نتیجه رفراندوم دیروز پنجشبنه ٢٣ ژوئن در مورد اتحادیه اروپا نشان داد که اکثریت رای دهندگان یعنی ۵٢ درصد خواهان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا هستند. ۴٨ درصد به ماندن رای داده اند. با اعلام نتایج رای گیری، دیوید کامرون نخست وزیر محافظه کار این کشور که از ماندن در اتحادیه اروپا دفاع میکرد، اعلام کرد در ماه اکتبر یعنی سه ماه دیگر از سمت نخست وزیری انگلیس و رهبری حزب محافظه کار استعفا خواهد داد.
در انگلستان بحث ها اکنون بر سر رابطه با اروپا، موقعیت اقتصاد، پوند، بازرگانی و امثال اینهاست. پیش از این رفراندوم اخیر، بسیاری از پیش بینی ها این بود که اگر انگلستان از اتحادیه اروپا بیرون رود، رکود اقتصادی مجدد بر اقتصاد این کشور حاکم خواهد شد و تاثیرات جهانی منفی ای نیز بر اقتصاد جهانی خواهد داشت. این سناریو اکنون کابوس واقعی پیش روی این کشور است. اما مهمترین عوارض رای خروج بریتانیا تاثیرات منفی سیاسی آنست.
رای خروج جریانات راست و فاشیست و ناسیونالیستهای تندرو را هارتر کرده است. برنده فوری این رای گیری راست افراطی در بریتانیا و کشورهای اروپایی است. حزب دست راستی یوکیپ (حزب استقلال بریتانیا) و رهبر آن نایجل فاراژ که فعالانه از خروج از اتحادیه اروپا دفاع میکرد این روز را بعنوان “روز استقلال” اعلام کرد و خودرا برنده اعلام کرد. در پاریس ژان ماری لوپن رهبر حزب فاشیستی جبهه ملی فرانسه از تصمیم مردم بریتانیا استقبال کرد و گفت تلاش میکنیم فرانسه هم همین مسیر را طی کند. در هلند و اتریش و سایر کشورهای اروپایی نیز دست راستی ها شروع به ولوله و شادی کرده اند.
اما تردیدی نباید داشت که این جشن و شادی ناسیونالیستها و راست افراطی گذراست. خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و اوج و شدت دادن به تبلیغات ناسیونالیستی و پروتکشنیستی، پاسخ هیچ معضل و مشکل و مانعی در دنیای کنونی نیست. نیمی از مردم بریتانیا رای به خروج دادند تا خودرا از نا امنی و بی ثباتی و تروریسم و گرانی و بحران اقتصادی و بیکاری که همه را محصول اروپای واحد میدانند، خلاص کنند. اما جناح راست طبقه سرمایه دار جزدامن زدن به تبلیغات نژاد پرستانه علیه مهاجران، جز شعارها و تبلیغات پوچ وطن پرستانه و دامن زدن به تعصب ملی، چیزی برای عرضه به این مردم ندارد. اعتراض مردم در اساس خود به نارسایی های واقعی اتحادیه اروپاست که یک بلوک سرمایه داری بازار آزاد غربی را نمایندگی میکند که با معضلات و بحرانهای پی در پی زندگی مردم را در بی ثباتی قرار داده است.
اما راه حل مقابله با مسائل واقعی اروپای واحد خزیدن به انزوای مهلک نیست. دنیای امروز دنیای کشورهای کوچکتر و بازارهای محدود و مردم منزوی نیست. برعکس دنیای امروز دنیای جهانی سازی است. دنیای ارتباط هرروزه و همه جانبه مردم جهان است.
این رای رای عقب گرد بود. رای عقب ماندگی و عقب ماندگان بود. آنها که زندگیشان به حاشیه رانده شده بود، تحت تاثیر وعده های پوچ احزاب ناسیونالیست و دست راستی، با شورشی کور علیه سیستم و احزاب و دستگاه حاکم، خزیدن به حاشیه را انتخاب کردند. اما خیلی زود متوجه میشوند که اشتباه کرده اند و امنیت و ثبات و کار و منزلت و ارزانی ای در کار نخواهد بود. اشتباهی که راه برگشت از آن ساده و سرراست نیست.
اولین نتیجه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، زیر سوال رفتن جدی موجودیت خود اتحادیه بریتانیاست. مناطق اسکاتلند و ایرلند دو ایالت بریتانیا هستند که در این رای گیری با اکثریت بالایی رای به ماندن در اتحادیه اروپا دادند. با رای خروج بریتانیا بلافاصله صداهای قدرتمندی از درون ایرلند و اسکاتلند بلند شد که به نفع ماست که در اتحادیه اروپا بمانیم و از بریتانیا جدا شویم. این مساله در روزهای آتی به یک بحث جدی تبدیل خواهد شد و کل فضای بریتانیا را تحت الشعاع قرار خواهد داد. آنها که با شعار بریتانیای قدرتمند تر بحث خروج از اتحادیه اروپا را پیش کشیدند، بلافاصله با معضل از هم پاشیدن شیرازه بریتانیا موجه شده اند و باید فکری جدی به حال خود بکنند. شکست راست طرفدار خروج خیلی زود خودرا نشان خواهد داد.
با خروج بریتانیا اتحادیه اروپا دو راه بیشتر پیش رو ندارد. این اتحادیه نمیتواند مثل قبل به حیات خود ادامه دهد یا با امتیاز دهی به اعضایش عقب نشینی کند. یا باید به سمت همگرایی بیشتر و برچیدن بیشتر مرزها و پولها و تفرقه ها حرکت کند، یا بطور کامل خودرا منحل نماید. درصورت رسیدن به این دومی، شاهد روند پایان و شکست گلوبالیزاسیون کذایی سرمایه داری خواهیم بود. پایانی که اگر طبقه کارگر و چپ و سوسیالیستهای روشن بینی پا به میدان بگذارند میتواند آغاز جهانی سازی انسانی، سوسیالیستی، و واقعی باشد.
٢۴ ژوئن ٢٠١۶