مبارزات معلمان کردستان عراق نیازمند رهبری است

تجمع و تظاهرات روز شنبه ۱۲ نوامبر معلمان در شهرهای سلیمانیه، رانیه، گرمیان، حلبجه و راپرین، در ادامه اعتراضات قبلی یکسال گذشته بار دیگر از سر گرفته شد. این تجمعات اعتراضی از یکسال قبل تا کنون بتناوب ادامه داشته است. پیشتر اوایل سال جاری در ۲۰ ژانویه کارمندان، معلمان و دیگر مزدبگیران در کردستان عراق در اعتراض به عدم دریافت چهار ماه حقوق معوقه خود به خیابانها آمدند و شهر سلیمانیه در راس این اعتراضات قرار داشت. روز ۲۷ سپتامبرنیز معلمان با طرح خواست و مطالباتی چون: پرداخت حقوقهای معوقه ماههای قبل، پرداخت بموقع حقوق کارمندان و مزدبگیران، لغو پس انداز بخشی از حقوقها که هر ماه از دسترنج معلمان توسط دولت اقلیم کسر میشود، شفافیت در فروش نفت، لغو شهریه صد هزار دیناری از داشجویان، لغو مجازات معلمان به بهانه عدم حضور در مدارس، استقلال دادگاهها و بسیاری مطالبات دیگر طرح گردید و برگزار شده بود. همچنین ۹ اکتبر معلمان ناراضی و معترض در شهر اربیل و شهر کرکوک کردستان عراق و در ادامه تجمع و راهپیمایی هزاران نفره معلمان، کارمندان و حقوق بگیران که با حمایت دانش آموزان، دانشجویان و مردم، تحت عنوان “جبهه نارضایتی مردم”، در شهرهای، سلیمانیه، رانیه، که لار، حلبجه، راپه رین، سید صادق، قلعه دزی، کویه و بسیاری از شهرکهای کردستان عراق به خیابانها آمدند و برای چندمین بار در یکسال گذشته صدای اعتراض خود را به گوش مقامات احزاب حاکم بر کردستان رسانیدند.
خواست محوری معلمان در تجمعات اعتراضی شان عبارتند از: “پرداخت حقوقهای معوقه، لغو طرح پس انداز بخشی از خقوقهایشان از سوی حکومت اقلیم و بهموقع پرداخت شدن حقوقهای آنان”. معلمان ناراضی روز شنبه ۱۲ نوامبر اعلام کردند در صورت عدم پاسخگویی مقامات حکومت به خواستهایشان، آنان از حکومت مرکزی عراق و دولت حیدر عبادی خواهند خواست که به مطالبات آنان رسیدگی کنند و مستقیما دستمزدمعلمان را به انجمنهای استانی حواله کنند. وزارت آموزش و پرورش حکومت اقلیم کردستان نیز ضمن رد این تقاضا که در مغایرت با موازین و قوانین حکومت محلی است اعلام کرد که اگر معلمان به اعتراضات خود پایان ندهند و سر کلاسهای درس حاضر نشوند حقوق دو ماه آینده آنان نیز بدلیل عدم حضور بر سر کار پرداخت نخواهد شد.
در ادامه حرکت اعتراضی معلمان، روز سه شنبه ۱۵ نوامبر بار دیگر معلمان معترض و ناراضی تجمع اعتراضی خود را با تظاهرات بطرف دادگاه شهر سلیمانیه برگزار کردند. هدف از تجمع در مقابل دادگاه بخاطر ارائه شکایت از حکومت اقلیم در بی پاسخ گذاشتن خواست و مطالباتشان به دادگاه بود.
هر گاه حرکت اعتراضی معلمان ابعاد گسترده ای بخود گرفته است، نیروها و جریانات قومی و اسلامی تلاش کرده اند برای کند کردن لبه تیز اعتراض معلمان و همچنین تسویه حسابهای سیاسی بر امواج این حرکت اعتراضی سوار شوند. حزب گوران که از سوی حزب دمکرات از قدرت کنار زده شده است سرگرم نظاره کردن اوضاع است تا بلکه جهت تقابل با حزب دمکرات از آن بنفع خود استفاده کند. جریانات اسلامی هم که در پارلمان تعطیل شده حکومت اقلیم نماینده دارند نیزهمچون گوران در کمین نشسته و بارها ضمن شرکت در اعتراضات معلمان، در تلاش برای سوار شدن بر آن بعنوان سکویی جهت کسب موقعیت از دست رفته خود بوده اند. از سوی دیگر”اتحادیه معلمان کردستان” نیز که تشکلی زرد و حکومتی است، مدام میکوشد که چوب لای چرخ اعتراضات معلمان بگذارد. این اتحادیه در جریان اعتراضات و تجمعات معلمان ناراضی و معترض، فراخوان به حضور در کلاسهای درس را میدهد و با تحریک دانش آموزان و والدین آنان تحت عنوان، “محصلین از درس محروم خواهند شد”، میکوشد مانع دست یابی معلمان به حقوق پایمال شده خود شوند.
با این اوضاف اعتراضات و تجمعات معلمان در شهرهای کردستان عراق بدون شک تا دست یابی به خواستهایی که اعلام کرده است همچنان ادامه خواهد داشت اما این حرکت اعتراضی که هر از چند گاهی هزاران نفره برای تحقق خواستهایش بمیدان می آید بدون سازمان و بدون رهبری است. در مواردی افرادی از معلمان که وابسته به احزاب حاکم هستند با شرکت در تجمعات اعتراضی معلمان میکوشند سکان اعتراضات را بدست بگیرند و حرکت آنان را تحت تاثیر سیاست احزاب متبوع خود قرار داده و با تداوم یا عدم ادامه آن بنوعی در ایجاد سرگردانی اعتراضات معلمان نقش ایفا میکنند. در چنین شرایطی است که جای خالی یک حزب جدی، دخالتگر و مسئول در قبال اعتراضات معلمان و کل جامعه خالی است. یک رهبری مصمم به معنای واقعی و در جهت تقویت، ارتقاء و گسترش ابعاد اعتراضات و نارضایتی معلمان در سطح اجتماعی آن نیازی است که نبود آن کاملا احساس میشود. شرایط و موقعیت امروز معلمان در شهرهای کردستان عراق نمونه ای از وضعیت عمومی کل جامعه ای است که تحت حاکمیت احزاب اسلامی عشیره ای در کردستان عراق به آنان تحمیل شده است.
درغیاب یک حزب چپ و کمونیستی، فعالین، شخصیتها و معلمان روشن بین که هیچگونه وابستگی به احزاب حاکم ندارند میتوانند جبهه ای قدرتمند برای هدایت حرکتهای اعتراضی ایجاد کنند و نمایندگانی در مجمع عمومی گسترده خود انتخاب کنند. این امر وظیفه هر نیرو و هر انسان آزاده ای است که خود را در مقابل شرایط و وضعیت معلمان و کل جامعه کردستان عراق جدی و مسئول میداند.

عبدل گلپریان
۱۵نوامبر ۲۰۱۶