در حاشیه همکاری ۶ گروه و سازمان در کردستان ایران جهت تحریم انتخابات فرمایشی ریاست جمهوری و شوراها.
اخیرا از رسانه ها اینترنتی اطلاعیه ای مشترک جهت تحریم انتخابات فرمایشی ر.اسلامی از جانب ۶ گروه و سازمان در کردستان ایران پخش و آنطور که پیداست سُکان این اتحاد و همکاری را کومله، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران در دست دارد(چه بسا میدان دادن به کومله برای سخنگویی این اتحاد، مصحلتی بیش از جانب دیگر احزاب نباشد). فراخوان اخیر فقط یک همکاری جهت یک موضعگیری مقطعی نیست و معنای سیاسی خود را نیز از جانب احزاب مختلف منجمله کومله(سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) بدنبال دارد.
ما به خاطر داریم که:
– تعدادی از این جریانات آماده بودند که با رژیم بند و بست کنند و در گذشته بارها وارد مذاکرات مخفی با رژیم ایران شده اند، این احزاب عامل توهم پراکنی به این و یا آن جناح رژیم بودند، و با دشمنان رنگارنگ خلق کرد به سات و سودا پرداختند و …غیره. بارها و به اشکال مختلف چوب لای چرخ مبارزه انقلابی در کردستان گذاشته اند و تاکنون در مقابل وحشی ترین جنایات دولت ترکیه علیه مردم کردستان ترکیه و سوریه در سه سال گذشته سکوت نموده اند. در نتیجه سیاستهای غلط احزاب سهیم در قدرت اقلیم کردستان عراق و همپیمانانشان از میان احزاب اپوزسیونی کرد ایرانی، زیانهای جبران ناپذیری به جنبش انقلابی کردستان ایران و منطقه تحمیل شده است، و تاکنون مسئولیت این سیاستها و موضعگیری های غلط را از گذشته های دور و نزدیک به عهده نگرفته اند.
– نباید فراموش کرد که هیچ مبارزه ای در جامعه ایران بدونه مبارزه علیه مذهب دخالتگر(اسلام سیاسی در ایران) معنا و مفهوم نمی یابد. احزاب با ایدئولوژی دینی و پایه مذهبی، معنی خاصی دارد و در تناقض با مفاهیم دنیای متمدن، مدنیت و سکولار قرار دارد. پس همکاری با چنین احزابی، چه مفهومی را باید داشته باشد؟
– و به خاطر بیاوریم که کومله(سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) به دلیل اتخاذ سیاستهای درست در مقاطعی در قبال مسائل خاورمیانه بخصوص مربوط به کردستان سوریه در قبال جریانات دیگر از وجهه بالایی برخوردار گردید. بر بستر چنین برتری، همکاری با سازمانهای فوق به چه معناست، به غیر از کسب اعتبار از دست رفته برای برخی از این احزاب همپیمان جدید؟ آیا این اتحاد به معنای نزول از پرنسیب ها، نزول از حفظ صف مستقل طبقاتی و رادیکالیسم در کردستان، و نزول از تکیه بر کارگران و زحمتکشان به عنوان نیروی محرکه انقلات و تحولات آینده ایران و غیره نیست؟
اگر احزاب بایکوت کردن «انتخابات» را درست میدانند، که باید به فال نیک گرفت و از آن حمایت نمود، اما چرا حتما باید مسلتزم نشست و اما و اگر و شرط و شروط باشد. کار درست را نباید به همدیگر منوط نمود. در غیر اینصورت این اتحادها بسیار شکننده خواهد بود، مگر اینکه دیدگاهها به همدیگر نزدیک و دیگر بر استقلال حفظ منافع طبقاتی تاکید نشود! و در این مورد این کومله است که با عدول از سیاستهای تاکنونی خود به جریانات ملی گرا نزدیک میشود.
به یقین میدانیم، که سازمان کردستان حزب کمونیست ایران قویتر از «کومله ره نجده ران» و دیگر گروههای چپ در عراق نخواهد بود که در جبهه مبارزه ملی و در احزاب ناسیونالیستی دیگر در کردستان عراق ادغام شدند، و اکنون تماما با احزاب ملی و ناسیونالیستی همرنگ، بی خاصیت و فعالین زیادی در حاشیه و پراکنده گردیده اند. و دستاورشان هزاران مسجد در اقلیم کردستان و قتل ناموسی بیش از ۷- ۶ هزار نفر در طول ۲۶ سال حاکمیت اقلیم است.
روند این اتحاد و همکاری، قدم در راهی است که دیگران به اشتباه پیمودند. و گرنه سازمان کردستان حزب کمونیست ایران میتوانست به جریانات چپ دیگری علیرغم تمام کاستی هایشان تکیه کند. برخی از شخصیتهای چپ، نفوذ توده ای بیشتری از برخی از این احزاب هم پیمان را دارا میباشند. اما، اکنون انتخابات بهانه خوبی بود که قدم اولیه برای تعدیل از دستاوردهای تاکنونی چپ برداشته شود.
میتوان این موضوع را از زوایای مختلف بطور مفصل مورد بحث قرار داد. نگرانی از سرنوشت و آینده کومله به معنای نگرانی از دست رفتن دستاوردهایی است که در دو نسل مبارزه در کردستان در سایه رادیکالیسم و جنبش چپ و انقلابی بوجود آمد و علیرغم افت و خیزهای فراوان هنوز قشر وسیعی از چپ در کردستان سرنوشت خود را به کومله کمونیست گره زده اند. دخالتگری اعضا و کادرها این حزب و افراد مستقل و خارج از سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، در حفظ این دستاوردها و به یغما نرفتن آن تعیین کننده است.
شاد و تندرست باشید
ابراهیم رستمی
اول ما مه ۲۰۱۷
*قابل ذکر است که این نوشته ابتدا در فیس بوک شخصی پخش گردید و بحثهای فراوانی را بدنبال داشت. با اصطلاح یکی دو جمله برای در دسترس قرارگرفتن شما خواننده گان عزیز در اختیار سایت آزادی بیان قرار دادم.