یادداشت کارگری
پیرامون تشکیل اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار(ILO)
اعتراض ما پژواک صدای نیروی عظیم رنج و کارجامعه ما است
که نماینده ای ازخود دراجلاس سازمان جهانی کارندارند!
امیرجواهری لنگرودی
پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۶ برابر با ۰۸ ژوئن ۲۰۱۷
صد و ششمین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کاردر مقراروپایی سازمان ملل درکشورسوئیس شهر ژنو ازروزدوشنبه ۱۵خرداد(۶ژوئن) شروع شده وتا هفته بعد۲۶خرداد(۱۶ژوئن) ادامه دارد.
دراین اجلاس هیئت هایی نمایندگی از ۱۸۷ عضو این سازمان در سه سطح دولتی، تشکل‌های کارگری و کارفرمایی ازجای جای جهان شرکت دارند. یکی از این هیات ها ازایران و ازجانب جمهوری اسلامی است. ما فعالین و حامیان مبارزات کارگری در خارج از کشور به حضور این نمایندگان جمهوری اسلامی اعتراض می کنیم . چرا که درکشور ما ایران ، کارگران را به خاطر اعتراض صنفی شلاق می زنند، حقوق روزانه کارگران را ماهها و به موقع به آنان نمی پردازند و دست کارگران نیزدرجهت وصول به موقع حقوق ها به جایی بند نیست، برای این که حق تشکل مستقل را برای کارگران به رسمیت نمی شناسند و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی رژیم دائم تلاش دارند جلوی هرگونه فعالیت کارگران برای ایجاد تشکل های مستقل سندیکایی و اقتصادی آنان را بگیرند.
کسانی که به نام نماینده کارگران از میان تشکل های دست ساز نظام یعنی ” کانون عالی هماهنگی شوراهای اسلامی کار” ، ” هیات مدیره کانون عالی انجمن های صنفی ” ، ” هیات مدیره مجمع عالی نمایندگان کارگران ” جمهوری اسلامی توسط وزارت تعاون ، کارو رفاه اجتماعی برگزیده شده و دراجلاس سازمان جهانی کار شرکت می کنند، وابسته گان به همین جناحی از نظام اسلامی هستند. چه آنانی که به نام نماینده کارگر راهی می گردند، چه آنهایی که نماینده سرمایه دارها هستند، عملا تابع سیاست های دولت اسلامی می باشند.
در ایران طی همه این سالها، فعالین کارگری در کشور ما در معرض دستگیری، و شکنجه، یا به عنوان اخلال در نظم و امنیت ملی، به زندان کشیده می شوند. همین اکنون اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان ایران به خاطر دفاع از حقوق صنفی معلمان بند۳۵۰ زندان اوین بسر میبرد و از تاریخ دهم (۱۰) اردیبهشت ۹۶ دست به اعتصاب غذا زده ودروضعیت جسمی بغایت دشواری بسر می برد. دوباره علی نجاتی فعال کارگری سندیکای نیشکرهفت تپه را به دادگاه کشاندند، رضا شهابی هنوز زیر فشار نهادهای امنیتی بسر میبرد و امنیت زندگی اش در مخاطره است. محمود صالحی ۹ سال حکم گرفته، ابراهیم مددی و داوود رضوی از چهره های شناخته شده، سندیکای شرکت واحد تهران و حومه حکم دارند. آتنا دائمی فعال حقوق کودکان و زنان در زندان است. محمود بهشتی لنگرودی معلم حکم گرفته و جمعی از اعضای هیئت هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در مناطق مختلف کردستان حکم گرفته اند .فقط مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار در مورد حق تشکل و قرارداد های دسته جمعی نیست که درکشورما بی معناست. مقاوله نامه های ۱۳۸ و ۱۸۲؛ درباره حقوق کودکان ، حقوق برابرزنان و مردان در محیط کارو دیگر مقاوله نامه های سازمان جهانی کارهم اصلا معنا نداردحتی کار کودکان در ایران رسمیت داشته و ابعاد فاجعه باری دارد. همین چندی پیش دو کودک زباله گرد۷ و ۸ ساله افغان در کارگاه زباله جمع کنی در جنوب تهران زنده زنده سوختند. حقوق زنان کارگر به هیچ وجه مورد توجه نیست. در محیط های کار تفکیک های جنسیتی اعمال شده و زنان مورد تحقیر و سرکوب قرار می گیرند.
