عبدالله اسدی

از طرف خودم وفعالین فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی در سوئد به شما و همه کسانی که از راه دور و نزدیک در این سرمای زمستان برای شرکت در تظاهرات ۱۱ دسامبر به  استکهلم آمدید، درود می فرستم. امیدوارم الگوی مبارزه پناهجویان در سوئد به الگوی مبارزه آنها در همه جای جهان تبدیل شود. تلاش ما در فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی این است که این فضا را در همه جا ایجاد کنیم.

دوستان عزیز پناهجو اگر همه ما که در درخیابانهای مرکزی شهر استکهلم با در دست داشتن مشعل راهپیمایی کردیم و در مقابل پارلمان سوئد گرد هم آمدیم و همه کسانی که به دلیل مشکلات متعدد و شرایط دشوار زندگی نتوانستند در این تظاهرات شرکت کنند خود را حق طلب و برابر بنامیم و بخواهیم در این جامعه زندگی کنیم و در کنج خانه ها و محل کار شاهد دستگیری و اخراج خود  نباشیم نباید این آخرین اعتراض ما بوده باشد.
هر کدام از ما مستقل از اینکه چه دلیلی برای اعلام پناهندگی خود ارائه داده باشیم، مستقل از اینکه از افغانستان، ایران و یا عراق آمده باشیم و قبل از اینکه به ملیت و مذهب و قوم و نژاد خاصی منتسب شده باشیم، انسان هستیم و میخواهیم مثل انسان زندگی کنیم.

انسانیت و انساندوستی مرز نمی شناسد، ملیت نمی شناسد، مذهب نمیشناسد و مستقل از آن در هر جای جهان که باشیم باید از حقوق انسانی خود برخوردار شویم. برخورداری ما پناهجویان از حق یک زندگی انسانی در گرو مبارزه متشکل همه ماست. همه شما باید افتخار کنید که با شرکت گسترده خود در تظاهرات  ۱۱ دسامبر، پرچم دفاع از حقوق انسانی ضعیفترین اقشار جامعه را برافراشته اید.

قوانین کنوانسیون ژنو، همین قوانین نیم بندی که دولت سوئد نیز پای آن امضاء گذاشته است؛ بند بند آن بر اساس ترس افراد از بازداشت، شکنجه، تحقیر و اهانت بنا شده است. در کجای دنیا به اندازه ایران دستگیری، بازداشت و شکنجه افراد وجود دارد؟ در کجای دنیا به اندازه ایران بشر مورد تحقیر و تمسخر قرار میگیرد؟ در کجای دنیا به اندازه ایران تجاوز به حرمت و شخصیت انسان وجود دارد؟

در افغانستان چه؟ مگر در آن کشور حقوق بشر معنایی دارد؟ مگر روزانه دهها نفر افراد غیر نظامی در مناطق مختلف افغانستان کشته نمی شوند؟ مگر هر روز شاهد به آتش کشیدن مدارس و اماکن عمومی در افغانستان نیستیم. مگر در آمار همین سازمان ملل نیامده است که ۸ میلیون نفر در افغانستان در خطر گرسنگی قرار دارند. مگر بخشهای زیادی از مردم مصیبت زده افغانستان در خیمه ها زندگی نمی کنند و زیر برف و سرمای سخت زمستان دسته دسته جان خود را از دست نمی دهند؟

مگر متهمین در ایران تا حد مرگ کتک نمی خورند، مگر در آن مملکت آزادی تشکل و تحزب وجود دارد؟ مگر سرکوب و اختناق سیاسی در این کشور نیست؟ مگر زنان در ایران بعنوان نیمی از افراد جامعه از سوی جمهوری اسلامی تحقیر نمی شوند؟
مگر آدمکشی و چپاول در عراق به طرز وحشتناکی ادامه ندارد؟ مگر جایی برای زندگی مردم در عراق باقی مانده است؟

چرا باید همه شما براساس پروتکل ۱۹۶۷ سازمان ملل از حق زندگی در سوئد برخوردار نباشید؟ ما از جمله جریاناتی هستیم که قوانینی که حقوق پناهندگان را به هر دلیلی  محدود و مشروط می کند قبول نداریم. از نظر فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی همه شما و همه کسانی که از کشورهایی به نام افغانستان، ایران و عراق آمده اید باید از حق یک زندگی انسانی در کشور سوئد برخوردار شوید. باید کابوس دیپورت از بالای سر شما برداشته شود. اما همه این بایدها و تحمیل آن به دولت و اداره مهاجرت سوئد در گرو اتحاد و یکپارچگی شما وهمه ماست. قرار است در سال ۲۰۰۹ تمام پناهجویانی که از کشور سوئد پاسخ منفی گرفته اند با توسل به زور و با هواپیمای دربست به کشورهای خود بازگردانده شوند. شما پناهجویان در شرایط سخت و دشواری قرار گرفته اید باید همگی پا به همین میدان بگذارید میدان مبارزه متشکل. طرح اخراج پناهجویان از سوی دولت سوئد و دیگر کشورهای اروپایی طرحی یک طرفه نیست دارند با ایران و سایر کشورهایی پناهنده زا به توافق میرسند؛ به توافق می رسند تا بتوانند حتی بدون به همراه داشتن مدارک سفر پناهجویانی که به تقاضای آنها پاسخ منفی داده اند را بدون مشکل اخراج نمایند.
فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی ظرف مبارزه و بیان اعتراض شماست. از این ظرف برای دفاع از حقوق پناهندگی خود استفاده کنید.
اینکه هر کدام از شما بطور فردی برای دفاع از پرونده پناهندگی خود دلایل مختلف ارائه دهید و از مشاوره حقوقی و داشتن وکیل و شکایت به مراجع مختلف و ارائه مدارک جدید برخوردار شوید، همه و همه کارهای با ارزش و خوبی است اما به هیچ وجه نباید میدان مبارزه متشکل و عرصه اعتراض خیابانی را خالی کرد.

مبارزه متشکل رمز موفقیت شماست، رمز جلب توجه جامعه به موقعیت فرو دست شماست.
اتفاقی که ۳ سال پیش در همین سوئد رخ داد و هزاران نفر تحت تاثیر آن از دوره سرد و سیاه پناهندگی و شرایط سخت زندگی مخفی بیرون آمدند در نتیجه تلاش فردی هیچکس نبود درنتیجه مبارزه متحدانه شما در خیابانهای سوئد بود. این تجربه باید تکرار شود. اعتراض ۱۱دسامبر باید تبدیل به تکرار تجربه سه سال پیش شود و ما آن روز در مقابل پارلمان سوئد گرد آمدیم تا به سیاست پناهنده پذیری دولت سوئد اعتراض کنیم و این تجربه را یکبار دیگر تکرار کنیم.

هدف ما ازبرگزاری این تظاهرات همین بود، جمع شده بودیم تا به دولت سوئد اعلام کنیم این مبارزه را برای دفاع از حقوق انسانی خود با تمام قدرت ادامه می دهیم.
سه سال پیش یک جنبش عظیم و اجتماعی به خیابان آمد و سیاست و قوانین پناهندگی دولت سوئد در برخورد به پناهجویان و کودکان آپاتی را به محاکمه کشید و نتیجه گرفت. فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی موتور محرکه این جنبش بود. با این وجود آن دوره از جنبش و مبارزه ای که در