در روزهای پایانی سال ۱۳۹۵ هستیم و عید نوروز ۱۳۹۶ در راه است . یک سال گذشته با تمام مثبت و منفی …. حالا به آرشیو ذهن میرود . مرورش به عنوان تجربه خوب است . اما برایش نه عزا دارم و نه خوشحال ! آنها که به هر دلیل مایل هستند تا در گذشته جا بمانند ، متعلق به گذشته هستند . وقایع زمین سیاست عمدتا غمناک و خونین بود و هنوز هم هست . سوریه را در خاورمیانه قربانی کردند وهنوز جنگ ادامه دارد . حکومت اسلامی ایران زیر سایه برجام زندانهایش آباد میشود ، قبرستانها فعال است ، اقتصاد بیمار است ، تزریق میلیاردها دلار از طرف غرب نهایتا این سیستم را نجات نمیدهد . اینها از اول هم مشکلشان پول نبود . برجام هم هرچند با پول نقد استارت خورد ولی سیاست منطقه ای و جهانی حکومت اسلامی ایران هنوز مثل خرلنگ است…..ترامپ که قول داده بود پاره میکند ، برای برجام حالا میخواهد جانش را فدا کند….
محمد محدثین از نفرات اصلی در ستون فقرات سازمان مجاهدین در مطلبی شکستهای بزرگ آخوندها در ۱۳۹۵و پیام های آن را بیان کرد …
خلاصه نوشته : …..به این ترتیب در سال ۱۳۹۵ موانع بزرگی از مقابل ما برداشته شده و بهار طبیعت را همراه با ورود به دوران سیاسی جدیدی جشن می گیریم. اما برای یک نیروی انقلابی و تا بن استخوان مستقل که ۵۲ سال بر پاهای خود ایستاده است، هیچ چیز به رایگان بدست نمی آید. بهای هر پیروزی، با خون جوشان مجاهدین و فداکاری شبانه روزی اعضا و هوادارانش در سراسر ایران و جهان پرداخت شده است. با همین قیمت سنگین بود که دستاوردهای بزرگ ۱۴ ساله پایداری و بخصوص انتقال بزرگ مجاهدین بدست آمد. امری که در بدترین شرایط منطقه ای و بین المللی محقق شد و دوست و دشمن آنرا ناممکن می دانستند. با نگاه به این دستاوردها می توان به تواناییهای خودمان و پتانسیلها و فرصتهای دوران جدید که این مقاومت یک عامل تعیین کننده ایجاد آن بوده است؛ پی برد. این دوران برای ما، خانواده بزرگ مقاومت ایران، در سال ۱۹۶ یک پیام دارد: مسئولیت پذیری مضاعف در حمایت از ارتش آزادی و هزار اشرف و در خشکاندن ریشه های استمالت در آمریکا و اروپا، برای سرنگونی فاشیسم دینی و استقرار دمکراسی وحاکمیت مردم که خواست مبرم مردم ایران است…
همانطور که متوجل هستید ، در این تابلوی هنری اثری از رد پای امپراطوری آمریکای ریقو یا ” گربه کاغذی ” وجود ندارد . امید داشتن مثبت است موجودات زنده در هر شرایطی باید امید داشته باشند . امید با آرزو کمی فرق میکند . آرزوها چشم انداز تحقق دارند ولی امید الزاما اینطوری نیست . سال ۱۳۶۵ که تازه از ایران خارج شده بودم در اولین پایگاه مجاهدین درشهر کراچی ، اولین نفر ضمن روبوسی گفت : سال دیگر تهران ، میدان آزادی….گفتم : حس طنز خوبی داری ؟ رگ گردنش باد کرد و گفت : شوخی نکردم جدی هستم….
همان شد عادتمان و سالها به هم امید دادیم . شش ماه دیگر ، سال دیگر….هر سال وعده سال بعد را به هم میدادیم . سالهای اول آرزویمان بود ، بعدها با کمی چاشنی واقع بینی برای من تبدیل به امید شد . حالا هم با همین امید زندگی میکنیم ، اگر در شرایط مناسبی قرار بگیریم با امید عاشق میشویم ، مریض میشویم ، پیر میشویم و با همین امید هم خاکمان میکنند ! تمامی موجودات زنده همیشه با امید زندگی میکنند .
کاخ سفید روز چهارشنبه در بیانیه ای که در مورد عادی سازی روابط با عربستان صادر کرد بر لزوم “اجرای سفت و سخت” توافق جامع اتمی میان ایران و قدرت ها تاکید کرده است… !
وقتی در تیرانا هنوز سلام نظامی به هم میدهند معنی سیاسی آن چیست ؟ یعنی تئوری جنگ آزادیبخش هنوز جان دارد ؟ همان جنگی که بعد از سقوط صدام اگر مثلا اتفاق بیافتد مسیر سیاسی اش را غرب باید هموار کند ، جوازش و سلاحش را هم خودش بدهد….و در چنین صحنه ای من واقعا نمیفهمم جنگ یا ارتش آزادیبخش یعنی چه ؟
امید همیشه خوب است و توهم همیشه مخرب است !
اقدس خانم پرسیده بود حجاب اختیاری چیست ؟ راستش اصلا سوال برایم قابل هضم نیست که بخواهم جواب داشته باشم . اگر سوال شود پوشش اختیاری یعنی چه ؟ میفهمم . حجاب اساسا از نوع پوشش نیست که اختیاری و انتخابی باشد ! جهل مطلق است . مثل این میماند که بپرسی برده اختیاری یعنی چه ؟ عرف زمان برده داری را با امروز مقایسه نکنید .
عید نوروز ۱۳۹۶ بر همگی مبارک….با امید به اینکه سال نو را با عادتهای کهنه ادامه ندهی….
اسماعیل هوشیار
۱۷٫۰۳٫۲۰۱۷
۲۷ اسفند ۱۳۹۵