فرشته ایلکا
زنان نیمی از جمعیت کشورمان را تشکیل میدهند که نقش بسزائی در فعالیتهای اقتصادی ، سیاسی و اجتمائی دارند، که نقش تعیین کننده ای در ارتقای رشد و توسعه اقتصادی را ایفا می کنند.
ولی تحت حاکمیت جمهوری اسلامی قبل از اینکه توانا ئیهای زنان در بهبود و ارتقای جامعه مد نظر قرار گیرد اول جنسیت او را در نظر می گیرند که توانا ئیهایش را تحت پوشش قرار می دهد.
به این ترتیب آیا می توان ادعا نمود که قانون اساسی جمهوری اسلامی حامی زنان است؟
در صورتیکه تاریخ ایران تا بحال نشان داده که زنان سازنده ترین نقشها و نا عادلانه ترین سهم ها را داشته اند.
در جمهوری اسلامی به دلایل اید ئو لوژیکی بدنبال نیروی کار ارزانتری مثل زنان میباشند که بیشتر آنها را در بازار کار فردی می کشانند و در دوران رونق اقتصادی از نیروی کار زنان استفاده میکنند اما به محض اینکه بحران و رکود اقتصادی نمایان میشود عمده ترین کارگران اخراجی را زنان تشکیل میدهند.
پس قوانین کار در ایران چقدر برای زنان شاغل مفید میباشد؟
زنان کارگر ایران در اعتراضات و اعتصابات، در دفاع از حقشان، باعث قطع حقوقشان و یا اخراج از کارشان می شود ولی زنان در برابر هر گونه تبعیض حقوقشان ، محکم و استوار می ایستند و مبارزه می کنند ، بنا بر این فاکتور آگاهی یا شعور اجتمائی در ایران به وضعیت زنان کارگر چه ئا ثیری دارد؟
با توجه به توسعه آموزش عالی و گسترش دانشگا هها و تحصیل زنان در دانشگاهها وجود نا برابریهای جنسی در عرصه های مختلف آموزشی یکی از مهمترین معضلی میباشد که زنان با آنها دست و پنجه نرم میکنند.
نا برابریهای جنسی نه تنها دارای آثار سوء بر زنان و دختران است بلکه منجر به آسیب رساندن به کل افراد جامعه میشود ، به عبارت دیگر نا برابریهای جنسی دارای اثر منفی به توسعه انسانی و ارتقای کیفیت نیروی انسانی است.
بنا بر این عدم وجود یک جامعه مدنی مقتدر با حضور سازمانهای غیر دولتی و سندیکاهای کارگری در ایران، چقدر بر وضعیت زنان کارگر در ایران تا ثیر دارد؟
با توجه به گزارش خبرگزاری ایسنا به نقل از روابط عمومی این مرکز، جمعیت ایران در سال ۱۳۸۴ به ۶۸ میلیون و ۴۶۷ هزار و ۴۱۳ نفر رسیده که از این تعداد در ۳۴ میلیون و ۸۰۱ هزار و ۶۰۳ نفر مرد و ۳۳ میلیون و ۶۶۵ هزار و ۸۱۰ نفر زن بوده است ، اما با این وجود اشتغال زنان در بازار کار بسیار پائین می باشد.
و در طی سالهای ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۰ نرخ بیکاری زنان دارای تحصیلات عالی ۴ برابر شده ، و این رقم در حال افزایش است .
به گزارش ایو نا ، معاون آمار و اطلا عات فرهنگی اجتمائی زنان افزود.
۶/ ۳۱ در صد زنان شاغل در بخش کشاورزی اند.
۸/۳۱ در صد زنان شاغل در بخش صنعت هستند.
۶/۳۶ در صد زنان شاغل در بخش خد مات هستند.
۳۴ در صد زنان شاغل در فعالیتهای آموزشی هستند.
۸/۸ در صد زنان شاغل در فعالیتهای بهداشتی هستند.
۵/۶ در صد زنان شاغل در اداره امور عمومی و بقیه در سایر گروه های عمده فعالیت مشغول بکارند.
۶/۳۶ در صد از زنان دارای تحصیلات عالیه هستند.
۲/۲۲ در صد از زنان دارای تحصیلات متوسطه هستند.
۱/۹ در صد از زنان دارای تحصیلات راهنمائی هستند.
۷/۱۱ در صد از زنان دارای تحصیلات ابتدائی هستند.
این در حالیست که ۹/۱۲ در صد مردان شاغل دارای تحصیلات عالیه هستند.
و سهم زنان از نیروی کار رسمی ایران ۱۱ در صد می باشد ، و در حال حاضر بالغ بر ۲/۱ میلیون نفر زن شاغل در ایران وجود دارد در حالی که ۰۰۰/۴۰۰ نفر دیگر بیکارند یا در جستجوی کارند.
که این رقم برای مردان عبارت از ۱/۱۲ میلیون نفر شاغل در برابر ۶ /۱ میلیون نفر بیکار ، بدین ترتیب نرخ بیکاری برای زنان ۲۵ در صد و برای مردان حدود ۹ در صد میباشد . و نیز ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هزار زن خانه دار در ایران وجود دارد.
۱۳ در صد جمعیت شاغل کشور زن هستند و سن امید به زندگی زنان در ایران ۷۴ سال است و برای مردان ۶۹ سال .
همچنین ۰۰۰ /۲۰۰ /۱ زن سرپرست خانوار در سراسر ایران وجود دارد که وضعیت این زنان بسیار بحرانی و دلخراش است .
آنها با کمک بسیار ناچیز بنیادها و کارهای بسیار سخت و طاقت فرسا زندگی خود و فرزندانشان را در میان دریائی از رنج و اندوه می گذرانند و نیز آسیب پذیرترین اقشار جامعه نیز محسوب می شوند .
بنا بر این با جمع بندی نکات فوق می توان بیان داشت که اعمال سیاستهای جنسیتی و تبعیض علیه زنان یکی از مهمترین مسئله این دوره می باشد که باید به شکل جدی تری این مشکل را بررسی کرد .
همچنین فعالان حقوق بشر و مدافعون حقوق زنان ، و زنان گارگر ، باید به این نکته بیشتر تفکر کنند که مبارزه بر علیه تبعیض زنان به منظور توانمند سازی زنان و رفع عقب ماندگی زنان را به شکل جدی تری پیش بگیرند .
فرشته ایلکا
ژانویه ۲۰۰۹