احمد زمانیان

باتشدید بحران اتمی ایران،غوغایی بی سابقه برصحنه دیپلماتیک جهان سایه انداخته وبه موضوع مهم رسانه ها بدل شده است. اظهارات روزهای اخیروزیرامورخارجه فرانسه روح تازه ای دراین مباحث دمید: کسی که درواقع ازتجربه طولانی مواجهه بابحرانها بهره مند است،خاصه زمانیکه  ازسوی سازمان ملل عهده داراداره امورکوسووبود.پیش ازاین نیزسمت گیریهای رئیس جمهوری جدید

فرانسه دردوره کارزارانتخاباتی اش خبرازوخامت بحران ایران میداد.حال پرسش این است که آیا حقیقتا،چنانچه اخیرأآقای سرکوزی گفته است،درمواجهه با این بحران ماصرفأ بادوگزینه

روبروهستیم: یا دستیابی ایران به بمب اتمی یا بمباران ایران"؟ولی راه سومی هم وجود دارد.
همانند بسیاری ازمبارزان داخل کشورم اعتقاد راسخ دارم که مساله اساسی مردم ایران نه ادامه غنی

سازی اورانیوم است ونه ماجراجویی های رژیم اسلامی.آرزوی عمیق اکثریت بزرگ مردم ایران آزادی وبرابری حقوق بشر،جدایی دین ازدولت رفاه،کاروامنیت اجتماعی است.
اگرمردم ایران فرصت بیان آزادانه آرزوهایشان راداشتند،درستی واعتباراین نظربرهمه جهانیان ثابت

میشد.اما،مردم ایران،همانند دیگرملتهایی که چنین تجاربی رادرطول تاریخ پشت سرگذاشته اند،اسیریک دیکتاتوری دینی هستند وامکان بیان آزادانه آرزوهایشان راندارند.با این حال،وضعیت جهانی

امروزمیتواند مردم ایرن رادررهایی ازاین اسارت یاری کند.سمت گیری سیاست خارجی فرانسه درماههای اخیرظاهرأ ازآن نشان دارد که تصمیم گیرندگان این کشور آگاهی تازه ای ازواقعیت امروز جامعه ایران کسب کرده اند.

به منظورانعکاس هرچه بهترهمین واقعیت است که میکوشیم توجه جهانیان را به صداهای سرکوب شده داخل ایران جلب کنیم تمام توان وانرژیمان متمرکزبرتحقق یک جنبش گسترده اتحاد ملی است که بنیادش رانافرمانی مدنی تشکیل میدهد.

چنین جنبشی چه درایران وچه دردیگرجاها نیازمند حمایت جامعه بین المللی است.جامعه بین المللی باید همانقدرنگران ازنقض روزمره حقوق بشردرایران باشد که ازبحران اتمی ،خاصه زمانی که

به گفته رهبران فرانسه مساله حقوق بشرازاین پس"الویت فعالیت دیپلماتیک این کشوردرجهان"بشمارمیرود.

آنچه مردم ایران ازگهواره دمکراسی وحقوق بشر،می خواهند نه جنگ ،که اعمال مجازاتهای هدفمند وگسترده علیه جمهوری ننگین اسلامی ایران تاقطع مناسبات
سیاسی واقتصادی با این حکومت وممنوعیت سفرفرستادگانش به خارج ازکشور است.
دراین مبارزه برای آزادی،ما به حمایت جامعه بین المللی نیازمندیم.اگرچه ازاتخاذ سیاست قاطعانه دولت های اروپایی درقبال جمهوری اسلامی خرسند باشیم.

تصریح میکنیم که جنگ فاجعه ایست که نخستین قربانیانش مردم ایران کارگران معلمان زحمتکش خواهند بود.برای اجتناب ازاین گزینه فاجعه بار،انتخاب مسیرسوم نیازی سرنوشت سازاست وباتمام توان ،با عزم واعتقادی راسخ،مشعلداراین راه خواهیم بود

وبیش ازهروقت به مبارزه مان برای استقراردمکراسی حقیقی درایران ادامه خواهیم داد.بی شک،تصمیم گیری درمورد نظام سیاسی آینده ایران برعهده ملت خواهد

بود.اما،تاآن روزوظیفه مان یافتن ساز وکارهای خروج ازبحران بیاری مردم وجنبش کارگری ودانشجویان رزمنده باکم ترین هزینه انتقال بسوی یک دمکراسی ویک دنیا بهتر..
زنده باد آزادی.مورخه بیستم ژانویه۲۰۰۹