فریده ثابتى

یونان به عنوان یک کشور سرمایه دار اروپایی و عضو اتحادیه ی اروپا سال هاست که با ناآرامی های اجتماعی، اعتصابات عمومی، اشغال مراکز کارگری و فرهنگی و آموزشی مواجه است. در حالی که مردم کارگر و زحمتکش با فقر و فاقه، اخراج و بیکاری مواجه اند؛ در حالی که جوانان بدون داشتن چشم اندازی روشن به آینده به خود رها شده اند، دولت های سرمایه داری برای موسسات مالی اشک تمساح می ریزند و بودجه ای را که باید صرف بهبود زندگی توده های مردم کنند،

 بودجه ای را که به عنوان مالیات های مستقیم و غیر مستقیم از کیف خرید خانواده های کارگری دزدیده اند به نجات بانک ها اختصاص می دهند اما جوانان ناراضی، کارگران و حتی نوجوانان معترض را دستگیر، زندانی و یا به گلوله می بندند. در دور جدید و در دومین هفته ی ناآرامی های اجتماعی در یونان که جرقه ی شدت یابی و تداوم و گسترش آن را کشته شدن نوجوان ۱۵ ساله الکساندر گریگوری پولس توسط پلیس، ایجاد کرد، مراکز متعددی به آشغال نیروهای مبارزه گر در آمد. یکی از مهم ترین موارد تصرف اداره مرکزی کنفدراسیون اتحادیه های کارگری یونان GSEE توسط حدود ۱۰۰۰ کارگراست. زیرا اتحادیه ها بنا به خصلت رفرمیستی خود و وابستگی به سیستم سعی کردند کارگران را از قیام جاری دور نگهدارند و کنترل کنند. به همین سبب آن ها اعتصابات و تظاهرات برنامه ریزی شده را لغو کردند.

