این روزها دور دیگری از اعتراضات مردم اقلیم کردستان علیه به تعویق افتادن حقوقها و دزدی و چپاول احزاب حاکم سراسر اقلیم را فرا گرفته. معلمان معترض، دسته اعتراضات مردم و بسیاری از مردم اقلیم کردستان روز ۲۷ سپتامبر را بعنوان روز اعتراض به حکومت اقلیم، دزدی و چپاول آنها، بیانه داده اند و قرار است در بسیاری از شهر و شهرکها مردم به خیابان بیایند و معلمان با پوشیدن لباس سفید به نشانه صلح دوستی خواهان فوری پرداخت حقوقهای خود شوند.
بخشی از احزاب حاکم و از جمله اتحادیه میهنی، جنبش گوران دو حزب اسلامی در قدرت با هم جلسه ای برگزار کرده اند و ظاهرا از اعتراضات مردم، البته به شیوه ” مسالمت آمیز” حمایت کرده اند. از طرف دیگر حزب دمکرات به رهبری مسعود بارزانی که بیشترین قدرت را در حکومت دارااست، همچنان با زبان زور و قلدری، مردم و معترضین را تهدید به قتل و کشتار می کنند.
اخیرا یکی از اعضای پارلمانی حزب دمکرات به اسم آری هرسین در مصاحبه ای گفته است که: ” اگر به مقرهای ما حمله کنند و بخواهند زورگوئی کنند، ما از هیچ کسی قبول نمی کنیم و اگر قطره ای خون از دماغ یکی از کادرهای ما ریخته شود، دیگر هیچ خط قرمزی را رعایت نمی کنیم”. این تهدیدات گرچه در ظاهر علیه حمله به مقرهای حزب دمکرات و علیه بقیه احزاب حاکم هست، اما نوک تیز آن متوجه مردم معترضی است که قرار است برای اعتراض به بی حقوقی، سرکوب، بیکاری، به تعویق افتادن حقوقها و دزدی و چپاول حاکمین و از جمله حزب دمکرات به میدان بیایند.
حزب دمکرات و بقیه احزاب حاکم بعد از ۲۵ سال حاکمیت، هنوز خود را در قبال جامعه و خواسته های به حق مردم نه تنها مسئول نمی دانند، بلکه هر یک سعی می کنند، دیگری را مسئول اوضاع نابسامان کنونی بدانند. احزاب حاکم نشان داده اند که نه می خواهند و نه می توانند به خواسته های مردم رسیدگی کنند، و هرجا هم منافعشان به خطر افتاده، با ترور فعالین سیاسی، اجتماعی، کمونیستها و حمله به اعتراضات مردم به حاکمیت سرکوبگرانه خود ادامه داده اند. احزاب حاکم نشان داده اند که جز با زور اعتراضات مردم تن به هیچیک از خواسته های آنان نمی دهند و همچنان به قدرت سرکوبگرانه و چپاولگرانه خود ادامه می دهند، اما فشار فقر و بدبختی تحمیل شده به مردم چنان بالا است که اگر اینبار توهم بخشی از معترضین به احزاب حاکم بگذارد، نه نرمش اتحادیه میهنی، جنبش گوران و دو حزب اسلامی و نه زور و تهدید حزب بارزانی نمی تواند جلودار اعتراضات مردمی باشد که با وجود درآمدهای سرشار از فروش نفت، اکثریت آنها خود نه تنها سودی از آن نمی برند، بلکه حکومت دستمزدهای ناچیزشان را به گرو گرفته و گاهی حتی تا ۹ ماه با تعویق پرداخت می شود.

۲۷ سپتامبر ۲۰۱۶
ایسکرا ۸۵۱