حامد محمدی
وقوع بحران اقتصادی حاضر در جهان و تاثیرات آن بر شرایط اقتصادی ایران، تحریم ناشی از مسئله هسته ای و کاهش سطح معیشت آحاد جامعه ی ایران ناشی از این تحریم و تورم برآمده از تنگناهای اقتصادی که گریبان نظام بورژوازی ایران را گرفته و در آینده نیز بیشتر خواهد شد را میتوان دلیلی بر جناح بندیهای اخیر حکومت ایران در قبال اخذ سیاست مطلوب برای دفاع از تمامیت نظام بورژوازی ایران در قابل جنبشهای کارگری، زنان و جنبش دانشجویی دانست.
پس از کاهش قیمت نفت در هر بشکه ای بیش از۱۰۰دلار که خود رسانه های حکومتی نیز به کاهش این میزان از قیمت نفت اشاره کرده، به نظر می رسد با توجه به این کاهش قیمت نفت رژیم در آینده با بحرانهای بسیار جدی تری
روبرو خواهد شد، و چه باید کرد را در سطح نشستهای سران رژیم ایران را مطرح کرد و به دنبال اخذ سیاستی مطلوب در مورد سیاست اتخاذی در انتخابات آینده ریاست جمهوری در خرداد ۸۸ را جلوی میز مذاکره حضرات بروکراتیک دولت اسلامی قرار میدهد که از جنجالهای بدست آمده و بنابهر تحلیل تاریخی، دو موضوع اتخاذی به موازات هم ( دو جناح ودو استراتژی در انتخابات) به عنوان ضرورت برای رژیم مطرح میشود.
۱ سرکوب جنبشهای اجتماعی و ادامه میلیتاریزه کردن سطح جامعه توسط دولت احمدی نژاد که سپاه پاسداران و شخص خامنه ای و جیر خوران را می توان از رای دهندگان به این موضوع اتخاذی دانست.
۲ سیاست مجدد فریب و اصلاحات و رفرماسیون بورژوازی و لیبرالیسم متکی بر دمکراسی بورژوازی با درجه ای بالاتر از جریان اصلاحات ۲ خردادی که رفسنجانی، علی لاریجانی، محمد خاتمی، جبهه ی مشارکت وئ اعتماد ملی و شرکاء را میتوان از رای دهندگان به این موضوع اتخاذی دانست.
اگر بخواهیم یک مبدا برای جریانات اخیر ایران پیدا کرده و به نتیجه گیری لازم از شرایط تحلیلی بدست آوریم باید به سخنرانی انتقادی هاشمی رفسنجانی در مورد سیاستهای اقتصادی احمدی نژاد و همچنین بحث بر سر مذاکره دولت ایران و ایالات متحده و سیاست احتمالی اتخاذی امریکا را در مورد ایران اشاره کنیم.
با شرایط بحران اقتصادی در جهان علل خصوصی در ایران و خطر سقوط نظام بورژوازی ایران طیف اصلاح طلبان را متوجه قدرت گیری احتمالی جنبشهای اجتماعی می کند و به انتقاد از سیاستهای احمدی نژاد می پردازند تا خود را به عنوان طیف جدید و با آلترناتیو رفرماسیون سیاسی اقتصادی مطرح می کنند. ازطرفی هر یک از جناح های رژیم چه جناح سرکوبگر و چه جناح رفرماسیون به دنبال متقاعد کردن امریکا برای حمایت از سیاستهایشان برای جلوگیری از انقلاب احتمالی وبه عنوان دولت ضد انقلابی و حامی منافع امریکا همچون برهه ی ۵۷ می باشند از طرفی خطر انقلاب از نوع رادیکالیزم اجتماعی مسئله ی سیاست اتخاذی امریکا را در مورد حکومت ایران به چه باید کرد خواهد شد چرا که حمایت کردن از هر جناحی که نتواند پاسخ گوی ضد انقلاب ایران باشد به معنی شکست بورژوازی در ایران خواهد بود.
اما دانشگاه به عنوان یک محل استراتژیک خود را به عنوان شاهراهی برای محافل وباندهای هر یک از جناح های رژیم عینیت می بخشد و از آن جمله میتوان به سخنرانی محمد علی خاتمی در دانشگاه تهران اشاره کرد با این حال باید مواضع ۳ آلترناتیو لیبرالیسم غربی – دفتر تحکیم وحدت و چپ رادیکال را به طور واضح در مقابل جریانات آینده نشان داد.
جریان لیبرالیسم غربی که خود را مدافع جریان لیبرالیسم و بازار آزاد و بطور کلی اقتصاد نئوکلاسیک و قدرت خود را منوط به حمله ی نظامی امریکا به ایران می دانست پس از غرق شدن امریکا در باتلاق عراق و سپس از منتفی شدن رویای شیرین حمله ی نظامی آمریکا به ایران و بطور کلی منتفی شدن فضای پروپاگند جنگی در ایران برای سرکوب رژیم جمهوری اسلامی ایران نه تنها به جریان حاشیه ای تبدیل نخواهد شد بلکه با اوج گیری اعتراضات رادیکای جنبشهای اجتماعی و شکست تز اقتصادی نئولیبرالیسم در سطح جهانی برای احیاء و باز تولید خود هیچ راهی جزء حمایت کردن از نظام بورژوازی ایران و بلند کردن پلاتفرم رفرماسیون جناح مخالف احمدی نژاد نخواهد داشت و بنابر ماهیت طبقاتی این آلترناتیو در مقابل خطر انقلاب سوسیالیستی در ایران به دفاع از دشمن دیرینه اش یعنی حاکمیت اسلام سیاسی نیز می پردازد. از طرفی جریان تحکیم وحدت که به عنوان یک نیروی بالفعل در انجمن های اسلامی به دفاع از طیف اصلاح طلب رژیم می پردازد در قبال انتخابات آتی ریاست جمهوری ایران به دفاع از شرکت آحاد مردم در انتخابات می پردازد و تنها موضوع انتقادی اش فقط به انتقاد از سیاستهای احمدی نژاد برای بستر سازی انتخاباتی بسنده کرد و در مقابل هر جریان رادیکالی موسوم به جنبشهای اجتماعی در داخل دانشگاه سنگ اندازی و حتی برای سرکوب این جریانات نه تنها راه را برای نیروهای امنیتی باز می گذارد و هیچ افشاگری نخواهد کرد بلکه به همکاری با این نیروها نیز می پردازد. در طی برگزاری مراسم ۱۶ آذر در دانشگاهها توسط جناحهای دفتر تحکیم وحدت ما به طور عمده شاهد واکنش این طیف در مقابل آلترناتیو چپ و آژیتاتوری تبلیغی برای جناح اصلاح طلب در انتخابات و… بوده ایم.
در مقابل آلترناتیو بعدی که در دانشگاه خود را به عنوان یک جریان رادیکال نشان می دهد موسوم به دانشجویان چپ است که این جریان بنابر ماهیت طبقاتی اش نه تنها جریانی درون حکومتی یا جریانی که محل مفحل بازی ها و نقطه ی پرتاب جریانات سیاسی درون حکومتی نیست بلکه یک جریان رادیکال از پایین و متکی به طبقه ی کارگر است که رهایی جامعه را در رهایی طبقه ی کارگر از نظام سرمایه داری و آزادی زنان را در گرو اتحاد با طبقه ی کارگر می داند. دانشجویان چپ