آیا جنیشهای زنان و کارگران و دانشجویان و برابری خواهان و پرستاران و سایر ستم کشیدگان در حمایت از جنبش را برای حمایت از این جنبش به صحنه مبارزاتی دعوت کرده ایم؟جند فراخوان از طرف نمایندگانی که خود را منتسب به این جنبشها معرفی میکنند را شاهد بودید؟ جند سازمان و حزب و انجمن و تشکیلات برای کسب اتحاد عمل مبارزاتی بعنوان یگانه راه حل کسب پیروزی بر رژیم جنایتکار در عمل معتقد به این امر هستند؟ شمار بیانیه های همبستگی داده شده گواه بی عملی واقعی این دستگاههای نمایشی سیاسی بنام اپوزسیون است.اکثر رهبران خود خوانده این احزاب و سازمانها اصلا درکی از سیاست و مبارزه ندارند.در یک کلام مبارزه دغدغه انان نیست!
اما چه میتوانستیم بکنیم ؟!
نهادها و سازمانها و سندیکاها و همه تشکلهای صنفی و کارگری در داخل و خارج را میبایست در حمایت از جنبش به همبستگی فرا خوانده میشد.!
اذهان جامعه جهانی را برای دفاع از این جنبش اماده میتوانستیم بکنیم!
برای دفاع از دستگیر شدگان احتمالی در نتیجه سرکوب همیشگی رژیم نهادهای بین المللی و حقوق بشری و وکلا و سازمانها را بسیج میکردیم!
اذهان جامعه جهانی را برای دادن هشدار سیاسی به جنایتکاران حاکم برای رعایت موازین حقوق بشر را اماده میساختیم!
صندوق های حمایت مالی از فعالین و مبارزان احتمالا دستگیر شده را اماده میساختیم!
برای استمرار جنبش معلمان نهادهای مالی از حمایت اعتصاب سراسری انان را راه اندازی میکردیم!
و هزاران راه کار دیگری که میتوانستیم بکنیم و نکردیم!
فردا معلم برای دفاع از شرافت انسانی خود مبارزه خواهد کرد سرکوب خواهد شد خون خواهد داد و مسعولیت شکستش او نخواهد بود.تو و من مسعول شکست این جنبشی خواهیم بود که به میدان مبارزه امده بود. پس فردا در کنار عکسهای یادگاری این جنبش و دستگیر شده ها شیون و زاری روان خواهد شد و سوال همیشگی جه باید کرد ! بر سر در ویترین های مغازه های دو نبشه سیاسی باز تکرار خواهد شد.
باریش نصیریان