بازهم عید آمد و ما هنوز لُختیم !؟

پویان انصاری                  

Pouyan49@yahoo.se

مُدعی همیشه در صحنه: سال جدید را برایتان سالى مملو از موفقیت، سلامتى، تندرستی و سربلندى آرزو میکنم !؟ 

 

خبرنگار سانسور شده:  خانم، آقا، شنیده ای که میگویند، عید آمدُ، ما لختیم، دیشب به بابام گفتیم، بابام دو چشم گریون داشت …

 

مُدعی همیشه در صحنه: آره شنیده ام ولی در عمل حس نکردم، اگر هم لمس کرده بودم الان سالهاست به بر کت کشورهای اروپایی و آمریکایی، ببخشید، امپریالیستی!، تقریبأ زندگی مُرفهی دارم، منظورم این  ِ  که میتونم حدالقل حرفم را آزادانه بزنم !

 

خبرنگار سانسور شده: حالا این کشورهای خارجکی را بی خیال! بگو ببینم تبریک یعنی چه !؟

 

مُدعی همیشه در صحنه: ای بابا، چه قدر تو سخت گیری!؟ مگر ما نمی تونیم آنرا شاد باش بگوئیم و آرزوی سلامتی برای هموطنان، ببخشید هم رزمندان و طبقه دهقانان و کارگران بکنیم !؟

 

خبرنگار سانسور شده: اولأ روشن کُن منظورت، کدوم عید ِ ، عیدغدیر خُم  ِ ، عید کریسمس  ِ عید نوروز  ِ ، عید قربون ِ ،  عید ِ …. دومأ دهقانان طبقه نیستند.

 

مُدعی همیشه در صحنه: برو جانم، عید ، عید  ِ ! جه فرقی داره ؟ تو هم کارو زندگی نداری،  هی دنبال نخود سیاه تو این همه لبو میگردی!؟ بعدش هم، بابایت، در کدوم شب عید، چشمانش اشک آلود بود؟ و تو هم لُخت بودی!؟

 

خبرنگار سانسور شده: تو همین عیدهایی که تو هی تبریک میفرستی !  به اضافه بقیه روزهایی که عید نیستند.

 

مُدعی همیشه در صحنه: برو بابا تو هم با این خُزعبلاتت، مگر میشه همه روزها،  بابایت چشمانش گریه آلود باشد!؟ بعدش هم ، این یک رسم و رسوم است که ما ایرانیان همیشه در صحنه مبارزه طبقاتی بکار میبریم .

 

خبرنگار سانسور شده: بالای خر،ببخشید بالاخره، خیلی فرنگی سیاسی حرف زدی!؟ آره جانم، میشه ، زندگی در زیر یوغ حکومت جمهوری اسلامی در ایران ، همیشه چشم مادران و پدران زحمتکش اشک آلود است.

 

مُدعی همیشه در صحنه: آقا، اصلأ فکر کُن آرزو بر جوانان عیب نیست !؟

 

خبرنگار سانسور شده: اولأ بگو ببینم کی گفته فقط،  آرزو بر جوانان عیب نیست !؟ خوب، حالا که فقط " آرزو "  است،  منهم برای اینکه از قافله عقب نمانم ، ضمن تبریک سال نو ، امیدوارم در کنار خانواده تان ، و اگر تنها باشید، در کنار سایه تان ، و یا احیانأ سایت تون، وبلاگ تون، رادیو تلویزیون تون، و اگر اهل هنر، ادب و نزاکت هستی در کنار قلم و ساز و دُهل و میکروفونت، و  اگر کارگر هستید، در کنار طبقه تان با ۶ ماه کار  ِ بدون حقوق، و اگر دهقان هستید در کنار گاو و گوسفندان ( البته اگر داشتید) و اگر زندانی سیاسی هستی در پُشت میله های زندان، و اگر دانشجو هستی در کنار حکم اخراجیت، و اگر فقط زن باشی! با  یا "روسری یا تو سری" و بعضی وقتها هم منتظر حکم سنگسار، و اگر آزادیخواه باشی در انتظار شکنجه و چوبه دار ، و اگر  … هستی ، شاد، پیروز، موفق، سلامت، سربُلند و تنومند، مانند درخت چنار باشید.

تا سرنگونی رژیم قرون وسطایی نظام جمهوری اسلامی در ایران، ببخشید، تا تبریک عید بعدی، بدرود …

۳۱ دسامبر ۲۰۰۸ – استکهلم