ادریس دژبند
هدف از نوشتن این مقاله به نقد کشیدن سرمایه داری و دیکتاتوری اسرائیل که زندگی اسف باری را بر مردم عزه تحمیل کرده است.
در اول نوشتن لازم است بگویم که حمله اسرئیل فقط حمله به غزه نیست بلکه حمله به احساس و عواطف وابتدایی ترین حقوق انسانی مردم جهان است و هرکس که یک زره از انسانیت بو برده باشد این عمل اسرائیل را محکوم می کند، برای این است که ما شاهد اعتراض صدها هزار نفر در اقصی نقاط جهان هستیم ، از اروپا گرفته تا آسیا و آفریقاو… مردمان آزادی خواه به خیابانها ریخته اند و با حمل پلاکاردهای مرگ بر اسرائیل، جنگ را متوقف کنید خشم وانزجار خود را از حمله به غزه اظهار میکنند.
هر روز بر آمار کشته شدگان افزوده می شود ، بیمارستانها مالامال از کشته شدگان و مجروحین است و دولت اسرائیل با محاصره وبستن مرزهای فلسطین مردم عزه از نیازهای ابتدایی که خوراک و سوخت و پوشاک و مواد بهداشتی و دارو است جلوگیری کرده است و مدام بر آمار قرببانیان افزوده میشود.
بیشترین قربانیان این جنگ وحشیانه کودکان و زنان هستند، کودکانی که تمام آرزوهایشان بازیهای کودکانه، رفتن به مدرسه و … است، اما بایستی در این کشتارگاه سرمایه داری و ارتجاع کشته شوند و یا در این زمستان سرد و طاقت فرسا آواره و بی خانمان شوند و از آغوش گرم مادر بی بهره و دنبال جنازه پدر ، خواهر و یا یکی از اعضای خانواده شان سرگردان شوند، کودکانی که به جای جمع و تقسیم ریاضی بایستی توپ و خمپارهای نظم سرمایه که عزه را غرق خون کرده، را بشمارند و یا آمار کشته شدگان را به جمع و تقسیم کنند ، بجای هوای پاک بایستی دود بمبهای شیمایی و موشکهای مدرن را تنفس کنند ، بجای فوتبال درکوچه ها بایستی دنبال پناه گاهی بگردند که خود را از مرگ نابه هنگام نجات بدهند. نوشتن بیان کردن این گونه وحشیگیری تمام شدنی نیست.
شبهای غزه به شب خون تبدیل شده است، خیابانها همه سرخ در اتش ودود گشته اند ، خانه ها همه ویران وکانون گرم خانوادها از هم پاشیده است و این سهم مردمی است که بربریت سرمایه و ارتجاع مذهبی حق زندگی را از آنان سلب کرده اند، آیا در این میان سرمایه داران ضرری را متحمل شده اند، آیا آنان هیچگاه چنان فشار مرگ باری را تجربه کرده اند تا درد کودکانی که در نواره غزه شاهد کشته شدن خوانواده و یا هم بازیهایشان و یا زخمی شدن خود که لحظه لحظه به مرگ نزدیک میشوند را درک خواهند کرد؟ بی تردید بایستی بگویم آنان هیچکدام از این دردها حتی به فکرشان هم خطور نکرده است. سرمایه داری برای حفظ بقای خود حاضر است که مردمان زیادی را قربانی کند و بجز منفعت خود هیچ چیز دیگری را دنبال نخواهند کرد، این جنگ و کشتار وحشیانه نمونه بارز و ماهیت واقعی نظام سرمایه داریست.
در این دوره بحرانی نظام سرمایه داری جهانی که جهان شاهد آن است و ورشکستگی کارخانه های بزرگی که چرخه اقتصادی کشورهایشان بروی آن می چرخید و برای حل این بحران به چنین جنگهای احتیاج دارند تا دید افکار عمومی را از این سو به سوی دیگر بکشند. تا چند هفته پیش تمام خبرها رسانه ها همه بر روی این بحران جهانی متمرکز بود اما امروز حمله اسرائیل به نواره غزه در سرتیتر تمام روزنامه و سایتهاها به چشم می خورد و این گونه جنگها پایانی ندارد تا زمانیکه سرمایه داری در حال سوداندازی باشد حقوق انسانی مردمان جهان دست یافتنی نیست و نخواهد بود.
پس باید متحدانه در جهت سازماندهی اعتراضات و جنبشهای رادیکال و طبقاتی توده های ستم دیده جهان گام برداشت و اینچنین توان به عقب راندن سرمایه داری میسر خواهد بود. و بایسی در برابر این گونه یورش وحشیانه و غیر انسانی هیچ گاه آرام ننشینیم و از هیچ کوششی برای رهایی انسان از قید و بند نظام ناعادلانه و طبقاتی سرمایه داری دریغ نکنیم. برای مبارزه متحدانه و یکپارچه این نیروهای چپ و سوسیالیست هستند که بایستی بار سنگین سازماندهی و تشکل یابی جنبشهای رادیکال اجتماعی را به دوش بشکند و سعی در پیوند عمیق جنبش جهانی ضد جنگ و رادیکال برای مقابله با به خون کشیدن مردم بی دفاع جهان و مشخصا فلسطین مبارزه کنند.
این جنبش چپ و سوسیالیستی نیرومند است که توان مقابله با بربریت سرمایه داری را دارد.
Jan 2009
دی ماه ١٣٨٧