روند رو به رشد اعدامها در ایران !
زندان و شکنجه و اعدام هر روزه در ایران تحت حاکمیت سیاه رژیم جمهوری اسلامی ادامه دارد و نشانی از فروکش و کم شدن متصور نیست.
اعتراض و مبارزه در قبال سیاستهای ضد انسانی و جنایتکارانه رژیم در ابعاد گوناگون در جریان است . روزی نیست که نشان از اعتراض چه در محیطهای کارگری و چه در حوزه کاری معلمان و پرستاران و جوانان معترض به وضع موجود دیده نشود.
دم و دستگاههای رژیم سرکوب و شکنجه ارتجاع اسلامی بهر بهانه ای در دسته و گروههای جمعی و بسته به شرایطی که تشخیص میدهد ،در ملا عام و یا در خفا و در زندانهای مخوف شهرهای مختلف به دار و جوخه اعدام میسپارد، که تمام جریانات بنام حقوق بشری در سطح جهان و در داخل ایران نیز اعتراض به موج اعدامها در صدر اخبار و گزارشات منتشره بوده است.
چنانکه همواره تاکید داشته ایم ، اعدام قتل عمد و جنایت است و جدا از اینکه رژیم هار اسلامی ایران خود عامل کشت و کشتار و شکنجه و رعب و وحشت است و برای فشار بیشتر بر مردم آزاده و معترض فضای ترسناکی را بر جامعه تحمیل میکند که خود از قدرت و توانائی رژیم نیست ، بلکه از سر استیصال و وحشت از برآمد توده ای ست قبل از آمدن تابستان با فشار بر کنترل بیشتر حجاب و پوشاندن اجباری زنان و کنترل از طریق گشتهای بنام، نهی از منکر ….و تذکر دادن به زنان که همواره در به زیر پا گذاشتن قوانین اسلامی از هر فرصتی استفاده میکنند و اعتراض خود را به قوانین ضد انسانی تحقیر آمیز بهر شیوه ای نشان داده اند .
واقعیت اینستکه رژیم جمهوری اسلامی بر موج قیام توده ای سوار و از توهم توده ها استفاده نمود و برآمده از بحران سیاسی بود که رژیم سلطنتی پهلوی به زبالگ دان تاریخ سپرده شد و رژیم هار اسلامی بکمک دول غربی و کنفرانس گوادولوپ سوار بر این موج گردید و رسالتی را که به شکست کشاندن انقلاب و قیام توده ای بود را در چند مرحله به سرانجام رسانید و در مقابل اعتراضات توده ای در هر دوره ای از جمله در دهه شصت خورشیدی با کشتار دسته جمعی و اعدامهای گروهی مخالفین و کمونیستها برای هر چه بیشتر مرعوب کردن توده های معترض از هیچ کوششی دریغ نورزید.
در سالهای اخیر که مبارزات کارگری در در محیطهای کارگری کوچک و بزرگ و یا تشکلهای کارگری موجود که به همت فعالان کارگری شناخته شده بوجود آمده اند همواره در قطعنامه ها و اعتراضاتشان تکیه بر این داشته اند که خواست لغو اعدام و نه به اعدام و اعدام قتل عمد دولتی ست و باید جلو اعدامها را گرفت ،پای فشرده اند و در کنار کار و حقوق برابر زن و مرد و ممنوعیت کار کودکان و خواستهای بر حق دیگرشان همواره پای فشرده و و شفاف و روشن اعلام کرده اند.
ما باید بر خواست لغو حکم اعدام در هر شرایطی پاس فشرد و در تمام تجمعات کارگری، حرکات دانشجوئی ، جنبشهای آزادیخواهانه و برابی طلبمطرح گردد و به خواستی همیشگی مبدل گردد. احران یکی از کشورهائی ست که بالاترین احکام اعدام در آن به اجرا در میاید ، گاها این اعدامها در ملا عام اجرا میشود که باید با صدای رسا اعلام کرد در این نمایش مسخره و جنایتکارانه شرکت نکنید و آنرا تقبیح کنید ، نباید میادین عمومی شاهد اعدامها باشد ، احن بیادین را با اعتراض خالی بگذارید و تا حد ممکنجلو آنها ایسادگی کنید، تا با این نمایش ترس و وحشتی که به راه می اندازد همراه نشد .
باید با آگاهگری و با جرات و شهامت همگانی رژیم را به عقب نشینی وا داشت ، نباید فرصت داد تا زندانها را از انسانهای آزاده و مبارز پر کنند . نباید گذاشت این احکام اعدام را به همین شیوه ادامه دهند . این رژیم خود باید بر صندلی اتهام قرار گیرد. با اتحاد و یکپاچگی در مقابل ترفندهای رژیم باید ایستاد و آنهارا به عقب نشاند .
با آگاهی و اتحاد و با همبستگی طبقاتی جنبشهای اؤتراضی در جامع‌ در کنار جنبش کارگری متحد و متشکلمیتوان توازن قوا را به نفع توده ها باز گرداند و عوض نمود .
با تقویت تشکلهای کارگری و مبارزات متحدانه شان در جامعه دست ستمگران را از زندگی توده ها کوتاه کنید . مجازات اعدام وقیحانه ترین شکل قتل عمد دولتی ست که باید در مقابل آن ایستاد و افشا نمود.
زنده باد مبارزات متحدانه مردم ستمدیده و تحت ستم !
نه به اعدام و شکنجه و زندان !
اردشیر نصراله بیگی
اوت ٢٠١۶ میلادی