در حالی که سود سرشار معادن ایران به جیب فرماندهان سپاه و بسیج و رانت خواران همین رژیم ، بعنوان پیمانکار، سرازیر می گردد. معادن برای کارگران قتلگاه شناخته شده و ماهی و سالی نیست که با مرگ دسته جمعی کارگران معادن در محیط های کار ناایمن روبرو نباشیم. ایمنی محیط های کار بکلی بی معناست و وظایف قانونی اصلا پیگیری نمی شود. هنوز داغ مرگ دسته جمعی کارگران معدن یورت ازاد شهر تازه هست و هنوز مرگ جان خراش کارگران فولاد کهگیلویه وبویراحمد را فراموش نکرده ایم
همه ما شاهدیم که بعد ازانتخابات ریاست جمهوری ، موج تازه ای از حمله به سطح معیشت و ایمنی کار کارگران را شروع کردند . بساط بیگاری کشی از جوانان دانش آموخته بیکار را تحت عنوان طرح ” کارورزی” براه انداختند و می گویند که دانش آموختگان درگیر این پروژه، ازتیرماه ۱۳۹۶حدود ۳۱۰ هزارتومان بابت دستمزد خود خواهند داد که یک سوم حداقل دستمزدموجود بشمار می رود که تازه آنهم درحالی که حداقل دستمزد، خودش چندین برابر زیر خط فقربشمار می رود. در چهارچوب این طرح نیروی کار ارزان دانش آموخته گان دانشگاهی بیکاراز مقطع فوق دیپلم تا دکترا با ثبت نام درسامانه شناسایی می شوند و پس از شناسایی ظرفیت های اشتغال، این افراد به بازار کار معرفی می شوند و به صورت موقت، جایگزین نیروی کار موجود می گردد تا به نام مبارزه با بیکاری، رقابت بین ارتش ذخیره بیکاران با نیروی کار را دامن زنند تا هم دستمزدهای بیشرمانه حداقلی فعلی را بیشتر درهم بشکنند، هم ناامنی در محیط های کاررا افزایش دهند و هم پلان اشتغال زایی سالانه خود را بالا ببرند وبقولی برای حل سونامی بیکاران چاره اندیشی مدبرانه ای را پیش کشند!
طرحی که ازهرسو و ازجمله چهره های شناخته شده ابوابجمعی ” کانون های هماهنگی شورای های اسلامی” ازجای جای کشور، بطور روزانه در سطح سایت های دولتی مورد نقد قرار می گییرد و از آن به مثابه نقض ادامه طرح شکست خورده “استاد و شاگردی” و بعنوان” نقض بنیادین نیروی کار” و ” قانون کار” موجود یاد می گردد.
ازاینرواعتراض ما علیه حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در اجلاس ژنو، اعلام حمایت ما از داشتن حق تشکل مستقل و سراسری برای طبقه ما و همه آحاد اردوی کار، آزادی اندیشه و بیان، زندگی شایسته برای عموم مزدبگیران کشور، حق تجمع و گردهم آیی ها ، منع کار کودکان، برابری کامل جنسیتی، مطالبات بازنشستگان، پرستاران و معلمان سراسر کشور ما است که هیچ نماینده ای از خود در این اجلاس جهانی ندارند.
اعتراض ما درعین حال واکنشی هست به عدم توجه سازمان جهانی کار به یکی از مهم ترین وظایفش درکشورهای عضو که پیگیری نحوه رعایت مقاوله نامه های این سازمان باید شمرده شود .
اعتراض ما به مماشات طلبی مدیریت سازمان جهانی کار( آ.ال. او) ، درقبال سیاست های ضد کارگری جمهوری اسلامی و حضور نمایندگان امنیتی و اطلاعاتی رژیم در اجلاس سالیانه آن است .
اعتراض ما پژواک صدای آن نیروی عظیم رنج و کار جامعه ما است که هیچگاه در چنین مجالسی نماینده از جانب خود ندارند . ما تلاش مان پژواک صدای آنان است. برای روز ۱۳ژوئن فراخوان مشترکی از سوی نوزده تشکل مدافع حقوق کارگران از جای جای جهان داده شده است. فراخوان دهندگان در میدان ملل برابر اجلاس سازمان جهانی کار تلاش دارند پژواک صدای حق طلبی کارگران ایران باشند و این اعتراض همزمان در چندین کشور جهان هم صورت می گیرد. پشتیبانی و حمایت ازاین اقدامات می تواند راه گشای دفاع از مطالبات و خواسته های کارگران شمرده شود. در انجام این وظیفه نباید ازهیچ اقدامی خودداری ورزید!