در سالگرد بخون خفتگان و گلهای پرپر شده دهه ۶٠ و ۶٧ توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران.
نه، نه فراموش نمیکنیم ؛ و نخواهیم بخشید ! چه بسا هر لحظه و همیشه با یاد و خاطره شان، برای آرزوهای انسانی شان که جان بر کف نهادند ، تلاش میکنیم و مبارزه شانرا بدون تردید و دو دلی ادامه و هر لحظه با یاد و گرامیداشت خاطره شان و روشنگری هرچه تمامتر در آن راه گام بر میداریم.
در آن راه پای می نهیم و با مبارزه با سازشکاران نان به نرخ روز خور که با هر بادی لرزیده و رنگ عوض میکنند، و شفاف نمودن مبارزه سیاسی و طبقاتی در جامعه آن هدفی ست که سروهای بخاک افتاده راه آزادی و برابری و عدالت اجتماعی با مقاومت و مرگشان به ما ندا دادند و آموختند که مبارزه طبقاتی و مقاومت و اعتراض به وضع موجود و نظم وارونه انکارناپذیر است و ادامه دارد.
مبارزه کارگران و مردم تهیدست، زنان در قید و بند آپارتاید جنسی و جوانان و دانشجویان معترض و آزاده علیه رژیم حامی سرمایه، رژیم جهل و خرافه و ارتجاع مذهبی.
نخواهیم بخشید همچون کسانی که بقولی به اپوزسیون پیوسته و تلاش دارند به بایگانی فراموشی سپرده شود و کسانی و یا جریاناتی نیز با سکوت میگذرانند.
پرونده جنایات رژیم هار در این بیش از سه دهه باید روشنتر با مجریان ریز درشتش و عاملان و آمران آن دسته بندی و در فردای به زیر کشیدنش در دادگاههای ذیصلاح و مردمی محاکمه گردند. اگرچه بسیاری از اطلاعات از این کشتارهای بی امان بنوعی مسکوت مانده و علنی نشده، بدان دسترسی پیدا شود و همچون خاوران گلباران و میعادگاه عاشقان آزادی و برابری طلبی گردد.
با پیمان به راه این عزیزان و سروهای بخاک افتاده و گلهای پرپر شده مان، راه مبارزه آزادیخواهانه و برابری طلبی و سوسیالیسم را هموارتر سازیم.
با آرزوی سرفرازی !
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری !
اردشیر نصراله بیگی
اوت ٢٠١۶میلادی