماد میلیون ها جوان رای دهنده، عروج کرد. کسی که از پشت باطلاق لجن مالی ها و پروپاگاندهای متعفن شخصیت های گنددماغ حزب محافظه کار، و علیرغم پشت پا گرفتن های ممتد الیت سیاسی حزب خودش، حزب کارگر، بعنوان نماینده اعتراض و مطالبات محرومین به بالا پرتاب شد. حزب کارگر بریتانیا به همت محبوبیت شخصی رهبر سوسیالیست اش، با مانیفست اقتصادی تعرض به سودآوری عنان گسیخته سرمایه و پاسخ به گوشه ای از رفاه و امنیت و بهبود زندگی طبقه کارگر و اقشار محروم جامعه، بعنوان بزرگ ترین حزب جهان متمدن و قوی ترین شخصیت سیاسی اروپا، رسما به میدان جدال بر سر کسب قدرت سیاسی، وارد شد. هرچند حتی خود حزب کارگر بریتانیا این حقیقت را انکار نمی کند که، خانم می را نه حزب کارگر بریتانیا، که جنبش رادیکال چپ و طبقه کارگر بریتانیا، عقب زد! این دستآورد مهمی است.
تا امروز، هنوز سرنوشت دولت، شکل دولت، امکان اتحاد حزب محافظه کار با حزب دست راستی مذهبی و عقب مانده ایرلند شمالی، حزب ”اتحادگرای دموکراتیک“، ناروشن است. اما آنچه که روشن است، تضعیف چشم گیر حزب محافظه کار و گرایش راست افراطی در جامعه و در ساختار سیاسی بریتانیا، تقویت چپ، گرایش سوسیالیستی و مترقی، و چرخش مهمی است که در میدان اصلی سیاست در بریتانیا و در اروپا، رخ داده است.
انتخابات در بریتانیا، پس از انتخابات در فرانسه، کابوس خاورمیانه ای شدن اروپا، شقه شقه شدن اروپا با دولت های ملی، مذهبی، راست و مرتجع را موقتا از دورنمای آینده، حذف کرد. دورنمایی که تنها با تعرض بیشتر به راست، با پیشروی هرچه بیشتر جنبش سوسیالیستی و کمونیستی طبقه کارگر، میتواند تماما محو شود. از پیش معلوم بود که جوامع متمدن غربی، در مقابل تعرض جریانات سوپر راست و ارتجاعی، قد علم خواهد کرد و از دستآوردهای متمدنانه و عدالتخواهانه خود دفاع خواهد کرد.
از پیش معلوم بود که جوامع اروپایی، در انحصار جریانات راست و سوپر ارتجاعی نیست! در این انتخابات عدالتخواهی سوسیالیستی، گرایش چپ کارگری، چپ اجتماعی و رادیکال، عروج کرد و به فاکتوری در معادلات اروپا تبدیل شد. حزب کارگر بریتانیا، نه یک حزب کمونیستی است و نه یک حزب سوسیالیستی! با این وجود، جدالی که از پائین این حزب را تصرف کرد، تلاشی که گرایش چپ و سوسیالیستی مانیفست اقتصادی عدالتخواهانه رهبر خلاف جریان این حزب را تحمیل کرد، آینده تقابل گرایشات درونی این حزب، و آینده این حزب را هم در هاله ای از ابهام فرو برده است. انتخابات بریتانیا، فاز و فصل جدیدی از تقابل های طبقاتی در غرب است. فصل جدیدی از تقابل طبقاتی به نفع جنبش سوسیالیستی طبقه کارگراست. باید به استقبال آن رفت. روزها و هفته های آتی، روزهای بهتری است.
۱۲ ژوین ۲۰۱۷
—————————————————————————————————
مطالب قدیمی تر مربوط به تحولات سیاسی بریتانیا
اقتصاد بریتانیا بر سر دوراهی
۳۰ مه ۲۰۱۷
————————
با اتحاد زنده می مانیم، در انشقاق فرو می ریزیم!
۱ فوریه ۲۰۱۷
————————
بریتانیا در جستجوی ناجی
۹ بهمن ۱۳۹۵
————————
در غیاب کمونیسم! در انتظار کمونیسم! در حاشیه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا
۲۷ ژوئن ۲۰۱۶
————————
خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، شروع تحولات عمیق تر سیاسی و اقتصادی در این قاره و در جهان!
۲۴ ژوئن ۲۰۱۶
————————
دولت و مجلس جدید بریتانیا
۱۰ مه ۲۰۱۵
————————
بریتانیا و موج برگشت.
۱۴ سپتامیر ۲۰۱۵
————————
دمکراسی در سراشیب، در حاشیه انتخابات رهبری حزب کارگر بریتانیا
۲۲ اوت ۲۰۱۵
————————
انتخابات بریتانیا، معضل ورشکستگی دولت
اول مه ۲۰۱۵
————————
اوضاع سیاسی جهان و روندها
۸ فوریه ۲۰۱۵