کارگران اشغال کننده کارگران مهاجر را برای شرکت در اجتماعی کارگری در ساعت ۱۸ همین روز فراخواندند. ۵۰۰ نفر در اجتماع شرکت کردند و در پایان کمیته ی عمومی کارگران شرکت کننده در قیام در اطلاعیه ای چگونگی و چرایی این اقدام را به اطلاع همگان رسانده است:
ما کارگران، کارمندان، بیکاران، کارگران گاه کار محلی یا مهاجریم. ما افراد پسیوی نیستیم که تماشاچی تلویزیون باشیم و اخبار را با آن دنبال کنیم. ما از شب کشته شدن الکساندر گریگوری پولوس در تظاهرات ها شرکت کردیم، با پلیس درگیر شدیم، مراکزی را تصرف کردیم. کار را رها کردیم و همراه با دانشجویان، دانش آموزان و سایر کارگران در مبارزات خیابانی شرکت کردیم. ما تصمیم به اشغال ساختمان مرکزی اتحادیه GSEE گرفتیم تا آن را به فضایی برای بیان آزاد عقاید و مکانی برای اجتماع کارگران تبدیل کنیم.
–  تا ادعاهای رسانه ها را در مورد افسانه ی غیاب کارگران در خیزش عمومی توده ای و سایر دروغ های شان از جمله این که آن چه که دراین روزها رخ داد عملیات ۵۰۰ نفر ولگرد نقاب پوش بود وکارگران را به صورت قربانیان این مبارزات  در صفحه تلویزیون ها نشان دادند در حینی که آن ها و مدیران شان با بحران سرمایه داری که در یونان و جهان منجر به اخراج های بیشمار شد به عنوان پدیده های طبیعی برخورد کردند،  برملا کنیم.
–  تا نقش بورکراسی اتحادیه ای، نه فقط GSEE بلکه کل مکانیسم اتحادیه ای  را در بی اهمیت نشان دادن قیام، بی پرده و عریان آشکار کنیم. نقشی که طی دهها و دهها سال از زیرآب زدن مبارزات ما، با داد و ستد با نیروی کار ما، با خرد کردن ما وبا جاودانه ساختن سیستم استثمار و بردگی مزدی حمایت کرد. رفتار GSEE در چهارشنبه گذشته – ۱۰ دسامبر-  کاملا گویاست:
اعتصابات های برنامه ریزی شده ی کارگری را ملغی کرد، با توقفی کوتاه در تظاهرات کارگران را برای اجتماعی به میدان سانتاگمارا برد و بعد از اندک زمانی اجتماع را خاتمه داد و از ترس آلوده شدن کارگران به ویروس قیام مراقبت و کنترل کرد که کارگران پراکنده شوند.
–  ما این مکان را اشغال کردیم تا فضایی بسازیم برای آغاز خلاقیت اجتماعی توسط خود قیام. جایی را اشغال کردیم که با حق عضویت های پرداختی خود ما ساخته شده بود اما ما از استفاده از آن محروم بودیم. در همه ی این سال ها ما اعتماد کردیم و سرنوشت خود را به دست ناجی هایی از همه نوع سپردیم و در پایان بازنده بودیم. اکنون به عنوان کارگر ما آغاز کردیم که مسئولیت خود را خود بعهده بگیریم. سپردن امیدهامان را بدست رهبران دانا و نمایندگان" توانا" متوقف کنیم. ما صدای خود را باز یافتیم. جمع شدن، حرف زدن، تصمیم گرفتن و عمل کردن و تاب آوردن در مقابل حمله عمومی را پیدا کردیم.
ایجاد بنیان مقاومت جمعی، تبلیغ ایده ی خود سازمان دهی و همبستگی در مراکز کاری، کمیته های مبارزه، رویه ی جمعی بنیادی، منسوخ کردن کار بورکراتیکی اتحادیه ای تنها راه است. درهمه ی این سال های ما با فقر و فاقه، با واسطه گری اتحادیه ای، با خشونت در کار مواجه بودیم. ما عادت کردیم به شمارش نقض عضوها و مرگ هامان که معروف به " سوانح کار" شده است. ما عادت کردیم که چشم مان را در برابر کشته شدن کارگران مهاجر-  برادران و خواهران طبقاتی مان –  ببندیم. ما دیگر از زندگی کردن با ترس تضمین یک دستمزد، منگنه شدن درآمد و بازنشستگی ای که اکنون مثل یک رویای دور احساس می شود، خسته شده ایم.
ما مبارزه می کنیم که زندگی مان را تسلیم دست های روسا و نمایندگان اتحادیه ای نکنیم. ما هیچ شورشی دستگیر شده ای را در دست های دولت و مکانیسم قضایی رها نخواهیم کرد.
آزادی فوری دستگیر شده ها
عدم دادگاهی شدن دستگیر شده ها
خودسازمان دهی کارگری
اعتصاب عمومی
امضا:  کمیته ی کارگری در " آزاد سازی" ساختمان GSEE، کمیته ی عمومی کارگران شورشی  سه شنبه ۱۷ دسامبر ۲۰۰۸
کانال تلویزیونی دولتی  اعلام کرد که تعدادی جوان مرکز GSEE را اشغال کرده اند. حدود ظهر چهارشنبه ۵۰ نفر از اتحادیه هاچی ها همراه با بادی گاردهاشان برای پس گرفتن ساختمان آمدند که توسط دانشجویان دانشکده اقتصاد که برای همبستگی به کمک آمدند پراکنده شدند. تا کنون چندین بار پلیس برای باز پس گیری ساختمان اقدام کرده است.
مسلما این آغاز راه است و تا ایجاد تشکل سراسری ضد سرمایه داری جهت مبارزه برای  محو سرمایه داری و لغو کارمزدی و امحا سیستم استثمار راه درازی در پیش است. لذا هرحرکت کارگری برای ایجاد شرایط بهتر برای کار و زندگی توده های کارکن،